Tom, Rozdzial
1 I,4 | tu nie ma prawa sądzić, a broń Boże nieufność okazać! Bogu
2 I,5 | skąd miał brać prowiant i broń, i konie, gdy jako wolentarz,
3 I,10 | przechodziły przed nim prezentując broń, jazda z dobytymi rapierami,
4 I,10 | trębacza o wodzów, wojsko, broń, sposób walczenia i podawano
5 I,14 | sztuka, ale ratuj kraj: broń województw zajętych, pomścij
6 I,14 | pomścij popioły Wilna, broń Żmudzi przeciw szwedzkiemu
7 I,14 | szwedzkiemu najściu, ba! Broń całej Rzeczypospolitej,
8 I,18 | przeciwnikom, inni rzucali broń pod nogi: słowo "pardon !"
9 I,19 | stąd ruszymy, wszyscy tu za broń przeciw Szwedom pochwycą.~-
10 II,10 | Mówiono też, że cechy miały broń ukrytą, zwłaszcza płatnerze,
11 II,10 | skupi, jeżeli wszyscy za broń schwycą, co wasza mość radzisz
12 II,15 | kosy osadzone sztorcem, broń, do której najwięcej nawykli.~
13 II,15 | poczyna. Pilnuj teraz, by broń nie zabrzękła...~Doszli
14 II,15 | Sami się poddali, a teraz broń podnoszą... Dobrze! doznają
15 II,16 | niektórzy żołnierze poczęli broń łamać i wołać, że nie ma
16 II,17 | co się stało, chwyciła za broń. Z cel poczęli wypadać zakonnicy.
17 II,20 | gotująca się do chwycenia za broń.~Była to wilia do powszechnej
18 II,20 | zaścianki, a za nimi i chłopstwo broń chwyciło. Że zaś w ogóle
19 II,22 | sam będę go miał na oku i broń Boże przygody, nie ujdzie
20 II,25 | tak samo jak owe tłumy, za broń chwyci. Wojniłłowicz zaś
21 II,30 | lauda zwołały również pod broń szlachtę województwa ruskiego
22 II,30 | chwila wojsko prezentowało broń, następnie żołnierze spuszczali
23 II,31 | lauda zwołały również pod broń szlachtę województwa ruskiego
24 II,31 | chwila wojsko prezentowało broń, następnie żołnierze spuszczali
25 II,36 | rzewne wylewając. Konie, broń i odzież darował Kmicic
26 II,37 | chłopi w ogóle chwycili za broń, zatem i ludzi nie brakło,
27 II,37 | mnóstwo rąk chwyciło za broń, że wojsko Jana Kazimierza
28 II,37 | jakąś ty ją odwiózł... Broń czego Boże, jeszcze będą
29 II,38 | chłopi w ogóle chwycili za broń, zatem i ludzi nie brakło,
30 II,38 | mnóstwo rąk chwyciło za broń, że wojsko Jana Kazimierza
31 II,38 | jakąś ty ją odwiózł... Broń czego Boże, jeszcze będą
32 II,40 | przymknął, gdy musiał chwytać za broń. Im dalej, tym było gorzej.~
33 II,42 | było swoich ludzi, złożyła broń. Obcych, mianowicie sto
34 III,1 | konfederacji tyszowieckiej za broń chwycili.~Więc gdy mu przyniesiono
35 III,4 | najczęściej, bo na białą broń szwedzcy żołnierze nie mogli
36 III,8 | na brzegu sprezentowała broń. Pan Zagłoba uspokoił się
37 III,9 | niewiasty nawet porywały za broń; kary wywoływały tylko zemstę
38 III,9 | czterystu ludzi, rzucił broń, trzy tysiące wyborowego
39 III,11| pozeskakiwali z koni i rzucili broń pod nogi, krzycząc wniebogłosy,
40 III,15| straszliwa bitwa na białą broń wewnątrz pałacu. Zdobywano
41 III,15| mieszczanie chwycili już za broń: obrona musiałaby się skończyć
42 III,15| przed którym król kazał broń prezentować piechocie, chcąc
43 III,19| i starców zostało. Ci za broń chwytają, bo to wojennicy
44 III,22| pani tę krócicę i mówię: broń się, bo niebezpieczeństwo
45 III,22| uwolnij się od tej służby, broń dobrej sprawy, broń skrzywdzonych,
46 III,22| służby, broń dobrej sprawy, broń skrzywdzonych, boś tego
47 III,22| Ketling wyszedł, pozostawiwszy broń na stole, którą Oleńka schowała
48 III,23| stadami - wszyscy chwycili za broń, aby najezdnika z kraju
49 III,23| bardziej, kto żyw, chwytał za broń.~W mig zapomniano koło Taurogów
50 III,26| pruskiej.~Kto żyw, chwytał za broń, by dać opór strasznym niszczycielom;
51 III,27| którym się nikt na żadną broń mierzyć nie może.~- Ej! -
52 III,27| zrzucają odzież, ciskają broń. Jazda prze ich, tnie, gniecie,
53 III,27| doskonałość, lub oglądali broń zdobytą.~Kmicic przejechał
54 III,28| wielu za kopie; inni nosili broń rodzinną bogatą, ale częstokroć
55 III,29| bitwa, ale także na palną broń, zawiązała się z lewego
56 III,29| zorzy wieczornej połyskującą broń i czarniawą chmurę żołnierstwa.~"
57 III,31| żebrali o litość.~Oddamy broń, oddamy miliony! - wołali -
|