Tom, Rozdzial
1 I,4 | złością my tu i jadem przeciw niemu przyjechali, jeno z żalem,
2 I,4 | wszystkie twarze zwróciły się ku niemu.~Kawalerowie śmieli się,
3 I,6 | protestów oblatowano przeciw niemu w grodzie, sto procesów
4 I,7 | mógł wyprowadzić przeciw niemu około trzystu szabel - i
5 I,9 | twarzy gościa, wyciągnął ku niemu wychudłą dłoń i rzekł:~-
6 I,12 | Wołodyjowskiego puścił się ku niemu u rysią.~- Jak się miewasz,
7 I,13 | rozdzielać i burzyć ją przeciw niemu.~"A! żeby to pioruny zatrzasły! -
8 I,13 | miejsc swoich, i szli ku niemu, a sędziwy Stankiewicz klęknął
9 I,17 | wachmistrz zbliżywszy się ku niemu.~Pan Roch nie odpowiedział
10 I,17 | pan Zagłoba przycłapał ku niemu.~- Panie Michale?~- A co?~-
11 I,18 | także zbliżyli się rysią ku niemu.~Pierwszy szereg laudańskich
12 I,18 | dwom Butrymom i skoczył ku niemu.~- Na bok! - krzyknął na
13 I,26 | szlachecka rebelizowała przeciw niemu, gdy raz i drugi przyrzekł
14 I,26 | książę pochylając się ku niemu.~- Proszę na ziemię! - zawołał
15 I,26 | ujrzawszy księcia skoczył ku niemu.~- Wasza książęca mość...
16 II,3 | ognia, żywiąc zarazem ku niemu pewien rodzaj afektu, jaki
17 II,6 | pułkownik wyjeżdżał kolejno ku niemu, a on z każdym pogadał,
18 II,6 | Pan Zagłoba skoczył ku niemu na czele pułkowników, a
19 II,9 | Lecz Kmicic zwrócił się ku niemu i patrząc nań groźnie, rzekł:~-
20 II,11 | końcu izby i podszedłszy ku niemu spytał:~- Panie kawalerze,
21 II,11 | Kmicic zwróciwszy się ku niemu ujrzał, iż chłop czapkę
22 II,14 | się mimowolnym ruchem ku niemu, jakby chcąc szukać opieki
23 II,15 | namiotu, ale Kmicic skoczył ku niemu, nadeptał nogą na plecy
24 II,15 | dział; zwrócił się więc ku niemu i odpowiedział z widocznym
25 II,17 | człowiek!~I skoczywszy ku niemu począł mu ręką potrząsać,
26 II,18 | znałeś. Co masz przeciw niemu?~- Poznałem go dopiero w
27 II,18 | płonącej maźnicy, podszedł ku niemu i rzekł:~- A co, panie Kmicic?...
28 II,19 | mieszkanie przeora, wyciągać ku niemu dzieci, gdy ukazywał się
29 II,23 | Kmicica, by zbliżył się ku niemu.~- Gdzieś ty był pułkownikiem? -
30 II,33 | w laudańskich przeciwko niemu zawziętość, i zanimby zipnął,
31 II,35 | wzbudziła nawet przeciw niemu niechęci ani nienawiści,
32 II,35 | zabiegał, chociaż same szły ku niemu, a gdy przyjaciele strofowali
33 II,39 | wystarczyłoby zostawić przeciw niemu kilka chorągwi, z całą zaś
34 II,40 | Sakowicz wstał, podszedł ku niemu i uderzył go oczyma.~Lecz
35 II,40 | Wielkie są powody twojej ku niemu nienawiści. Przyznaję...~-
36 III,4 | rycerzowi, a mały rycerz ku niemu. Chciał Szwed w przelocie
37 III,4 | był bowiem) nadjeżdżał ku niemu w drobnych skokach. Przez
38 III,7 | tak jest, to się przeciw niemu połączmy, by wspólnie krzywdy
39 III,8 | czy Niemca, a ja przeciw niemu Rocha postawię, który ksiąg
40 III,8 | Kmicic zbliżył się szybko ku niemu.~- Nie poznajesz mnie waszmość
41 III,9 | natychmiast skoczyła ku niemu w dym. Drugi poszedł Szandarowski,
42 III,9 | Wołodyjowskiego, posunął ku niemu konia.~- A siła wam ich
43 III,10| Wołodyjowski wybiegł przeciw niemu i z dala począł wołać:~-
44 III,11| takich.~- Nic i ja przeciw niemu nie powiem, jeno to, żem
45 III,12| pragnę, taki tumult przeciw niemu uczynię, o jakim nikt jeszcze
46 III,13| pragnę, taki tumult przeciw niemu uczynię, o jakim nikt jeszcze
47 III,15| słuszna jest przeciw niemu zawziętość... Trzeba naprzód
48 III,17| że trzeba oręża przeciw niemu użyć, którą funkcję właśnie
49 III,17| proch zetrę!~I szedł ku niemu, by porwać zdumiałego szlachcica
50 III,23| postąpiła kilka kroków ku niemu i mierząc go oczyma z niewypowiedzianą
51 III,26| Wołodyjowskiego, który także przeciw niemu ślubował.~Za czym, nie mogąc
52 III,27| mogła.~Pierwsi poszli ku niemu ludzie pana Korsaka i powrócili
53 III,27| rapierem w ręku rzucił się ku niemu.~Pan Andrzej wydał okropny
54 III,30| tatarska podchodziła ku niemu z kolei, mając zakarbowany
55 III,30| obfitym.~Wtem zbliżył się ku niemu Akbah-Ułan, podobniejszy
56 III,32| wszystkie oczy zwróciły się ku niemu, wszystkie usta poczęły
|