Tom, Rozdzial
1 I,1 | Jak mi Bóg miły, rarytet! Dam na sto mszy po moim dobrodzieju,
2 I,1 | do mnie, bo dalibóg, nie dam sobie w wąsy dmuchać; zresztą,
3 I,1 | któregom jeszcze nie widział.~- Dam waćpanu przewodnika.~- Ej,
4 I,1 | nie upatrzył. Ale lepiej dam waćpanu człowieka z kagankiem,
5 I,4 | ludzi.~- Ludzi i prochów nie dam, słyszysz mnie waćpan!~-
6 I,5 | ich bez miłosierdzia.~- Dam ja im ! - mruczał targając
7 I,6 | potrzeba, to im z Mitrunów dam, gdzie więcej jest wszelkiego
8 I,10 | jaśnie wielmożnym panom dam znać o nim.~Wszyscy zgodzili
9 I,11 | dziadzio był Bohunem!~- Dam ja ci Bohuna, poczekaj,
10 I,15 | wymknie! Na czym zresztą dam rozkaz? Masz waść papier,
11 I,17 | Kto by tam i dogonił!~- Dam mu kawalerski parol, że
12 I,17 | to pewna, że nikomu nie dam się w tym wyprzedzić. Co
13 I,23 | puszczę ani chorągwi ci nie dam. Jeżeli zaś wbrew mojej
14 I,23 | to już nie twoja głowa, dam mu własnoręczną instrukcję.
15 I,23 | respons na to, co pytam.~- Dam ci respons taki - rzekł
16 I,25 | Skorzystam i ja z ciebie, bo ci dam kilka listów do różnych
17 I,25 | będę ci wdzięczny i nie dam się w nagradzaniu księciu
18 II,4 | nie odwieziesz, bo się nie dam mając zbrojną czeladzi szablę
19 II,4 | nie stać... Po talarze im dam, żeby im fatyga na darmo
20 II,4 | fatyga na darmo nie wyszła... Dam i po dwa... a wasza wielmożność
21 II,7 | zamyślił się na chwilę.~- Nie dam ci jej - rzekł wreszcie -
22 II,8 | Oleńka.~Po rozejściu się dam mężczyźni wrócili jeszcze
23 II,17 | Idę! - rzekł.~- Czekaj, dam znać przeorowi.~- A dobrze.
24 II,18 | straże się zmieniają.~- Dam ja wam Upsalę i koronę! -
25 II,18 | mnie, a ja sobie radeczki dam... Nie będzie gniewów, dąsów,
26 II,26 | już mniejsza z tym!... Nie dam się, dopóki pary w nozdrzach,
27 II,26 | zapowiedniego jako Kmicicowi, ale dam ci list jako Babiniczowi;
28 II,34 | już ja sobie z nimi rady dam i na miękki wosk ich ugniotę.~-
29 II,36 | i blachami opatrzoną.~- Dam ci i dwie... Ale przecież
30 II,36 | własną aż do Krasnegostawu dam. Nic cię tu spotkać złego
31 II,36 | może, bo to kraj mój... Dam ci dobrych pachołków z niemieckiej
32 III,2 | Zamościa dość, ale go nie dam, co?~- Miło, mości panowie,
33 III,2 | ma foi! Zamościa nie dam, i basta.~- Zdrowie gospodarskie! -
34 III,3 | wiktorii życzę, a Zamościa nie dam! Ot co!~- To mi polityka! -
35 III,3 | A ja tak i Zamościa nie dam, ot co!~Audiencja przeciągnęła
36 III,6 | wniebogłosy:~- Mam, nie dam! Mam, nie dam!~Ostatni pozostali
37 III,6 | Mam, nie dam! Mam, nie dam!~Ostatni pozostali rajtarowie
38 III,8 | Szwedów i pogadaj o wymianie. Dam dwóch i trzech w razie potrzeby,
39 III,10| wojewoda prosi do tańca.~- Dam ja mu tańce! - przerwał
40 III,11| mnie kiprem zowiesz, to ci dam takiego wina, które jeszcze
41 III,12| miodu, bo dziś gorąco.~- Dam i kufę, byłeś waćpan co
42 III,12| drugi Loewenhaupt, i mnóstwo dam szwedzkich wielkiego urodzenia,
43 III,12| i tydzień siedział i nie dam się, bylem miał co jeść!"~-
44 III,13| miodu, bo dziś gorąco.~- Dam i kufę, byłeś waćpan co
45 III,13| drugi Loewenhaupt, i mnóstwo dam szwedzkich wielkiego urodzenia,
46 III,13| i tydzień siedział i nie dam się, bylem miał co jeść!"~-
47 III,16| znamienitych zagranicznych dam ze sobą woził? Miałyżby
48 III,16| bywał względem najpierwszych dam w Paryżu, w Brukseli i w
49 III,17| kwotę odbierzesz, alboli też dam waszmości parę wsi w zastaw,
50 III,17| dobrze! Ale w takim razie dam wam dwa regimenty jazdy,
51 III,17| regimentów, albo pieniędzy nie dam!~Panna Aleksandra spojrzała
52 III,18| na poczekaniu.~- Dobrze. Dam jej jaworową łopatę na prezent
53 III,22| zajazdów bez liku, ale ja dam sobie rady i jednego wyczółka
54 III,22| mówię tak: chcesz, to jedź, dam ci eskortę, choć samemu
55 III,27| Ewangelię! - powtórzył książę. - Dam ci glejt i rozkaz na piśmie.~-
56 III,28| sporządzić, babę do usług wam dam, i zostaniecie w obozie.
|