Tom, Rozdzial
1 I,1 | myślałam i modlitwie, więcej o niczym...~- Oni też to samo mówili...
2 I,1 | żyliśmy dotąd!~- To ja o niczym nie wiedziałem! niech mnie
3 I,1 | to ją ogarniała błogość niczym nie zmącona, to niepokój,
4 I,3 | Kokoszko, i nie powiadaj o niczym słowa Oleńce, ani o pojedynkach,
5 I,4 | ostrożną, i nie poznali się na niczym.~Zaraz tedy wystąpił pan
6 I,7 | rycerzowi i jego czeladzi na niczym nie zbywało. Ilekroć czuł
7 I,8 | sławy uszczknęło, a sumienia niczym nie zbrudziło. Tak mi Panie
8 I,10 | nie znał się po prostu na niczym i mowę swoją rozpoczął znów
9 I,10 | ale nikt już nie chciał o niczym wiedzieć.~Wodzowie i szlachta
10 I,11 | byliśmy pewni, że to się na niczym skończy, a co najwięcej
11 I,11 | myśleli, bo tu jeszcze nikt o niczym nie wie.~Tu zwrócił się
12 I,12 | Jak to? Co waćpan mówisz? Niczym nie nagrodzono? Zapomniano
13 I,12 | teraz księciu odprawić z niczym posłów, bo się na nasze
14 I,13 | salach oficyn szlachta o niczym nie rozprawiała, jeno o
15 I,13 | jak desperat i nie chcę o niczym więcej wiedzieć. Kiedyś
16 I,17 | Pamiętaj, że hetman nie wie o niczym, co się stało, i od nikogo
17 I,18 | puszczę, ale dziś nie chcę o niczym wiedzieć, bom okrutnie zmachany...
18 I,20 | lat, że nie różniła się niczym od starej. Dwie oficyny,
19 II,1 | Bogusława sromotnie pobity. Niczym były owe cięgi, które mu
20 II,7 | wieczerzy nie kontruj mnie w niczym, co bądź bym mówił. Obaczysz
21 II,9 | tym, którzy nagrzeszywszy, niczym win swych nie zgładzili
22 II,12 | modlił, nikt nie myślał o niczym innym; każdy dźwigał na
23 II,16 | zamiary poddania spełzły na niczym, ale zabrano się jeszcze
24 II,16 | współczucie:~- Pewnie z niczym waszmość wracasz... Nasi
25 II,17 | krakowskiego nie ustępują w niczym tym, którymi rozporządzał
26 II,18 | napełniała go taką uciechą, że niczym był ból przy niej.~Tymczasem
27 II,19 | podkopów spełznął także na niczym. Sprowadzeni poprzednio
28 II,19 | przypomina mi naszą stratę niczym nie wynagrodzoną. Było to
29 II,19 | a nam, chwała Bogu, na niczym nie zbywa. Ptaki nawet od
30 II,19 | W ten sposób spełzł na niczym ostatni fortel Wrzeszczowicza.~
31 II,22 | tej Rzeczypospolitej, na niczym się rozchodzą, bo jeden
32 II,23 | zaś przez pierwsze dni o niczym innym nie mówił i najpomyślniejszą
33 II,23 | chwili nie myślał już o niczym innym jak tylko o tym, czy
34 II,24 | rozdrażniono, nie liczył się z niczym i z nikim. Jan Kazimierz
35 II,25 | się przed nikim i przed niczym; Janusz pragnął korony i
36 II,25 | wszystkich stołach nie było o niczym innym rozmowy, tylko o powrocie
37 II,25 | sercach wzbierze, to i miary w niczym nie masz.~Jakoż ochota coraz
38 II,26 | Nie tylko, żem mu się z niczym nie ofiarował, miłościwy
39 II,28 | nie potrzebuję, bom mu w niczym nie powinien, a żywie we
40 II,29 | bramy petardą spełzł na niczym, lecz nadszedł 31 grudnia,
41 II,30 | pospolitego ruszenia, w niczym albowiem nie przypominało
42 II,31 | pospolitego ruszenia, w niczym albowiem nie przypominało
43 II,35 | zdawał się nie myśleć o niczym więcej, tylko o jedzeniu.
44 II,35 | posądzasz, to nie chcę o niczym wiedzieć.~- Czemu zaś tak
45 II,36 | lżej i rzekł:~- Mamyż z niczym wracać do Zamościa?~A Kmicic:~-
46 II,36 | Zamościa?~A Kmicic:~- Z niczym nie wrócicie, bo wrócicie
47 II,39 | miast i czterysta wsi. Ten w niczym nie był do swoich birżańskich
48 II,41 | mieć będzie na uwadze, że o niczym innym ani wspomni, a zwłaszcza
49 III,4 | zająć, i wrócił nie tylko z niczym, ale i poszarpany. Katastrofa
50 III,11| szlachtę na chorągwie, w niczym komputowemu wojsku nie ustępujące.
51 III,12| tygodni leżał bez duszy i o niczym mówić nic nie mógł.~Skrzyknięto
52 III,13| tygodni leżał bez duszy i o niczym mówić nic nie mógł.~Skrzyknięto
53 III,14| starszych i młodszych, niczym innym, jeno oczu strzyżeniem
54 III,14| mnie ochota zeprze, tedy o niczym nie pamiętam i prosto w
55 III,16| do głowy ani marzenia o niczym innym, jak o wdzięczności
56 III,23| chciałam pogrążyć, choć ja o niczym nie wiedziałam, jak księżnę
57 III,29| do rana.~Anusia jedna w niczym nie mogła brać udziału,
58 III,31| nami!~- Nigdy! Nie chcę o niczym wiedzieć. Dziaduś bez restrykcji
59 III,32| pamięci ludzkiej mają, w niczym czci i sławy pomienionemu
|