Tom, Rozdzial

 1  I,4  |          co po nich bez strzelb i broni, a sami jedźmy.~- Do Upity!~-
 2  I,5  |        sobą; niewinność moja mnie broni!... Myślisz, że nie wiem,
 3  I,10 |    przybory wojskowe - od szat do broni i jadła. Polowe garkuchnie
 4  I,10 |         najwyższej rozpaczy:~- Do broni! do broni, kto w Boga wierzy!
 5  I,10 |          rozpaczy:~- Do broni! do broni, kto w Boga wierzy! Do broni!
 6  I,10 |      broni, kto w Boga wierzy! Do broni! do broni!~Wówczas jakieś
 7  I,10 |         Boga wierzy! Do broni! do broni!~Wówczas jakieś szmery poczęły
 8  I,10 |           głos wołał ciągle:~- Do broni! do broni!~Wkrótce zawtórowały
 9  I,10 |      wołał ciągle:~- Do broni! do broni!~Wkrótce zawtórowały mu
10  I,11 |      chciałem powiedzieć: nie ten broni ojczyzny i króla, kto się
11  I,12 |         bojarzynkowie butni w tej broni służą - odparł Wołodyjowski.~-
12  I,13 |          była, ładowaniem na wozy broni, kosztownych sprzętów i
13  I,14 |           Waszą Książęcą Mość Bóg broni i powstrzyma od takowych
14  I,15 |      kroków żołnierskich, chrzęst broni, tętent kopyt i dźwięki
15  I,15 |        stanąć.~- Niechże mnie Bóg broni, abym miał zdradę podpisywać -
16  I,15 |           chwilkę; zgiełk, szczęk broni i krzyki rozległy się tymczasem
17  I,17 |      konnych i pieszych rozmaitej broni. Cały dziedziniec zatłoczony
18  I,17 |      życia wyśmiewał, a niech Bóg broni dostać się na jego język,
19  I,18 |          i rzadkimî wystrzałami z broni palnej.~Podjechawszy bliżej
20  I,20 |           miecznik - i prawo mnie broni!~- I szable! - zakrzyknęli
21  I,20 |         siłą wziąć.~- Niechże Bóg broni, aby do tego przyszło! -
22  I,21 |       biegł szybciej... Niech Bóg broni, ile złego narobili ci ludzie!~-
23  I,23 |           podsuwać. Niech cię Bóg broni, abyś się wydał z tym, żeś
24 II,1  | wszystkich jeden mąż obalił, i to broni nie mający, takich ludzi,
25 II,9  |       Andrzej.~- Niech ciebie Bóg broni!~Pan Andrzej przypatrywał
26 II,12 |           się:~- Niechże mnie Bóg broni, abym tego kawalera miał
27 II,13 |        nic więcej prócz murów nie broni, i nie wiedzieli, co to
28 II,14 |       poprawiono, a co do zapasów broni, prochów i żywności, te
29 II,14 |   trębacza z prośbą o zawieszenie broni.~Ojcowie zgodzili się łatwo.~
30 II,15 |      przez noc trwało zawieszenie broni. Szwedzi pracowali usilnie
31 II,15 |            Dobrze! doznają naszej broni!~- A my ich - odburknął
32 II,16 |     posłużyć za znak, że twierdza broni się jeszcze, gdyby wypadkiem
33 II,16 |           z zawartego zawieszenia broni, cisnęli się jeszcze bliżej
34 II,16 |     Szwedzi zgwałcili zawieszenie broni, iż Miller sam w duchu przyznawał
35 II,17 |         się, to jedno miejsce się broni, co za moc je podtrzymuje,
36 II,17 |          tą siłą, która klasztoru broni, nie ich rzecz walczyć.~
37 II,18 |       oprócz tego ta twierdza się broni, prócz tego wyciąć chorągwie
38 II,18 |        nie służyli, niech nas Bóg broni! żołdu nie brali, chyba
39 II,20 |          się jeszcze panu Sapieże broni, ale ledwie tchnie. Podobno
40 II,20 |         zaś o to, czy Częstochowa broni się jeszcze. Kmicic odpowiadał,
41 II,20 |         Kmicic odpowiadał, że się broni i obroni, lecz pytaniom
42 II,21 |           jeszcze Jasna Góra?~- I broni się, i będzie broniła. Szwedzi
43 II,21 |   Miłościwy panie! Niech mnie Bóg broni, żebym chciał co złego o
44 II,22 |         narzekaliście, iż was nie broni!... Nie chcieliście swojego
45 II,22 |           postarać.~- Niechże Bóg broni! Im większa kupa, tym o
46 II,27 |           zagarnęło, rwano się do broni. Wszędy, w najodleglejszych
47 II,27 |     słudzy, już zdrajcę opuścili. Broni się tam tylko garść Szwedów,
48 II,40 |    krzywdę zarzuca temu, który go broni. Bóg to słyszy, a niebieski
49 III,2 |         ani budowli ziemnych, ani broni należytej, przeto i co do
50 III,4 |     jeszcze i leżąc na grzbiecie, broni się rozpaczliwie kopytami,
51 III,6 |      żołnierz szwedzki odetchnąć, broni na moment w kozły złożyć.
52 III,8 |          przez żołnierstwo różnej broni. Towarzysze nasi z ciekawością
53 III,9 |           bez czapek, hełmów, bez broni. Za nimi lunął wkrótce cały
54 III,12|      poddania miasta, do złożenia broni, i dając warunki łaskawe,
55 III,12|        podczas krótkich zawieszeń broni poległych. Wreszcie i czasu
56 III,13|      poddania miasta, do złożenia broni, i dając warunki łaskawe,
57 III,13|        podczas krótkich zawieszeń broni poległych. Wreszcie i czasu
58 III,27|    popłochu, za nimi umykają, bez broni już i bez kapeluszy, piechurowie,
59 III,28|          siły. Widok żołnierstwa, broni, ruch i gwar obozowy działały
60 III,32|      kościołem rozległ się szczęk broni i tętent kopyt końskich.