Tom, Rozdzial

 1  I,1  |             rodzica. Pewnie waćpannie wiadomo dobrze, że przed czterema
 2  I,4  |           przyjechali i już wszystkim wiadomo, co zacz są. Toż pierwszego
 3  I,4  |              przy sobie trzyma. Toż i wiadomo, że młody, głupi. I pan
 4  I,6  |            wolentarskich i partyj nie wiadomo czyich, którzy pod barwą
 5  I,7  |            potracili! Czy waszmościom wiadomo, co ludzie mówią, że i od
 6  I,8  |             tego za złe nie brano, bo wiadomo było, że jak jeden człowiek
 7  I,9  |            złoża jeszcze nie wstawał, wiadomo już było, że zdrów będzie.
 8  I,12 |       Nieszczęście! O Boże, Boże! Nie wiadomo, gdzie ręce i szablę wetknąć!"~
 9  I,12 |        wolałbym, żebyś został, bo nie wiadomo, co się stać może.~- Wasza
10  I,17 |             wojskiem na opornych. Nie wiadomo jeszcze, co się stanie.
11  I,20 |                Toż waszmości musi być wiadomo, że dziś Wilna w Wilnie
12  I,20 |        Zagłoba.~List kończył się, jak wiadomo, poleceniem, by Kmicic miecznika
13  I,23 |           okrutnie wolno się posuwa i wiadomo dlaczego! Dlatego że mi
14  I,23 |     Koniecpolski a Sobiescy także nie wiadomo, jak się przechylą... Patrz
15  I,25 |            waszej książęcej mości nie wiadomo, gdzie go mam szukać?~-
16  I,26 |         książęca mość grozisz, to nie wiadomo, kogo pierwej śmierć dosięgnie.~-
17 II,1  |               było chłopa puszczać.~- Wiadomo, że gościniec o dzień drogi -
18 II,4  |             niego narzeka. Bogu tylko wiadomo! Kto jego zgładzi, będzie
19 II,6  |            całe wielkie wojsko.~I nie wiadomo dlaczego, gruchnęło nagle
20 II,10 |            ilość Cyganów, którzy, nie wiadomo dlaczego, przyciągnęli ze
21 II,14 |            Poliocertesem cię nazwały, wiadomo jest, ile krwi i czasu kosztować
22 II,18 |           Gustawa. Waszej dostojności wiadomo, że oni się i tak w wierności
23 II,19 |            Waszej dostojności zapewne wiadomo, że pachołkowie polskich
24 II,19 |          Odpowiedział Wrzeszczowicz - wiadomo powszechnie, że nie Minerwa
25 II,19 |           Zbrożek tak mówić począł:~- Wiadomo panom, żem na ostatniej
26 II,19 |              powtórzył pytanie.~- Nie wiadomo - odrzekł żołnierz. - Niektórzy
27 II,20 |       wiedział, co ma myśleć. Przecie wiadomo było w całej Rzeczypospolitej,
28 II,22 |          błyskawicami w oczach:~- Nie wiadomo, komu to byłoby za wysoko,
29 II,23 |          poradzą takowej potędze, nie wiadomo.~- A co? - pytał Tyzenhauza
30 II,26 |             ty naprawdę nie Babinicz? Wiadomo nam, kto Chowańskiego podchodził!~
31 II,34 |                wasza miłość, jeno nie wiadomo, czyli go anieli żywcem
32 II,40 |          waszej dostojności wypuścił. Wiadomo też, że posłów nie biją
33 III,2 |      hospodara, po którym jak waściom wiadomo, chcieli mnie Wołosi na
34 III,3 |               z taką samą fantazją, i wiadomo, co z tego wypadło.~- Zamość
35 III,4 |              z nim spotkał, ginął nie wiadomo jak i kiedy, tak małymi,
36 III,6 |              szwedzkiego garnka, a to wiadomo, że gdy raz garnek zacznie
37 III,7 |              I pewno, że nie wskórał. Wiadomo, że Bogusław pod Malborgiem,
38 III,7 | Rzeczypospolitej, ciebie w drugą. Nie wiadomo, który na niego pierwszy
39 III,8 |            roku i więcej u nich trwa, wiadomo zaś waszmościom, że w nocy
40 III,8 |      styczność.~- A dusze mają?~- Nie wiadomo, ale tak myślę, że animalibus
41 III,9 |               mig zeznali, co było im wiadomo o siłach margrabiego badeńskiego,
42 III,9 |             cały czas ten ciągle, nie wiadomo dlaczego, posuwał ludzi
43 III,10|      wielbiony, przywykłem, a tam nie wiadomo, jako będzie...~- Panie
44 III,12|               zresztą już od paru dni wiadomo, że tylko co ich nie widać.~-
45 III,13|               zresztą już od paru dni wiadomo, że tylko co ich nie widać.~-
46 III,14|     wzajemność w afektach prosił. Nie wiadomo, co jej tam proposuit, ale
47 III,14|              kwasy, bo jak waćpaństwu wiadomo, miał Bogusław wedle układu
48 III,16|             śmiertelnie.~Wszelako nie wiadomo, jak by się skończyła walka,
49 III,16|                     Nie wiem, pani... Wiadomo mi jeno, iż się w Pilwiszkach
50 III,17|             dlatego że nigdy nie było wiadomo, kiedy nad dwornym kawalerem
51 III,23|              w mocy królewskiej, a że wiadomo, iż głowa księcia Janusza
52 III,23|           choć co po niej będzie, nie wiadomo, i sami jenerałowie powiadają
53 III,26|        Nazwisko jego dostało się, nie wiadomo jakim sposobem, do ust ludzkich
54 III,29|            żywił. Po czym poszedł nie wiadomo dokąd, bo słuch o nim przepadł.~-
55 III,31|           chorążym orszańskim?~- Bogu wiadomo, że nie chcę o nim myśleć! -
56 III,32|      przykładów dodawać winna.~Przeto wiadomo czynimy całemu stanowi rycerskiemu,
57 III,32|          Michała, czy wzruszenie, nie wiadomo, dość, że przez całą drogę