Tom, Rozdzial

 1  I,1  |   bystrymi oczkami, a czasem na pannę Aleksandrę, jakby w oczekiwaniu,
 2  I,1  | Wodoktach, aż ta cisza zdziwiła pannę Aleksandrę; w uszach jej
 3  I,3  |        ogarnia, więc ogarnęło i pannę Aleksandrę. Przechyliwszy
 4  I,3  |      śnie. I lecą - lecą! Senną pannę zbudził dopiero głos pytający:~-
 5  I,4  |         do pana Andrzeja. Dumną pannę bolało coraz głębiej to,
 6  I,4  |         klnąc i sierdząc się na pannę, a czasem na siebie samych
 7  I,5  |         nikogo nie miłował. "Na Pannę Najświętszą! - myślał w
 8  I,5  |       pukanie do drzwi zbudziło pannę Aleksandrę.~- Oleńko! wstawaj! -
 9  I,5  |       wpadli do domu. Ujrzawszy pannę wstrzymali się w izbie jadalnej -
10  I,6  |       za wygraną i lada dzień o pannę zbrojno może się pokusić.
11  I,7  |        i majętność utracił.~- I pannę.~- I pannę. Siła o niej
12  I,7  |         utracił.~- I pannę.~- I pannę. Siła o niej dobrego powiadają. -
13  I,7  |         niech się szabel imają! Pannę porwał Kmicic... co? - Boże
14  I,7  |     niewinnie przelaną, i za tę pannę, którąś teraz porwał! A
15  I,7  |      wszystkimi ludźmi odjadę i pannę ze sobą zabiorę.~- Panna
16  I,7  |         ja pójdę tę nieszczęsną pannę pocieszyć.~To rzekłszy pan
17  I,8  |     Było czasu dość. Tak gładką pannę ustawicznie będą rozmaici
18  I,8  |   godniejszej. Toż ten ród i tę pannę ludzie sławili w całej okolicy
19  I,8  |        doskonale; bo pominąwszy pannę, którą przez ten czas inny
20  I,9  |        przed paru dniami mogłeś pannę na zawsze utracić.~- Jakim
21  I,9  |   chodzić, a już tam znam jedną pannę, która ci nagrodę za życia
22  I,13 |     pannami; po lewej ręce miał pannę Elżbietę Sielawską, godną
23  I,13 |       Elżbietę Sielawską, godną pannę, lat koło czterdziestu,
24  I,13 |       ruszał, jakby chciał nimi pannę Elżbietę odstraszyć.~"Ej,
25  I,20 |   zdrowiu, bo gdym tu zajechał, pannę Aleksandrę we drzwiach widziałem,
26  I,20 |       tym. Gdyś pierwszy raz tę pannę porwał, wyzwałem cię na
27  I,20 |         Wołodyjowski. - Wsadzim pannę w kolaskę, bo uciekać waćpaństwo
28  I,22 |   odróżnić?..."~Tu gniew porwał pannę i policzki jej poczęły pałać.~"
29  I,24 |   wyjeżdża w długą drogę i chce pannę widzieć.~Pachołek usłuchał
30 II,4  |          tak jakby na jawie, tę pannę jasną, spokojną - wspominał
31 II,8  |         tymczasem znalazł dumną pannę, w której czarnych brwiach
32 II,9  |     Chrystusa Pana, Najświętszą Pannę ani we wszystkich świętych
33 II,12 |        klasztor i o Najświętszą Pannę chodzi, o Jej stolicę. Dlatego
34 II,13 |           Chcemy na Najświętszą Pannę ostatni raz popatrzyć! -
35 II,28 |         piękniejsza Najświętszą Pannę, patronkę tej Korony i Matkę
36 II,29 |  zbudzić księcia. - Najświętszą Pannę w rękach trzyma i blask
37 II,32 |         się nieco mały rycerz - pannę Billewiczównę książę Bogusław
38 II,33 |         pana Kmicica, i dlatego pannę Billewiczównę z Kiejdan
39 II,33 |     widocznie to mówił, aby oną pannę skaptować, co my, zrozumiawszy
40 II,33 |    imprezą możesz waćpan zgubić pannę Billewiczównę i siebie.~-
41 II,33 |    powiem, co myślę: jeżeli tam pannę Billewiczównę już jaka przygoda
42 II,36 |   narażona by być mogła, chcemy pannę Borzobohatą mieć z powrotem
43 II,39 |        pan Kotczyc prowadził.~- Pannę Borzobohatą prowadził! -
44 II,40 |       księcia?~- Na Najświętszą Pannę, której broniłem, nie! -
45 II,40 |     Bogusław porwał do Taurogów pannę Billewiczównę... Miłuję
46 II,40 |      Billewiczównę... Miłuję tę pannę!... Mieliśmy się pobrać...
47 III,7 |         ludzi mu wybatożyłem, a pannę w całej panieńskiej cnocie
48 III,11|        na kościół Św. Jerzego i Pannę Marię. Płonęły tedy domostwa,
49 III,14|  odpowiadał.~- Często widywałeś pannę Billewiczówne,~Po bladej
50 III,14|    książę koniuszy przyjechał i pannę ową do Taurogów wywiózł?
51 III,14|         on zaś oświadczył się o pannę Billewiczównę tego samego
52 III,14|        janowską klęską, niejaką pannę Annę Borzobohata-Krasieńską
53 III,16|         Jednocześnie podejmował pannę Aleksandrę jakby księżnę
54 III,18|        teraz dopiero dostrzegła pannę Kulwiecównę leżącą na sofie.~-
55 III,18|     począł rozwiązywać zemdloną pannę Kulwiecównę.~- A teraz -
56 III,23|      puszczał ich i dlatego, że pannę Billewiczównę pokochał,
57 III,23|        chciał wynieść tę oporną pannę do swego książęcego stanu,
58 III,28| przytułek dał, bom jego krewną, pannę Billewiczównę, z niewoli
59 III,32|     krwi własnej za Najświętszą Pannę, za ojczyznę i za króla