Tom, Rozdzial

 1  I,3  |       niby zbłądziwszy - co? ~- A twoja reputacja?~- 0, do diabła!
 2  I,12 |        się nie martw. Przyjdzie i twoja kolej. Na nic tu szukanie
 3  I,12 |  pozostanie bez nagrody ~- jako i twoja, mości pułkowniku Wołodyjowski.~-
 4  I,14 |        tedy, żołnierzu: skoro nie twoja głowa ma ratować kraj, to
 5  I,14 |      nieszczęsną krainę na chwałę Twoją i całego chrześcijaństwa,
 6  I,15 |           się upomnieć... A gdzie twoja chorągiew, panie Michale?~-
 7  I,15 |      krzyknij im, żeby posłali po twoją chorągiew i po towarzystwo
 8  I,16 |       rzekł książę. - Uszanowałem twoją przysięgę aż nadto, teraz
 9  I,16 |        przecie to za nimi i za tą twoją dziewczyną stoi całe mrowie
10  I,17 |           ja bym był wolny, i nie twoja by była wina, bo nec Hercules
11  I,17 |     Niczyjej tu winy nie ma, jeno twoja. Pierwszy kazałbym cię rozstrzelać
12  I,18 |           z tej brzeziny. Taka to twoja wdzięczność? Toż to jest
13  I,18 |       rozkazu?~- Jużci, prawda.~- Twoja zwierzchność to teraz pan
14  I,20 |         go nie złamała... Wąż pod twoją gładkością jako pod kwieciem
15  I,20 |           gdyż jako Bóg w niebie, twoja ostatnia godzina nadeszła.~-
16  I,21 |     Birżach egzekwować, którym na twoją prośbę przebaczyłem w Kiejdanach,
17  I,21 |            bo patrz, co się przez twoją instancję stało: w kraju
18  I,21 |        nie powtórzyło, bo o głowę twoją chodzi. Alem ci już przebaczył...
19  I,23 |         to i wojna się zacznie!~- Twoja chorągiew tu mi potrzebna
20  I,23 |          Jak im się wykręcisz, to twoja rzecz. Ów Jakub Kmicic może
21  I,23 |           pogubić. Ale to już nie twoja głowa, dam mu własnoręczną
22  I,26 |       panie kawalerze, o ciebie i twoją krócicę...~To rzekłszy książę
23 II,4  |          Stul gębę, pachołku, nie twoja sprawa!" Postawiliśmy go
24 II,5  |          i ludzi nam kąsać?~- Nie twoja głowa, panie Michale - odpowiedział
25 II,6  | Skrzetuski.~- Radziwiłł idzie! Na twoją głowę wszystko zdaję, bo
26 II,7  |           widok baby wyją. Jeżeli twoja Billewiczówna taka, to ją
27 II,8  |           nie poczynali, bo głowa twoja i twej synowicy za to odpowie.~
28 II,11 |       powtórzy, jeśliby ci za złe twoją dzisiejszą służbę poczytać
29 II,12 |         ale się nie dziwuj, żeśmy twoją chęć z niedowierzaniem przyjęli.
30 II,13 |    żołnierzem zostanę, choćby pod twoją komendą.~- Czemu "choćby"?~-
31 II,14 |           w chwilę później:~- Pod Twoją obronę uciekamy się, Matko,
32 II,17 |           Kordecki zaczął:~- "Pod Twoją obronę uciekamy się, święta
33 II,19 |           więc wlałeś we mnie moc Twoją, i wiem to. Panie, i widzę,
34 II,21 |          prawdę mówisz, i zasługa twoja ani ból darmo nie przeminie.~-
35 II,26 |      samego nuncjusza, by mszę na twoją intencję odprawił... Przy
36 II,28 |    uczynił hetmanem... i wszystko twoja zasługa. Pozwólże mnie teraz
37 II,29 |       kozę powierzono. Ale to nie twoja rzecz, tobie przeznaczona
38 II,32 |     szablą pisze... Ale jest tu i twoja konotatka, poznajże mnie...~
39 II,34 |           już mam: to jest, łaskę twoją i grzechów dawniejszych
40 II,34 |        dla waszmości, bom widział twoją boleść, i dlatego, aby listy
41 II,35 |        Michała sama pilnuj, bo to twoja, nie moja sprawa.~- Michała? -
42 II,36 |         nieszczerość wyrządzić.~- Twoja wola! - odrzekł Akbah-Ułan
43 II,36 |          pustym zameczku na cnotę twoją nastawać!~- Jezusie Nazareński! -
44 II,40 |        mogłem, i da Bóg wiktorię, twoja, nie moja będzie zasługa.
45 II,41 |         życie mniej kuczy. Owóż i twoją zemstę jako uciechę sobie
46 III,1 |           folgę? Nie równam się z twoją, panie, sławą, ale gdybym
47 III,5 |         wyszedł pan Michał albo i twoja Halszka? albo i wy wszyscy,
48 III,7 |           Wszelako wolałbym, żeby twoja dziewka była teraz w puszczy
49 III,18|   popękali z inwidii... Bądź wola Twoja!~- Amen! - dorzucił Bogusław.~-
50 III,18|        twą wdzięczną buzię własną twoją chustką obwiążę, a sam lutnię
51 III,20|           rozkaz, nawet na prośbę twoją, pani, słowa nie złamię,
52 III,24|          Michale!... Wywiedzie ci twoja misterna dzierlatka całe
53 III,25|          Michale!... Wywiedzie ci twoja misterna dzierlatka całe
54 III,26|      tobie ten los przypadnie, bo twoja krzywda większa.~- Michale!
55 III,26|          patrzyła cała dywizja na twoją robotę. Nic, jeno zgliszcza
56 III,27|     heretycką rozlać, a na chwałę Twoją będę suszył i będę się biczował
57 III,27|          po czym rzekł:~- Pojmuję twoją desperację... ale zawsze...
58 III,30|       Jezu, zmiłuj się! Bądź wola Twoja! Już pójdę, pójdę!~Potem
59 III,30|   postawił. Bądź jeszcze raz wola Twoja. Ani się obejrzę za siebie!