Tom, Rozdzial

 1  I,4  |    głębiej to, że trzeba było go bronić, usprawiedliwiać i tłumaczyć.
 2  I,4  |        prześladowania losu i nie bronić się im. Rycerska krew krążyła
 3  I,5  |        mamy. Prawem się będziemy bronić, a wasza mość przed sądem
 4  I,5  |           co jej odrzec, jak się bronić. Potem począł chodzić szybkimi
 5  I,7  |             Cóż on się tam myśli bronić? Przecie Lubicz nie forteca?~-
 6  I,7  |    strzelbami ruszy pod waszecią bronić przepraw na bagnach - żywo!
 7  I,8  |          jeno żebym i nadal mógł bronić waćpanny, ile razy będzie
 8  I,8  |       odjadę na wojnę, samo imię bronić cię będzie.~Panna zerwała
 9  I,8  |        na nogi, więc będzie komu bronić nawet i tych krajów, które
10  I,10 |        żołnierzem niepodobna się bronić. - Jaśnie wielmożny wojewodo! -
11  I,10 |      nieraz bywało!~- Z czym się bronić? Armat nie mamy, jeno nasze
12  I,10 |        rycerski, który umiał jej bronić. Żyła jeszcze w Szwecji
13  I,10 | zwycięstwo?... Ile dni możem się bronić?...~Chceszli wziąść odpowiedzialność
14  I,10 |         i nie było zza czego się bronić.~Należało otoczyć się wałem
15  I,11 |  Warszawy ruszyć, pana kochanego bronić!~- Byle był na to czas -
16  I,13 |    obiecał wszystko załagodzić i bronić mnie od nieżyczliwości ludzkiej.
17  I,16 |          Andrzej wstał.~- Umiesz bronić przyjaciół - rzekł książę -
18  I,16 |         że i mnie będziesz umiał bronić i nie odstąpisz nigdy. Jeno
19  I,19 |          nawet przeciw artylerii bronić można. Jeśli ten człowiek
20  I,23 |         niebie. Czarniecki ma go bronić, ów świeżo wypieczony senator,
21 II,4  |         każdemu nieprzyjacielowi bronić. Mówiono jednak, że mimo
22 II,4  |        napadli i że musiałem się bronić.~- Po sprawiedliwości tak
23 II,6  |        Ujściem Szwedom przeprawy bronić; albowiem owi Podlasianie,
24 II,7  |     Chowańskiego, które mogły mu bronić drogi; gdyby zaś Radziwiłł
25 II,11 |          już i nie może się nikt bronić. Mieli po temu czas!...
26 II,13 |       klasztoru, Bogarodzicielki bronić! - wołali mężczyźni potrząsając
27 II,13 |   Najświętszej Panny nie chcecie bronić!... Dobrze, niechże tak
28 II,13 |          zamknięte i że oblężeni bronić się będą, do czego im salwa-gwardia
29 II,14 |        są bogatsi, tym zacieklej bronić się będą, ufni nie tylko
30 II,14 |         aby jasnogórcy mieli się bronić. Pragnął ich tylko uprzedzić,
31 II,15 |          Mała garść pragnęła się bronić, lecz oślepły tłum porywał
32 II,16 |         Jasna Góra?~"Będziem się bronić jeszcze tydzień, dwa, trzy -
33 II,16 |         czynią, bo przecie wieki bronić się nie możem.~Pan Kuklinowski
34 II,19 |         którzy dotąd chcieli się bronić do ostatniej kropli krwi.~-
35 II,19 |         do ostatniej kropli krwi bronić świętego przybytku będziemy?
36 II,24 |     jeden mąż zerwali się, by go bronić i towarzyszyć mu ze swymi "
37 II,28 |     jasnogórskich przed poganami bronić! - dodał Rzędzian.~- Którzy
38 II,41 |       było długo i krwawo w niej bronić, lecz nowego żołnierza było
39 II,42 |      Można się było z nich długo bronić, zwłaszcza przeciw Tatarom,
40 III,1 |         jak pierwsza zaczęła się bronić, tak dotychczas stała wytrwale
41 III,4 |    tatarsku, nie po rycersku się bronić.~"Chcesz mnie, jako czapla
42 III,9 |         może go przed całą armią bronić.~Jednakże Wąsowicz coraz
43 III,9 |         bronił, i nie miał czasu bronić przeprawy wpław. Przy tym
44 III,12|    odrzucił warunki i postanowił bronić się do ostatniej kropli
45 III,12|         Mieli więc Szwedzi czego bronić. Rozumiał też król Jan Kazimierz,
46 III,13|    odrzucił warunki i postanowił bronić się do ostatniej kropli
47 III,13|         Mieli więc Szwedzi czego bronić. Rozumiał też król Jan Kazimierz,
48 III,15|          Mogli wprawdzie Szwedzi bronić się jeszcze w wyniosłych
49 III,22|         swymi Tatary dostanie. A bronić ich nie miał czym! I nie
50 III,27|   Nieprzyjaciel długo potrafiłby bronić się w okopie, lecz ani szwedzka,
51 III,28|           pan miecznik gotów był bronić swoich dziewczyn przed wszelkim
52 III,28|     niebezpieczeństwa będzie nas bronić.~- Ba, wszyscy laudańscy
53 III,28|        nawet niewiasty tamtejsze bronić się w razie potrzeby umieją.
54 III,29|       mogła się spoza nich długo bronić.~W każdym razie zabezpieczała
55 III,29| kołowrotu i z domów, których już bronić nie potrzeba; jazda stoi
56 III,32|        Lauda zawsze gotowa wiary bronić, a w kościele stało się
57 III,32|        musieli w końcu otoczyć i bronić od natłoku rycerza.~- Panie