Tom, Rozdzial

 1  I,1  |     właśnie dlatego, że jeszcze miłości nie zaznało, nosiła wielką
 2  I,3  |        jam tu skoczył do waszej miłości. Ledwie tchu mogę złapać...~
 3  I,7  |   najbliżej. Oni mnie do waszej miłości przysłali.~- Kiedy panna
 4  I,8  |        wziąć mogła.~- Od waszej miłości aż łuna bije. Kiep każden
 5  I,10 |         dłoni, że szabla waszej miłości i moje rady włożą tę nową,
 6  I,10 |   nagrody. Z tego, co od waszej miłości słyszę, wnioskuję, że mogę
 7  I,12 |     pasierb, ten niegodzien jej miłości. Ja stary, idę, niech się
 8  I,25 |         Nowinę przynoszę waszej miłości - rzekł.~- A dobrą?~- Ni
 9 II,1  |        ja sam odpiąłem z waszej miłości, żeby waszej miłości lepiej
10 II,1  |     waszej miłości, żeby waszej miłości lepiej było dychać; ot,
11 II,2  |       Toż my pod komendą waszej miłości więcej zdobyczy wzięli niż
12 II,2  |      Boga! kto by się tu waszej miłości spodziewał!...~Stary Kiemlicz
13 II,2  |  Najświętsza! Jużeśmy ni waszej miłości, ni partii nie mogli znaleźć.
14 II,2  | Grzybami żyjemy, ale dla waszej miłości znajdzie się co wypić i
15 II,2  |    mówić! I nas służby u waszej miłości zbawili; kawałka chleba
16 II,2  |       okrutnie blisko do waszej miłości strzelić.~- A po czym miarkujesz?~-
17 II,2  |         skórą siedzą. To waszej miłości już zostanie. Teraz jeno
18 II,2  |     strzelił, dobrze, że waszej miłości nie zabił!~- Nie było mi
19 II,3  |      hultajów, bo prawdę waszej miłości rzec, to nas tu źli ludzie
20 II,3  |   lepiej by ukryć szarżę waszej miłości.~- Jak to?~- Bo Szwedzi
21 II,3  |         z przeproszeniem waszej miłości, nieraz już, jeszcze w spokojnych
22 II,3  |         miał.~- Dziękuję waszej miłości za poratowanie.~- Przygotuj
23 II,4  |         Z przeproszeniem waszej miłości, krzywda mi się tu dzieje,
24 II,4  |        miał jaki znak od waszej miłości, to by lepiej jeszcze było -
25 II,4  |         szczerość afektu waszej miłości uwierzył i tak by pomyślał,
26 II,9  |         wojskom jego szwedzkiej miłości - rzekł pan Andrzej - i
27 II,10 |  kondycji więcej mieli okazywać miłości dla ojczyzny i wiary dla
28 II,10 |    duszy swej nie oszczędzi dla miłości prawdy."~- Masz waść! -
29 II,10 |         duszy nie oszczędzi dla miłości prawdy! - zakrzyknął Kmicic. -
30 II,10 |         duszy nie oszczędzi dla miłości prawdy, i godzina sądu wybije.~-
31 II,10 |    duszy swej nie oszczędzi dla miłości prawdy?~Kmicic szarpać począł
32 II,11 |     poddały się jego szwedzkiej miłości.~- Tak jest, ekscelencjo.
33 II,11 |        swego opuścili; nie masz miłości do ojczyzny, bo ją Szwedowi
34 II,14 |       mówił do Millera - waszej miłości, któryś tyle znamienitych
35 II,16 |        Od tej pory, dotknięty w miłości własnej, Kuklinowski powziął
36 II,18 |       zaraz po odjeździe waszej miłości... i powiada, że się z waszą
37 II,18 |     świętym zakonnikom i waszej miłości przysłużyć. Jakoż się zdarzyło...
38 II,18 |      też wiary dochowali waszej miłości, bo to nie taka służba...
39 II,20 |         Śmiem powiedzieć waszej miłości, że żaden tam z dobrej woli
40 II,21 |      który przykład wierności i miłości do ojczyzny wszystkim daje.~
41 II,22 |       jego z ambicji, czy też z miłości ku panu i ojczyźnie wypłynie,
42 II,23 |     Wybacz waszmość - rzekł - z miłości to do pana cię podejrzewałem.~
43 II,27 |        nie masz w nim wiary ani miłości do ojczyzny, ani sumienia,
44 II,30 |     zbratały się w tej chwili w miłości dla Rzeczypospolitej i jej
45 II,31 |     zbratały się w tej chwili w miłości dla Rzeczypospolitej i jej
46 II,34 |   wysłał go teraz chan na dowód miłości ku "najmilszemu bratu",
47 II,34 |      rzekł:~- Na rozkazy waszej miłości!~- Witaj, miły towarzyszu,
48 II,34 |      dobrze stało, bo ja waszej miłości trzosów odwożę pełnych dwa
49 II,34 |            Do nóg upadam waszej miłości! Ej! żeby to ja miał w drodze
50 II,35 |         tyle właśnie czuli dlań miłości, ile i strachu.~Prawda,
51 II,41 |          Całe życie będę waszej miłości wdzięczny!~- Słuchaj, Głowbicz,
52 II,41 |         żołnierz nie zna waszej miłości.~- A mnie nic nie miało
53 II,41 |        miało się stać?~- Waszej miłości miałem rozkaz powrozy rozciąć.
54 III,16|    zapamiętawszy się istotnie w miłości, częścią z rachuby, częścią
55 III,17|         swój nadzwyczajnej sile miłości i rozumował, że albo musi
56 III,18|        ono bryknąć na pastwisko miłości z największym impetem nie
57 III,18|        w tym ratunek, z czystej miłości musiałem się innego sposobu
58 III,23|       wzburzoną i spiekłą żarem miłości duszę w krwi ludzkiej, bo
59 III,32|       chwili.~- Do usług waszej miłości!~- A kto tam jest w Wodoktach?~-
60 III,32|         w przykładnej zgodzie i miłości z Laudą, powszechnym szacunkiem