Tom, Rozdzial

 1  I,1  |            tu mnie delicje czekały. Chwała Bogu, że całkiem mnie nie
 2  I,2  |     chorągwie w ordynku stoją.~- To chwała Bogu! siadajmy do stołu!~-
 3  I,5  |          tam do bitwy nie przyszło. Chwała Bogu, żeś waćpan przyjechał.~-
 4  I,5  |        Upicie? Jako Salomon!~- To i chwała Bogu!... Na sercu mi to,
 5  I,7  |        wasza mość pan pułkownik!... Chwała Bogu! - zawołali nowo przybyli. -
 6  I,9  |           Zbarażem tak nadzwyczajną chwałą się okrył, że dziś imię
 7  I,12 |           nieprędko się rozłączą.~- Chwała Bogu, że do kupy się zbieramy,
 8  I,12 |         bliżej znają, nie bardzo go chwalą - mówił dalej Wołodyjowski -
 9  I,12 |          księcia Krzysztofa.~- To i chwała Bogu!~Tak rozmawiając dojechali
10  I,12 |          istotnie przeszkadzali, to chwała Bogu, że ich uprzedzono.
11  I,18 |            który?~- Wszyscy zdrowi, chwała Bogu! - odrzekł pan Michał -
12  I,25 |      niemiecku - rzekł Kmicic.~- To chwała Bogu!... Będę mówił po niemiecku,
13 II,4  |             Żmudzi przyszli.~- Bogu chwała, Bogu chwała! - powtórzył
14 II,4  |       przyszli.~- Bogu chwała, Bogu chwała! - powtórzył uradowany pan
15 II,6  |         mówią, że potęga okrutna.~- Chwała Bogu! to, widać, pan Sapieha
16 II,8  |      kochania nakazać, a dostatków, chwała Bogu, nie potrzebujemy we
17 II,9  |         Prus z Litwy przyszli.~- To chwała Najwyższemu, bom się zląkł.
18 II,10 |       którego krwi zacność mieszka. Chwała latoroślom jego!"~- Pojmujesz? -
19 II,11 |     jasnogórski! - odrzekł kmieć.~- Chwała Najświętszej Pannie! - zakrzyknął
20 II,12 |         znaczy?~Kmicic odetchnął.~- Chwała Bogu! chwała Bogu! - zawołał.~-
21 II,12 |           odetchnął.~- Chwała Bogu! chwała Bogu! - zawołał.~- Panie
22 II,16 |           mi, że o chanie prawda.~- Chwała Bogu, który serca pogan
23 II,16 |       Wielkopolska się ruszyła...~- Chwała Bogu!~- Że kwarciani coraz
24 II,16 |           którą Pontus ogarnął...~- Chwała Bogu! Nic żeście więcej
25 II,17 |   Czarniecki.~- Babinicz! Babinicz! Chwała Pannie Najświętszej! Już
26 II,19 |             czemuż nie wysadzają?~- Chwała Najświętszej Pannie! Czemu
27 II,19 |             Jako amen w pacierzu!~- Chwała Najświętszej Pannie! Źle
28 II,19 |            was nędza gryzie, a nam, chwała Bogu, na niczym nie zbywa.
29 II,20 |          oblężon i że już po nim.~- Chwała Bogu! Zacni tryumfują nad
30 II,20 |         tryumfują nad zdrajcami!... Chwała Bogu! Chwała Bogu!~Kiemlicz
31 II,20 |          zdrajcami!... Chwała Bogu! Chwała Bogu!~Kiemlicz popatrzył
32 II,20 |        ciężyć nad nieprzyjacioły.~- Chwała bądź Bogu! chwała bądź Bogu! -
33 II,20 | nieprzyjacioły.~- Chwała bądź Bogu! chwała bądź Bogu! - powtórzył Kmicic.~
34 II,21 |             odstąpieniu myślą!...~- Chwała! Chwała Tobie, Królowo Anielska
35 II,21 |     odstąpieniu myślą!...~- Chwała! Chwała Tobie, Królowo Anielska
36 II,21 |            drugi naród, w którym bý chwała Boga starożytnej szczerości
37 II,25 |    odpowiedział wesoło marszałek.~- Chwała Bogu! - zawołał król. -
38 II,27 |          będzie jednej chorągwi."~- Chwała Bogu! - rzekł król. - A
39 II,27 |        dobre wieści - rzekł król. - Chwała Pannie Najświętszej!...
40 II,39 |       wielmożności dobijają.~- Bogu chwała - rzekł pan Sapieha uderzywszy
41 III,1 |           krasiczyńską wiktorią się chwalą. Wasza królewska mość! co
42 III,6 |        przed nikim, jak przed tobą. Chwałą niezmierną się okryłeś,
43 III,6 |               mówił. - Wielką i tak chwałą się okryłeś; sam słyszałem,
44 III,8 |      rozśmiał się:~- Jakże? Jest!~- Chwała Bogu i Najświętszej Pannie!
45 III,8 |           chłop, to go i wydostanę. Chwała Bogu!~- Nie wiem, czyli
46 III,9 |            pod Rudnikiem niezmierną chwałą się okryła; za czym pana
47 III,9 |            sam, który pod Rudnikiem chwałą się okrył.~I skoczył w wodę.~-
48 III,10|            postu - rzekł Zagłoba.~- Chwała Bogu i za to, że wojska
49 III,18|        Sicińscy popękają, choć Bogu chwała, że ich to nie minie...~
50 III,21|      opowiadanie Anusi okrzykami:~- Chwała na wysokości Panu!~- Dziwno
51 III,26|            herbie mam niedźwiedzia. Chwała Ci, Panie, na wysokościach!
52 III,26|             Panie, na wysokościach! Chwała Ci, Matko Najświętsza!...
53 III,29|       Pozostawało mu tylko zginąć z chwałą, więc wyskoczył przed szereg
54 III,32|     Wołochów. Cała historia wojny i chwała pobożnej Laudy mieczem na
55 III,32|          dalsze wojny odprawował, z chwałą niezmierną stawając w każdej
56 III,32|           aby przynależną cnotliwym chwałą i powszechną miłością okryty
57 III,32|        Wówczas wrócił Kmicic świeżą chwałą okryty i na stałe w Wodoktach