Tom, Rozdzial

 1  I,4  |          towarzysze! na koń!~Siedli i ruszyli stępą, gniew i wstyd przeżuwając.
 2  I,4  |  Wołmontowicze, ku którym kawalerowie ruszyli rysią, bo mróz był srogi
 3  I,4  |          wyjechali z zaścianka i znów ruszyli rysią. Po pół godziny drogi
 4  I,4  |               mężczyźni w sile wieku, ruszyli do Rosień.~Ujrzawszy orszańskich
 5  I,8  |              dwóch jego czeladników i ruszyli trójką ku Wodoktom. Dzień
 6  I,10 |          Skrzetuskim sprawili ludzi i ruszyli naprzód.~Pan wojewoda podlaski
 7  I,11 |        Warszawy. Panowie Skoraszewscy ruszyli właśnie do Warszawy i pierwsi
 8  I,11 |            wielki, więc wozy i ludzie ruszyli tegoż jeszcze wieczora na
 9  I,11 |      ugaszczał.~Przenocowawszy tylko, ruszyli rycerze nazajutrz świtaniem
10  I,12 |         podjadłszy i podpiwszy nieco, ruszyli rycerze w podróż i jeszcze
11  I,17 | pięćdziesięciu dragonów otoczył wóz i ruszyli.~Więźniowie poczęli rozmawiać
12  I,17 |            kto sierpem cisnął. Choćby ruszyli dniem później, dwoma nawet,
13  I,17 |             siadać na koń, lecz zanim ruszyli, do uszu wszystkich doszedł
14  I,18 |               się ku szyjom końskim i ruszyli jak wicher.~Szwedzi przypuścili
15  I,25 |                 skomenderował Kmicic.~Ruszyli i w kwadrans później stanęli
16 II,1  |             wskoczył znowu na konia i ruszyli. Ślady kopyt w torfiastym
17 II,6  |               ruszył koniem, a za nim ruszyli inni i wjechali wszyscy
18 II,11 |      nadchodziła właśnie niedziela, i ruszyli w drogę.~Po złej, bezsennej
19 II,15 |               Kmicic na samym końcu i ruszyli wzdłuż okopu, cicho, dech
20 II,19 |         Jeszcze parę dni, a bylibyśmy ruszyli do szturmu. Teraz za nic
21 II,19 |        ciekawość.~Podano więc konie i ruszyli rysią, a jenerał na czele.
22 II,23 |             spoczynek należy!~Wszyscy ruszyli rysią, raźno, wesoło, i
23 II,24 |           toporzyska swoich siekier i ruszyli się z gór. Jenerał Duglas,
24 II,24 |          zobaczyć! - rzekł.~Kiemlicze ruszyli zaraz za nim, jak psy myśliwe
25 II,24 |            Wówczas Szwedzi jak wicher ruszyli ku orszakowi królewskiemu.~
26 II,25 |               Sandomierza w Lubelskie ruszyli, jawnie tym okazując, że
27 II,36 |               Jakoż nazajutrz Tatarzy ruszyli naprzód. Kmicic miał zaś
28 II,36 |           panną Suwalską, on na koń i ruszyli. Dwunastu rajtarów niemieckich
29 II,36 |        darował Kmicic swoim Tatarom i ruszyli szybko naprzód, bo niebezpiecznie
30 II,41 |               lektyki, ale za ciasno.~Ruszyli. Książę w lektyce, a Kmicic
31 II,42 |              rzekł - tamci atakują!~I ruszyli.~W ciemności widać było
32 III,3 |      zakomenderował starosta kałuski.~Ruszyli wszyscy. Mury były jako
33 III,4 |            dać oddech koniom, po czym ruszyli z wolna dalej. Na koniec
34 III,4 |               kazał trąbić na odwrót. Ruszyli zatem Szwedzi całym pędem
35 III,5 |            gdy nazajutrz rano Szwedzi ruszyli dalej, w klin między Wisłę
36 III,6 |             rozerwali szereg polski i ruszyli całym pędem, jak stado jeleni,
37 III,7 |         rusznicą, kto z muszkietem, i ruszyli pod Sandomierz.~Wpadli do
38 III,7 |             lecz Polacy tymże impetem ruszyli za nimi. Rozpoczął się szturm
39 III,8 |           płachtą osadzoną na drągu i ruszyli.~Z początku jechali w milczeniu,
40 III,8 |               dla nas lepiej.~Za czym ruszyli końmi i po chwili byli przed
41 III,9 |               nie zostawując. Po czym ruszyli, jakby kto sierpem rzucił,
42 III,9 |               ku mostowi.~Szwedzi zaś ruszyli z drugiej strony i wkrótce
43 III,9 |        osłupienie tak wielkie, że nim ruszyli się z miejsca, już laudańska,
44 III,11|        nastąpił! Pan Kotwicz w ogniu!~Ruszyli tedy wszyscy, co tchu w
45 III,12|      ściemniło zupełnie, na dany znak ruszyli pacholikowie z wrzaskiem
46 III,12|               ruszając koniem.~Za nim ruszyli inni i jadąc brzegiem Wisły
47 III,12|              że Szwedzi istotnie znów ruszyli do szturmu.~- Wolałbym tę
48 III,13|      ściemniło zupełnie, na dany znak ruszyli pacholikowie z wrzaskiem
49 III,13|               ruszając koniem.~Za nim ruszyli inni i jadąc brzegiem Wisły
50 III,13|              że Szwedzi istotnie znów ruszyli do szturmu.~- Wolałbym tę
51 III,14|   niecierpliwości Kmicic.~- Obaj tedy ruszyli do panny z całą ostentacją,
52 III,15|               krzyknął mały rycerz.~I ruszyli. Tłum otoczył ich ze wszystkich
53 III,16|             jeśli nie masz ich, jeśli ruszyli wszyscy za panem Wołodyjowskim,
54 III,19|         wynosić się do domów.~Za nimi ruszyli do Tylży ci, którzy w Taurogach
55 III,27|             chorąży. - Byliby się już ruszyli, ale nie mieli dość wozów.~-
56 III,27|             jego zwycięzcę; niektórzy ruszyli łapać dwa konie, cisawego
57 III,32|             pod Wołodyjowskim z Laudy ruszyli.~Wiele niewiast na próżno