Tom, Rozdzial
1 I,4 | At!..~- Słuchaj, Znikis, mów śmiele, włos ci z głowy
2 I,4 | panienka, swawolniki!~- Mów szczerze.~- Kiedy, panienka,
3 I,7 | Słyszałam bitwę... strzały?... Mów waćpan...~- Tak jest. My
4 I,8 | będzie z tego uciecha.~- Nie mów na niego nic. To mężny pan!~-
5 I,9 | wraży syn? Na żywy Bóg, mów waszmość!~- Ja - rzekł pan
6 I,9 | I ona?... na żywy Bóg, mów już wszystko!... ona cię
7 I,12 | zmieszany pan Michał.~- Nie mów nic i wybaczaj, że tak mało,
8 I,13 | aby się wywdzięczyć? co? Mów wasza książęca mość! rozkazuj!~-
9 I,17 | krwią, a służba służbą.~- Mów mi: wuju! - rzekł Zagłoba.~-
10 I,20 | Tego waszmość pan nie mów, gdyż zwyczajna to rzecz,
11 I,20 | poważnie Zagłoba - pacierz mów, zamiast nas o prawo pytać...
12 I,20 | powiedzieć na swoją obronę, to mów prędko, bo żywej jednej
13 I,21 | trzeba przetrwać... Nie mów nikomu o tym, coś tu ode
14 I,21 | ty się rozpogódź, a nie mów nic nikomu, bo co ja ci
15 I,23 | pułkownikiem, bo nim jesteś... Mów, że to partyzanci pana Gosiewskiego
16 I,23 | nieprzyjaźń śmiertelna. Mów, że gdyby graf Magnus przysłał
17 I,23 | jeszcze za wcześnie... Ale mów, że tu wszystka szlachta
18 I,23 | przymus i zmieszanie.~- Mów śmiało! - rzekł hetman.~-
19 I,24 | Błądzę czy nie błądzę, nie mów o tym. Każdy niech wedle
20 I,24 | Nie mogę... Lepiej nic nie mów... Bodaj mnie zabito! mniejsza
21 I,26 | Kmicic, to mnie zajmuje... Mów dalej...~Kmicic puścił cugle
22 II,3 | słowo jeszcze powiedzieć?~- Mów śmiele.~- Widzi mi się,
23 II,3 | radził, a nie marudził, to mów, bo widzę, żeś człek obrotny.~-
24 II,7 | obmyślę. Na Boga jeno nie mów, jej tylko o Kmicicowym
25 II,8 | Co za jeden?!... Kto?... Mów wasza książęca mość!~- Zwie
26 II,9 | niechże mu się język rozwiąże. Mów śmiele; nie masz tu zdrajców
27 II,10 | słychać było więcej obcych mów niż polskiej; wszędy spotykałeś
28 II,10 | Prorokujże mi dalej, mów do końca!... Jeżeli ów Andrzej
29 II,10 | Oleńka jemu wiary dochowa?... Mów, odpowiadaj, bo nie odjadę
30 II,11 | słuchać, o racje wypytywać; mów więc waszmość choćby najobszerniej
31 II,11 | zacinać w okna karczmy.~- Mów waszmość dalej - rzekł wreszcie -
32 II,19 | rzekł surowo Miller.~- Mów, panie hrabio, pamiętaj
33 II,19 | imaginację przechodzi...~- Mów prędzej! zamordowanoli go? -
34 II,21 | Wstań waść, na Boga, wstań! mów prędzej... Klasztor zdobyty?~
35 II,21 | majestat krew przelać...~- Mów śmiele, wierzym ci! - rzekł
36 II,26 | Odpocznij, a później mów wszystko od początku. Wierzym
37 II,28 | Waćpan na wojewodę nic nie mów! Zacny pan! - ozwał się
38 II,33 | zadajesz!~- Przeciwnie! Mów waść, mów! - zawołał Kmicic.~-
39 II,33 | Przeciwnie! Mów waść, mów! - zawołał Kmicic.~- Gadał
40 II,35 | ostro pan Szurski - nie mów lekce, kiedy nie wiesz,
41 II,40 | Radziwiłł jest w moim obozie... Mów waść, czego chcesz?~- Wasza
42 II,40 | jeszcze masz do powiedzenia, a mów mądrze, bo inaczej każę
43 III,5 | konfidentów jeno mówił.~- Mów waść! Każde słowo pana Czarnieckiego
44 III,10| zwrócił się do Charłampa:~- Mów dalej.~- Babinicz tedy daje
45 III,10| właśnie patrzył na sprawę!~- Mów dalej! - rzekł Czarniecki.~-
46 III,14| moim bratem, przyjacielem! Mów, czego chcesz? Na Boga,
47 III,16| ucałował końce jej palców:~- Mów waćpan, co tu się dzieje
48 III,16| zapytał po chwili milczenia.~- Mów waćpan.~- Książę dwóch ma
49 III,17| niemały...~- Nie błaznuj, mów prędko!~- Jest w Tylży niejaki
50 III,21| szczęśliwie! - odrzekł oficer.~- Mów waćpan szczerą prawdę, jak
51 III,24| stoi? co?~- Stoi, stoi! Mów waść!~- Tę bitwę walną albo
52 III,24| go za rękę.~- Moja kolej! Mów waćpan, co mnie czeka?~-
53 III,25| stoi? co?~- Stoi, stoi! Mów waść!~- Tę bitwę walną albo
54 III,25| go za rękę.~- Moja kolej! Mów waćpan, co mnie czeka?~-
55 III,26| sypałby wałów w Prostkach.~- Mów, jak wszystko się odbyło.
56 III,27| książęcych i szablę podniósł.~- Mów! - rzekł.~Lecz książę Bogusław
57 III,27| mowę do pana Andrzeja:~- Mów waść, czego chcesz?~- By
|