Tom, Rozdzial

 1  I,4  |          dość jeszcze daleko. Ale w samej wsi musieli zwolnić. Na
 2  I,7  |       koniec siadła ciężko na tejże samej skrzyni, z której przed
 3  I,9  |             ze swawoli uczynił. Tej samej nocy, przed spaleniem, ślub
 4  I,10 | Rzeczpospolita; ale z samych Prus i samej Wielkopolski, która w wojnach
 5  I,10 |          naczelnikami uczyniła, nie samej tylko chwały szukać, ale
 6  I,11 |        puszczy. Do Białowieży tylko samej prowadził szerszy gościniec
 7  I,13 |        między znakomitszymi, oprócz samej księżnej, dwaj posłowie
 8  I,14 |                     ROZDZIAŁ 14~Tej samej jeszcze nocy książę długo
 9  I,17 |         spotkali, bo ja tu w rzeczy samej na Litwę do Kowalskich przyjechałem,
10  I,17 |          przywalając jeźdźca.~W tej samej chwili jakiś żołnierz z
11  I,18 |           Jana Skrzetuskiego, aby w samej chwili ataku mieli dozór
12  I,21 |             też protestować dla tej samej przyczyny przeciw wyjazdowi
13  I,22 |      księciem, jakoby rzeka, do tej samej sali, w której niedawno
14  I,26 |     gorejącą głowę ochłodzić.~- Tej samej nocy - mówił - poszedłem
15  I,26 |        Soroka. - Do koni!~I w tejże samej chwili poczęli wiązać nosze
16 II,1  |    zbójeckie, tym bardziej że w tej samej komorze, z której wyniósł
17 II,7  |      świecie nikt nie ma, a kosy do samej ziemi jej spływają...~-
18 II,14 |           ziemię!~Lecz Kmicic w tej samej chwili zsunął się po kupie
19 II,17 |         szereg małych szańców aż do samej pochyłości. Lecz noc była
20 II,18 |        szwedzki opodal, a ty na tej samej belce wisisz, na której
21 II,19 |             rada podobała się, bo w samej rzeczy nie była złą. Partia,
22 II,21 |            Andrzej przysunął się do samej stalli tak, aby gdy nieznajomy
23 II,21 |             wieść, słuchajcie!... Z samej Jasnej Góry!...~Na to dygnitarze
24 II,21 |        Wówczas ja go kazałem do tej samej belki przywiązać i lepiej
25 II,21 |         Zapał jego udzielił się też samej nawet królowej, która nieustraszonej
26 II,26 |             nie pomścić, więcem tej samej nocy zaścianek Butrymów
27 II,34 |           od Tylży nie opodal.~- Na samej granicy elektorskiej, miłościwy
28 II,34 |          Taurogów, jako leżących na samej granicy, łatwo się było
29 II,35 |         koło mojej majętności leżą. Samej leśnej granicy będzie mil
30 II,39 |            szarpali, iż żaden w tej samej liczbie nie wracał. Idąc
31 III,1 |             wesół, zdawał się być z samej dobroci ulepiony, ale gdy
32 III,3 |          jasności Niderlandy!~W tej samej chwili sala zabrzmiała jednym
33 III,4 |     wszystkie muszkiety, lecz w tej samej chwili chorągiew polska
34 III,4 |          Szwedzi całym pędem ku tej samej drodze, którą od Wielkich
35 III,6 |            bo tak mniemam, że nie z samej próżności to uczynił.~Tu
36 III,8 |              Ten, zbliżywszy się do samej wody, przysłonił oczy ręką
37 III,12|      wszystko, co się wziąść dało W samej Warszawie pułkownicy wysokiej
38 III,13|      wszystko, co się wziąść dało W samej Warszawie pułkownicy wysokiej
39 III,15| straszliwego wojownika, jakim był w samej istocie. Była to twarz stara,
40 III,16|            jej tak prawie mocno jak samej Oleńki. Spodziewał się ciągle,
41 III,16|          niej nie wspomniał. Myślom samej Oleńki Bogusław narzucał
42 III,16|         zgryzotę, w wyrzut dla niej samej. Nie mogła sobie darować,
43 III,16|             panna surowa dla siebie samej i dusza bardzo prawa, więc
44 III,16|             z innymi pannami takiej samej kondycji. Księcia unosiła
45 III,17|      postąpi, po czym już radzili o samej ucieczce. Rzecz nie była
46 III,17|              że bratobójczą wojnę z samej tylko zemsty wszczynam.~
47 III,17|             panny Billewiczówny jej samej i miecznikowi. Jeśli ci
48 III,18|             gdyby rozkaz wyszedł od samej księżnej Radziwiłłowej,
49 III,22|          dziewka od Wiśniowieckich, samej księżnej Gryzeldy zaufana,
50 III,23|          chyba za morzem, w Szwecji samej.~Na szczęście po tygodniu
51 III,24|             który niewoli gorzej od samej śmierci się obawiał, wiedział
52 III,25|             który niewoli gorzej od samej śmierci się obawiał, wiedział
53 III,26|    posiadłościach elektorskich.~Tej samej nocy jeszcze, w której Tatarzy
54 III,27|             sokoły z berła.~I w tej samej chwili, gdy chorągwie owe
55 III,28|       przykład męstwa, ale w rzeczy samej wcale nie pragnęła bitwy;
56 III,28|       Wołmontowicz, do porwania jej samej z Wodoktów, dalej do służby
57 III,28|         oparł się aż w Zagórach, na samej granicy żmudzkiej.~Z Telsz
58 III,29|             przed dwoma laty do tej samej wioski wniosła ogień i miecz!...~
59 III,32|            Lauda wraca!" - i wnet w samej świątyni zerwały się szmery,
60 III,32|           bez nagrody, która cnocie samej blasku chwały, a potomnym