Tom, Rozdzial
1 I,5 | krwi przelewu tak, że nie lada co mogło poruszyć w nim,
2 I,5 | jeno ma szablę w garści i lada jaką partię zebrać potrafi.
3 I,6 | Kmicic nie da za wygraną i lada dzień o pannę zbrojno może
4 I,9 | nie chowam, bo mnie nie lada kto zwyciężył, ale gracz
5 I,10 | bigosów, a wszczynających z lada powodu kłótnie i zamieszanie.~
6 I,10 | co tam myślą, a tego by lada ciura nie uczynił.~- A jeśli
7 I,10 | Szlachta spodziewała się, że lada chwila sypną się ku niej
8 I,12 | bardzo zapalczywy a mężny i o lada słowo na pole wyzywa.~Pan
9 I,12 | wejść w paragon. To nie lada kasztelanina, co to pierwszy
10 I,17 | szlachcicowi i towarzyszowi, ale lada jakiemu ciurze, żeby się
11 I,21 | odpowiedział Kmicic.~- Hm! Ale lada dzień może nie przyjść.
12 I,22 | na myśl, że w tym umyśle lada chwila może zabłysnąć światło
13 I,23 | tam kogoś znacznego, z nie lada jakim nazwiskiem i nie obcym,
14 I,23 | zapalczywość Kmicica mogły lada chwila sprowadzić w Kiejdanach
15 I,25 | i radziwiłłowskie, więc lada chwila jeden wystrzał z
16 I,25 | podawano sobie wiadomości, że lada chwila przejdzie Wilię na
17 I,25 | aby choć część, i to nie lada jaka, dla nas przypadła.
18 II,1 | trzeba czuwać do rana: lada chwila kupa nadejść może.~
19 II,6 | względem swych przywódców z lada powodu. Gdyby był znalazł
20 II,7 | oporu; Kraków upaść miał lada chwila; król, opuszczony
21 II,10 | nadziei nie tracą i przy lada pomocy z zewnątrz, gotowi
22 II,10 | nabrała, gotowy pęknąć z lada powodu, więc pękła właśnie
23 II,11 | Podlasiu; elektor zwłóczył i lada chwila mógł ostatni cios
24 II,17 | Kazimierz wojsko zbiera i lada dzień do kraju wkroczy,
25 II,18 | pomiarkowali, że to nie lada musi być żołnierz, gdy Zbrożek
26 II,18 | iż zdawało się, że pękną lada chwila, ale w jego wyszłych
27 II,19 | musicie przyznać, że nie lada kto mógł spełnić takie dzieło,
28 II,19 | w popękanym domu, który lada chwila mógł mu się zwalić
29 II,20 | patrzyli na te chmury, które lada chwila mogły się zmienić
30 II,22 | żeby konie miała gotowe, bo lada dzień wyruszą z panami do
31 II,28 | Longinie nijako jej było lada chłystka brać... Z drugiej
32 II,29 | lecz krzepił się myślą, że lada dzień nadciągnie mu w pomoc
33 II,34 | go anieli żywcem do nieba lada dzień nie wezmą, bo to święty
34 II,35 | rozsypują. Wiesza ich za lada niesubordynację.~- Nie mogę
35 II,39 | przedsięwzięta na czele sił lada jakich w tym celu, aby połączenia
36 II,41 | spał. Bitwa mogła nastąpić lada chwila, więc przygotowywano
37 III,2 | przednich straży spodziewano się lada godzina.~- Taki on Zamościa
38 III,5 | na pięć tysięcy liczą.~- Lada chwila go nie widać - rzekł
39 III,5 | Skrzetuski, żołnierz też nie lada, któren nigdy w życiu nie
40 III,6 | wszczynał się między nimi z lada powodu. Wówczas sam Karol
41 III,6 | strzały poczęły świstać, lada chwila która z nich mogła
42 III,9 | kasztelan, bo już nie była to lada jaka zbieranina wolentarska,
43 III,12| czasie podjazdu gnębił i o lada co gniewem wybuchając, buzdyganem
44 III,13| czasie podjazdu gnębił i o lada co gniewem wybuchając, buzdyganem
45 III,15| wszystko od fantazji, a lada podmuch, to i bunt gotowy.~-
46 III,18| Przed wieczorem? to znaczy lada chwila... żeby to można
47 III,23| bluźniąc. Spodziewano się lada chwila usłyszeć wieść o
48 III,24| Słuchajcie, bo tego z lada gęby nie usłyszycie, bo
49 III,25| Słuchajcie, bo tego z lada gęby nie usłyszycie, bo
50 III,27| rzedniał tak bardzo, iż lada chwila mógł się już przerwać.
51 III,27| odsiecz zza rzeki przyjdzie lada chwila, podtrzymywała w
52 III,27| kroków, a idąc całym pędem, lada chwila mógł uderzyć i roznieść
53 III,29| przekonani, że Babinicz wróci lada chwila.~Lecz przyszło południe,
54 III,30| uparty nieprzyjaciel może ich lada chwila doścignąć.~W końcu
55 III,30| Wołoszy i Kozaków przekroczy lada godzina południową granicę.
56 III,32| Nie masz ich jeszcze, ale lada dzień zjadą.~Na tym skończyła
|