Tom, Rozdzial

 1  I,1  |       żartuję... świętą i szczerą prawdę mówię. Nie będą oni sejmikowali
 2  I,3  |          laudańskich. Ale żeby ci prawdę, Kokoszko, powiedzieć, to
 3  I,5  |        zdarzyło.~- Trzeba szczerą prawdę wyznać - mruczał pod nosem -
 4  I,5  |    Prawdęli mówisz czy udajesz?~- Prawdę mówię, że hajdamaki godny
 5  I,5  |         uczynek, nie kawalera!... Prawdę mówię, bo mi reputacja waćpana
 6  I,16 |           książęcej mości szczerą prawdę, że choć wielkie to szczęście
 7  I,17 |       Zagłoba.~- Żeby tak waściom prawdę powiedzieć, to sam nie wiem,
 8  I,22 |       zabłysnąć światło i wydobyć prawdę z cieniów, a wówczas ten
 9  I,23 |           wypowiedzieć nie umiem. Prawdę mówiąc, myślałem, że inaczej
10  I,23 |          nie przepomniano.~- Żeby prawdę waszej książęcej mości powiedzieć,
11  I,25 |          kawalerski, że odpowiesz prawdę na moje pytanie.~- Mości
12  I,26 |        zdołał wyciągnąć całą nagą prawdę z dyplomaty i że książę
13  I,26 |           Kmicic, jeżeliś ze mnie prawdę wydostał. Mówiłem otwarcie,
14 II,1  |          skąd, Bóg wie!~- Rzeknij prawdę: nie rozbijają twoi panowie
15 II,2  |   sumienia, że taką gorzką mówiło prawdę.~- Co ja pocznę? - rzekł
16 II,3  |           najlepiej wiesz, jeżeli prawdę mówię... Bierzecie konie
17 II,3  |      Szwedów i przez hultajów, bo prawdę waszej miłości rzec, to
18 II,4  |         co ci i z oczu patrzy, że prawdę mówisz, bo ja się na tym
19 II,11 |        zamykać oczu na straszliwą prawdę, że nie masz dla niej ratunku.
20 II,11 |     Lisola uśmiechnął się i chcąc prawdę z mniej doświadczonego człowieka
21 II,11 |           niestety czuł i uznawał prawdę w słowach cudzoziemca, straszną,
22 II,11 |       jakie dowody przytoczyć?... Prawdę szczekał... Bodaj go zabito!...
23 II,15 |        tylko nie postąpili ! Ale, prawdę rzekłszy, ponosiliśmy klęskę
24 II,17 | przysięgam, jako szczerą i czystą prawdę powiadam. Powtarzam wam
25 II,18 |          wydobył jenerał szwedzki prawdę, że kolubryna została umyślnie
26 II,19 |           to więcej?~- Bo, mówiąc prawdę, dość mamy wszyscy tego
27 II,21 |        całym oblężeniu opowiadać.~Prawdę znać było w jego słowach,
28 II,21 |       Nigdy byśmy nie wątpili, że prawdę mówisz, i zasługa twoja
29 II,21 |        kanclerskiego należy, żeby prawdę de publicis wydobyć.~- Co
30 II,21 |         nie mam ufać? Szczerość i prawdę ma na gębie wypisane, a
31 II,23 |      dźwigał, raz powiedzieć całą prawdę.~Lecz ze zgrozą pomyślał
32 II,23 |           porwać, a zresztą, żeby prawdę rzec, to mi taka sprawa
33 II,23 |      gardła, kazał opowiadać całą prawdę.~Zeznał tedy ów jeniec,
34 II,26 |     wszyscy ślepi, tylko on jeden prawdę widzi, wszyscy grzeszni,
35 II,26 |         zliczy. Jako na spowiedzi prawdę wyznaję... Pan Wołodyjowski
36 II,37 |  zwłaszcza gdy i królewskie listy prawdę słów Kmicicowych potwierdzały.
37 II,38 |  zwłaszcza gdy i królewskie listy prawdę słów Kmicicowych potwierdzały.
38 II,39 |         ich jeszcze raz przypiec, prawdę powtórzyć są gotowi. Za
39 II,39 |    księciu wojewodzie wileńskiemu prawdę w oczy gadał ani dbając,
40 II,39 |  prowadzić.~Zeznania potwierdziły prawdę stów Kmicicowych. Więc wszystkie
41 II,40 |       czym rzekł:~- Sumienie jeno prawdę mówi, a gęba ją pożuje i
42 III,1 |          pójdzie. Nie wiem, czyli prawdę powiadał...~- Dobrze! -
43 III,5 |        wojsko przywiodłem, które, prawdę rzekłszy, mnie, nie jego,
44 III,6 |       szyja ci spadnie, ale jeśli prawdę mówisz, proś, o co chcesz.~
45 III,8 |             powtórzył Sadowski. - Prawdę mówiąc; powinien bym był
46 III,9 |         przystojną. To mi wódz! I prawdę rzekłszy, powiedzcie mi,
47 III,10|       waszej dostojności!~- Gadaj prawdę - rzekł z przyciskiem kasztelan -
48 III,10|         nie mogę... Jeno... gadaj prawdę... nie koloryzuj: wojska
49 III,10|          zagwoździli.~- Widzę, że prawdę mówisz; powiadaj tedy, jako
50 III,11|      chodźmy - rzekł Zagłoba - bo prawdę rzekłszy, vacuum w brzuchu
51 III,12|       pocieszali go, jak mogli, i prawdę rzekłszy, istotnie wyszła
52 III,13|       pocieszali go, jak mogli, i prawdę rzekłszy, istotnie wyszła
53 III,14|     bzdycz się, panie Michale, bo prawdę powiada! - rzekł Zagłoba. -
54 III,16|      biorę za świadka, że szczerą prawdę mówię. Nie wierz, pani,
55 III,16|    ciągnęli.~- Czy prawda?... czy prawdę książę powiedział, iż mu
56 III,17|     zaczynasz ze sobą rozmawiać i prawdę sobie w oczy gadać. Śmiało,
57 III,21|      oficer.~- Mów waćpan szczerą prawdę, jak mu idzie?~- Powiem
58 III,21|           idzie?~- Powiem szczerą prawdę - odrzekł oficer - i nic
59 III,22|         czary, to w tym.~Sakowicz prawdę mówił, bo rzeczywiście Bogusława
60 III,26|        synu tak nie desperował... Prawdę zaś rzekłszy, nie było czego,