Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      odrzekła dygając stara panna.~- Dobry chłop, ale wicher jak i
 2  I,4  |           nie spadnie. Mówią, że pan dobry, jeno kompania swawolniki?~-
 3  I,7  |         Szkoda to nawet jest, że tak dobry żołnierz tak się splamił
 4  I,8  |            padały cienie na~jagody.~"Dobry znak ta konfuzja" - pomyślał
 5  I,8  |             Ot, co jest! żołnierz on dobry... Ale czym ją tak skaptował?
 6  I,8  |    Wołodyjowskiego, stary żołnierz i dobry. Niegdyś wadzili się mocno
 7  I,9  |       ojczyzny zasługa, boś żołnierz dobry i doświadczony.~- Zali mnie
 8  I,10 |               A potem żniwa bliskie. Dobry gospodarz z domu nie wyjeżdża
 9  I,10 |              osłabić, był z początku dobry.~Gdyby Wittenberg był nadszedł
10  I,10 |            zawołała szlachta.~- Taki dobry szlachcic jak i każdy! -
11  I,11 |     przykryte, patrzyło mu zdrowie i dobry humor; brodę miał białą,
12  I,13 |              cnotliwy człowiek, zbyt dobry obywatel, aby w przeddzień
13  I,14 |              stary, zużyty żołnierz, dobry do służby i do niczego więcej;
14  I,23 |             muszę przyznać, żołnierz dobry. Kto może przewidzieć, co
15  I,25 |               to w każdym razie mają dobry węch - mówił dalej, śmiejąc
16  I,26 |           dołgał choć jedną cnotę?~- Dobry koń! - odrzekł książę. -
17 II,6  | Rzeczypospolitej, a nasz pan Zagłoba dobry do prowiantowania obozu,
18 II,7  |            załogi... Mają Niemcy nos dobry.~- I to wiem. A nie pisałeś
19 II,7  |              wytargować, ale chociaż dobry kawał z Białorusią i Żmudzią.~-
20 II,7  |             rzekł książę Janusz - to dobry sposób.~- Jeśli zaś - mówił
21 II,8  |              myślę: nieopłakany pan, dobry, łaskawy, pobożny, a mnie
22 II,8  |            przed prawem, bo żołnierz dobry. Wiedziałem, że warchoł
23 II,9  |          skwapliwie podtrzymując ich dobry humor. Jednakże i owo upodlenie
24 II,13 |              pierwsze zawołanie!~- I dobry przykład innym by się dało! -
25 II,14 |             powtarzały: "Ojciec nasz dobry, pocieszyciel, obrońca,
26 II,16 |           Zygmunt Mosiński, żołnierz dobry, ten właśnie, którego dziecko
27 II,17 |           tfu!... przysłał mnie, mój dobry panie, do was, żebym was
28 II,17 |          chciałbym je wszystkie, mój dobry panie, jednym tchem wypowiedzieć...
29 II,17 |            siada na koń, chłopi, mój dobry panie, w kupy się zbierają,
30 II,17 |           kroki rozpoznać - rzekł. - Dobry wieczór, ojcze czcigodny.
31 II,23 |          odrzekło kilka głosów.~- To dobry znak! - zauważył król.~-
32 II,23 |           nim z wolna. Król odzyskał dobry humor i wesołość i po niejakim
33 II,25 |           Topże Szwedów, top,~Jeśliś dobry chłop.~ ~Niestety, wśród
34 II,26 |       rycerstwa nie zapomniał jednak dobry król o swym wiernym słudze,
35 II,26 |      trzymali. I to był pierwszy mój dobry uczynek, bo inaczej byłby
36 II,32 |        upadam, bo to człek służały i dobry żołnierz.~- Niechże tu przyjdzie -
37 II,34 |              zawołał król wpadając w dobry humor i wydymając usta -
38 III,1 |          dawny Carolus Gustavus, pan dobry, ludzki i wesoły, klaszczący
39 III,2 |          neguję ja Czarnieckiemu, że dobry żołnierz, ale kiedy pocznie
40 III,2 |       wecował, bo trochę tępy... Ale dobry człek, i ten nie zdradzi,
41 III,5 |           pychy żywot pęknie... Taki dobry Zagłoba jak i Lubomirski,
42 III,6 |             podzieję~Do rana!...~ ~- Dobry znak! Wesoło wracają! -
43 III,6 |        wypili w miarę, na fantazję i dobry humor, po czym na konie
44 III,6 |  nieprzyjacielowi, a że był żołnierz dobry, więc znaczne położył zasługi.
45 III,8 |            znacznych oficerów.~- Pod dobry humor królowi traficie -
46 III,8 |        ryknie w ucho jak niedźwiedź. Dobry koniec poselstwa! Inni kielichem
47 III,14|           niech jeno trąby zagrzmią. Dobry pan, pamiętny, nie chciałbym
48 III,14|          walę... Taka już natura!... Dobry pan!... Słyszycie, już i
49 III,15|              już miasto w ręku, lecz dobry pan pragną wstrzymać rozlew
50 III,15|       Tyzenhauz, że król, jak zawsze dobry i miłościw, życzył sobie
51 III,16|          wdzięczną i myśleć, że jest dobry, rozumiał bowiem, że uczucie
52 III,16|          wydawało mi się, że on jeno dobry bardzo...~- Dobry!... -
53 III,16|            on jeno dobry bardzo...~- Dobry!... - powtórzył jak echo
54 III,18|     szelmowsku ożeni.~Książę wpadł w dobry humor.~- Gdzie rajfur drużbą,
55 III,21|             Anusia.~Miecznik wpadł w dobry humor.~- Także to? - spytał
56 III,22|             było owo pierwsze "dzień dobry" w Taurogach, jakie sobie
57 III,24|         pijaństwa odzwyczaić. Na nic dobry przykład! Alem mu prorokował,
58 III,25|         pijaństwa odzwyczaić. Na nic dobry przykład! Alem mu prorokował,
59 III,29|              strzałą przeszyje!...~I dobry humor ogarnął żołnierzy.~
60 III,29|            Pan Wołodyjowski taki sam dobry żołnierz, ale mniejszy grubian.~-