Tom, Rozdzial

 1  I,1  |          smaczno, bo ja to chyba oka nie zmrużę o twojej gładkości
 2  I,5  | zapełnili podwórzec i w mgnieniu oka Butrymi, Gościewicze, Domaszewicze
 3  I,7  |         druga odpowie: "Całą noc oka nie zmrużę!"~Pan Wołodyjowski
 4  I,7  |        ordynku. Na pierwszy rzut oka poznać było można, że to
 5  I,7  |    Wołodyjowski za jednym rzutem oka poznał Kozaków, z którymi
 6  I,10 |     naprędce. Stanęło w mgnieniu oka z pięćset koni, a jeszcze
 7  I,10 |        rozproszył się w mgnieniu oka po równinie i ruszył skokiem
 8  I,11 |       ramion; z oczu, a raczej z oka, bo jedno miał bielmem przykryte,
 9  I,12 |          jakie nowiny? ~- Książę oka całą noc nie zmrużył, bo
10  I,13 |          rozwarły się w mgnieniu oka, potok światła lunął przez
11  I,13 |   pamięcią i jednając w mgnieniu oka wszystkie serca. Oczy obecnych
12  I,17 |       stado kuropatw, w mgnieniu oka.~- Tych żołnierzy kazałbym
13  I,18 |       biegli do koni.~W mgnieniu oka stanęli w sprawnym szeregu,
14  I,18 |        lewo i strącał w mgnieniu oka rajtara ruchem na pozór
15  I,18 |        rozciągnął się w mgnieniu oka wszerz, w długą linię, chcąc
16  I,18 |   szwedzką rozbiła ją w mgnieniu oka jakoby klinem i zwróciła
17  I,20 | rezydencja, ale na pierwszy rzut oka odgadłeś, iż musiał tu mieszkać
18  I,20 | substancji waścinej strzegła jak oka w głowie od wszelkiej swawoli
19  I,23 |          drgnął, lecz w mgnieniu oka opanował wrażenie.~- Możesz
20 II,2  |    Będzie jej hetman strzegł jak oka w głowie... jak ja sam!
21 II,4  |          wozów.~Na pierwszy rzut oka łatwo było poznać, że to
22 II,6  |         wodzie. Na pierwszy rzut oka poznali, że był to mąż zacny
23 II,7  |             Muszę jej strzec jak oka w głowie... do czasu. Potem
24 II,14 |         fortecy; inne w mgnieniu oka rozlały się po okolicznych
25 II,18 |         trzeszczeć, i w mgnieniu oka zakneblowali mu usta.~Wówczas
26 II,19 |          bez męki, jako mgnienie oka krótką, jako błyskawica
27 II,24 |     dwudziestu ludźmi w mgnieniu oka wysunął się na czoło, lecz
28 II,24 |           Zsunęli się w mgnieniu oka; świst siekierek zawtórował
29 II,26 |         i starłem ich w mgnieniu oka. Ale zostały inne chorągwie
30 II,28 |          kocham cię jako źrenicę oka, ale ty sobie tę Billewiczównę
31 II,33 |          go też od jednego rzutu oka i upuściwszy kożuszek zakrzyknął:~-
32 II,34 |         odgadli na pierwszy rzut oka, że pod tym wodzem nie zbraknie
33 II,41 |   Bogusław, nie spuszczając go z oka, rzekł:~- Przy świadkach!
34 III,1 |         Wikilsona - i w mgnieniu oka pożarli ich, jako szczupak
35 III,1 |         niej uczynią. W mgnieniu oka zepchnięto Szwedów ku Wiśle,
36 III,4 |    przywarł do konia, w mgnieniu oka związał rapier z szablą,
37 III,6 |        albowiem poprzedniej nocy oka nie zmrużył. Lejbgwardziści
38 III,6 |       nie miał czasu. W mgnieniu oka zepchnięto rajtarów na płot,
39 III,6 |    osobne kupy, które w mgnieniu oka rozdzieliły się znowu na
40 III,6 |        ich i wysiekła w mgnieniu oka.~Pan Roch pomijał już ludzi
41 III,6 |      szarpnął, oddarł w mgnieniu oka, zwinął ją w kłąb i przyciskając
42 III,6 |        wydawał. Na pierwszy rzut oka zdawało się, że i chłopakowi
43 III,9 |        lecz wypłynęli w mgnieniu oka.~- Za moim panem! - krzyknął
44 III,9 |          się na mleko w mgnieniu oka. Fala poczęła znosić nieco
45 III,11|       znikąd ratunku, w mgnieniu oka pozeskakiwali z koni i rzucili
46 III,11|    wprawą uczynili to w mgnieniu oka, po czym chorągwie cofnęły
47 III,12|   ciemności zarzucili w mgnieniu oka fosę i kupą bezładną dotarli
48 III,13|   ciemności zarzucili w mgnieniu oka fosę i kupą bezładną dotarli
49 III,14|         namnożyło się w mgnieniu oka. I o co? Po co? Bo i to
50 III,15|     Czworobok rozbito w mgnieniu oka i poczęto ciąć. Swoi i nieprzyjaciele
51 III,15|          Podano mu ją w mgnieniu oka, on zaś kazał zaraz rąbać
52 III,15|   podpiłej szlachty i w mgnieniu oka burza wybuchła straszliwa.
53 III,15|         i otoczyli go w mgnieniu oka murem koni, murem piersi
54 III,18|         skrępował jej w mgnieniu oka ręce, nogi i rzucił ją na
55 III,24|          rozciągnięta, i dlatego oka w niej tak szerokie, iż
56 III,24|         miłujesz go jako źrenicę oka.~- Wolę go od ciebie, panie
57 III,25|          rozciągnięta, i dlatego oka w niej tak szerokie, iż
58 III,25|         miłujesz go jako źrenicę oka.~- Wolę go od ciebie, panie
59 III,29|          Dom ugaszono w mgnieniu oka, po czym radość niepojęta
60 III,29|   poległych; przez całą noc nikt oka nie zmrużył w Wołmontowiczach,