Tom, Rozdzial

 1  I,8  |             Młodyś jeszcze, ale lata prędko biegną. Fortuny się nie
 2  I,8  |         czasu na zaloty, trzeba było prędko działać i wszystko od razu
 3  I,8  |            pan Wołodyjowski.~Za czym prędko już poszedł do domu i począł
 4  I,11 |             być w Poznaniu i stamtąd prędko się po całym kraju rozleją.~
 5  I,12 |             wielkiej litewskiej dość prędko nie dał... Wszystko to prawda,
 6  I,12 |          niedługo, bogdajże i bardzo prędko. Wypocznijcie teraz przed
 7  I,19 |           pan Michał Wołodyjowski.~- Prędko bym z buntem skończył -
 8  I,20 |              na swoją obronę, to mów prędko, bo żywej jednej duszy nie
 9  I,26 |        kiwnął ręką.~- Nic!~- A tamci prędko wrócą?~- Tamci nie wrócą ~
10 II,3  |      wiedział, od kogo wiezie. A czy prędko wyjedziem z lasów?~- Jak
11 II,4  |            się nieco, ale pokrywając prędko pomieszanie, odparł:~- A
12 II,5  |          wrócił z listem. Pan Michał prędko złamał pieczęć i począł
13 II,6  |        wiedząc, co dalej mówić; lecz prędko oprzytomniał i wyciągnąwszy
14 II,12 |              nie wiem, ale myślę, że prędko się to stanie... Ja ostrzegam,
15 II,14 |               a im akwilony zbrzydzą prędko oblężenie.~Lecz właśnie
16 II,14 |              Miller pragnął skończyć prędko. Wiódł on ze sobą dziewięć
17 II,15 |       drugiego.~Miller, który czynił prędko, ale myślał powoli, dopiero
18 II,16 |             do nas. Jeśli ci dziś za prędko, to się namyśl do jutra,
19 II,21 |              jest taki, który by tak prędko winę swą uznał, pokutę i
20 II,26 |           okryty, lecz król przerwał prędko:~- I przez zemstę wymyślił
21 II,32 |             rzekł król. - To, widzę, prędko tam u was na Litwie szło!~-
22 II,32 |             Miłościwy panie - odparł prędko Babinicz - jedno słowo waszej
23 II,33 |             ruszysz, bo w ten sposób prędko się z Bogusławem spotkać
24 II,35 |    pojaśniały oczy na jej widok, ale prędko przybrał oblicze w powagę
25 III,1 | postanowieniu następował u niego tak prędko, jak właśnie grzmot po błyskawicy,
26 III,1 |             wojska jak Czarnieckiego prędko się rozpraszają, ale i prędko
27 III,1 |        prędko się rozpraszają, ale i prędko zbierają na powrót.~Na to
28 III,4 |             a dognawszy gasił go tak prędko jako świecę; czasem zaś
29 III,6 |     Kasztelan zmarszczył się i rzekł prędko:~- Jest pismo dla mnie?~-
30 III,6 |            mi go!~- Dobrze, panie! A prędko skoczym?...~- Zamknij gębę!~
31 III,6 |         rajtara dojechał Roch bardzo prędko, więc wstał w strzemionach
32 III,6 |         niespodzianie i zrazu bardzo prędko rozproszeni, równie prędko
33 III,6 |           prędko rozproszeni, równie prędko zebrali się przez to samo,
34 III,8 |          rzekł:~- Niech jeno trębacz prędko nas oznajmuje, bo szelmy
35 III,9 |            badeńskiego doszły bardzo prędko do wideł rzecznych i strapiły
36 III,12|         grunt, żeby się to oblężenie prędko skończyło, bo potem pewno
37 III,13|         grunt, żeby się to oblężenie prędko skończyło, bo potem pewno
38 III,17|        niemały...~- Nie błaznuj, mów prędko!~- Jest w Tylży niejaki
39 III,17|               Oni toż samo pomyślą: "Prędko, bo musi być prędko!" Rycerska
40 III,17|        pomyślą: "Prędko, bo musi być prędko!" Rycerska to dziewka, więc
41 III,18|               Tfu, do licha! Nie tak prędko jeszcze Sicińscy popękają,
42 III,18|      pocałować... posmakować!... Jak prędko się dziś ściemnia... Na
43 III,21|         jakoweś serce... i myślę, że prędko przyjdziemy do konfidencji -
44 III,21|     początkowo, pamiętasz, pani, jak prędko przychodziły nowiny... Wierzaj
45 III,21|             wszystko wiemy, powiadaj prędko waćpan niepomyślne nowiny! -
46 III,21|      widziałam w Zamościu - odrzekła prędko Anusia - i gdybym była odgadła...~
47 III,22|          były w głowie, więc odrzekł prędko:~- Gdybym jeno mógł, nikomu
48 III,23|         człowiek stanowczy i lubiący prędko doprowadzić do skutku to,
49 III,23|           Nie wiedział przy tym, jak prędko już to groźne nazwisko usłyszy.~
50 III,26|             szedł pod nóż.~I nie tak prędko oliwa rozlewa się po morzu,
51 III,27|              gdy Babinicz nadjechał. Prędko opowiedział mu młody rycerz,
52 III,27|              nie spodziewano się tak prędko gości, bo ruch powstał gorączkowy.
53 III,27|      starszyzny tatarskiej i nie tak prędko wicher zakręca piaskiem,
54 III,27|         wicher zakręca piaskiem, jak prędko cały czambuł zwrócił konie
55 III,27|       oszołomiony, lecz oprzytomniał prędko; szablę puścił na temblak,
56 III,27|          stanął tuż nad nim, zawołał prędko:~- Nie zabijaj mnie! Okup!~
57 III,28|            ogniem z nozdrzy. I jakże prędko przechodził ten człowiek,
58 III,28|           zaręczenia jej poczęły się prędko sprawdzać. Nie było już
59 III,30|           Pieczęć była złamana, więc prędko otworzył list, uderzył wierzchem
60 III,32|        Stryju! chodźmy, chodźmy stąd prędko!~I wyszli przez drzwi zakrystii.~