Tom, Rozdzial
1 I,5 | litewskiego komputu cofnęły się na pewien czas do Birż i Kiejdan,
2 I,7 | na śmierć!~- Takiś waść pewien?~- Widać, żeś w Orszańskiem
3 I,7 | tym wątpisz... Nie tylkom pewien, ale i żal mi waćpana, bom
4 I,10 | Wasza miłość możesz też być pewien, że po wojnie jego królewska
5 I,10 | prawdziwym prorokiem...~- Pewien jestem, że tak będzie, bo
6 I,12 | stanie.~- Możesz waszmość być pewien. Radziwiłł to nie Opaliński.~-
7 I,17 | powtarzając jeszcze przez pewien czas:~- Krewny - i żeby
8 I,17 | nieszczęściu opuszczać.~- Pewien jestem - mówił - że on do
9 I,20 | tego wyekskuzuje, i bądź pewien, że przyjęty będziesz jak
10 I,23 | krzywdy nie doznali!...~- Bądź pewien. Ale to widzę, że ty tę
11 I,25 | Czy zacny? Gdybym był pewien, że się wasza książęca mość
12 I,26 | Kmicic - rzekł - czyś ty pewien, żeś przy zdrowych zmysłach
13 II,3 | żywiąc zarazem ku niemu pewien rodzaj afektu, jaki pan
14 II,4 | jakby był tego zupełnie pewien jakoż nie omylił się, bo
15 II,4 | swoje, tak że nikt jutra nie pewien ani tego, co od fortuny
16 II,4 | Możesz wasza mość być pewien, że tego nie uczynię; owszem:
17 II,4 | której i promocji możesz być pewien.~Tu młodzieńczyk podniósł
18 II,6 | tak dalej, a możesz być pewien, że cię nie zapomnę!~- Dalibóg -
19 II,7 | maniery przybiera!~Na co pewien szlachcic, gębacz i weredyk
20 II,9 | i rozumowań, a raz, gdy pewien szlachcic mówił przy nim
21 II,9 | byle nie z religii, i gdy pewien kapitan szwedzki oświadczył,
22 II,11 | krzywda... Że zaś jestem pewien, iż i najjaśniejszy cesarz
23 II,12 | bok, to na czas, bo bądź pewien, że ci się wszędzie sprawię.
24 II,16 | wreszcie zmawiać się i szeptać.~Pewien puszkarz, Niemiec, podejrzanej
25 II,16 | dość wiernie, a to przez pewien honor żołniersko-rozbójniczy
26 II,17 | tymi kwarcianymi przybył pewien Tatar, z polskich Tatarów
27 II,17 | obustronne strzały. Był pewien żołnierz szwedzki, który
28 II,17 | Ojcze kochany, tak jestem pewien, że do was wrócę, że się
29 II,19 | molestissimus.~- A waszmość pewien jesteś swoich żołnierzy?~-
30 II,25 | teraz z radości, bo już był pewien, że przyszłość niezawodnie
31 II,26 | zaręczał, chociaż nie był pewien, czy mnie i czyściec minie.
32 II,27 | albo umarłego.~- Także był pewien, że go dostanie?~- Tak był
33 II,27 | że go dostanie?~- Tak był pewien, jako że po dniu noc nastąpi.
34 II,28 | witebski Sapieha tak był już pewien zdobycia Tykocina, że sam
35 II,29 | odetchnął. Poprzednio był pewien, że to hurma szatanów wdarła
36 II,32 | w swym sądzie pomylił, i pewien jestem, że mi pan Babinicz
37 II,33 | krwi potrzeba!~- Możesz być pewien, że go między nieprzyjaciółmi
38 II,33 | jakoby nie był zupełnie pewien, czy wytrzymają na widok
39 II,39 | rzekł na to książę Michał - pewien jestem, że Bogusław chce
40 II,41 | skutkiem czego szerzył się pewien postrach między żołnierstwem.
41 III,4 | niezawodne pchnięcie, w którym pewien Florentczyk go wyćwiczył,
42 III,4 | postanowił teraz użyć.~I pewien swego, zbliżał się hamując
43 III,5 | prywacie wzmianki (a jestem pewien, że były), to zaraz by pan
44 III,8 | Zeszłej nocy kawaler pewien został pochwycon na tym
45 III,16| trzecim miesiącu jej bytności pewien oficer artylerii, przyjaciel
46 III,18| intencjach, tedy jestem pewien, że sercu zaraz cugli popuści,
47 III,18| że jutra swego nikt nie pewien: mogę zachorzeć, ba! nawet
48 III,19| mogą być czary. Od wczoraj pewien jestem. Utrafiłeś w moją
49 III,21| sensatkę, jak ty, rozruszała. Pewien jestem, że się okrutna amicycja
50 III,23| nikt z mieszkańców jutra pewien być nie mógł. Zresztą, chociażby
51 III,23| przyszedł do niej wesół i pewien siebie, ona zaś przywitała
52 III,24| zważając na te przeszkody, pewien już zupełnie, że zajdzie
53 III,24| znieść jego dywizji, ale był pewien, że potrafi ją osadzić i
54 III,25| zważając na te przeszkody, pewien już zupełnie, że zajdzie
55 III,25| znieść jego dywizji, ale był pewien, że potrafi ją osadzić i
56 III,26| tak skrycie, iż Duglas był pewien, że i jego wataha pociągnęła
57 III,27| się uradował, bo już był pewien, że go zwycięstwo nie minie.
58 III,27| jazdę za rzekę, już był pewien zwycięstwa.~Chorągwie, siekąc
59 III,27| żywił, a przecie jestem pewien, że Bóg nie pozwoliłby,
|