Tom, Rozdzial

 1  I,1  |           wieczora siedziała panna Aleksandra w izbie czeladnej wraz z
 2  I,1  |            Tak też czyniła i panna Aleksandra, a to tym łacniej, że między
 3  I,1  |           polsku nie umiało.~Panna Aleksandra wraz z krewną swą panną
 4  I,1  |       nosem pieśń monotonną, panna Aleksandra przesuwała w milczeniu paciorki
 5  I,1  |     gniewny głos:~- Padłas !~Panna Aleksandra podnosiła głowę, jakby rozbudzona
 6  I,1  |        tedy o czym rozmyślać panna Aleksandra, a może tęskniła do nieznanego.
 7  I,1  |         pospadały na ziemię.~Panna Aleksandra wstała także; serce jej
 8  I,1  |          gościnnej siedziała panna Aleksandra sam na sam z Kmicicem, bo
 9  I,1  |           sto bizunów.~Na to panna Aleksandra chwyciła się za głowę.~-
10  I,1  |          do opieki nie mają!~Panna Aleksandra spoważniała i odrzekła po
11  I,1  |          tobie jak się udał?~Panna Aleksandra zrazu nic nie odpowiedziała,
12  I,3  |           której wyjść miała panna Aleksandra. Tymczasem, mając widocznie
13  I,3  |            Ot, idzie już!...~Panna Aleksandra weszła rzeczywiście i zatrzymała
14  I,3  |            omyłka - odrzekła panna Aleksandra - i nic ona tak wymownemu
15  I,3  |          konfundujecie!~Wtem panna Aleksandra ujęła się znowu koniuszkami
16  I,3  |             Tymczasem weszła panna Aleksandra ubrana już w kuni kołpaczek,
17  I,3  | wdzięcznych pieśni? - pytała panna Aleksandra.~- Wojna, Oleńko. W obozie
18  I,4  |      Mroczyło się na dworze. Panna Aleksandra chodziła po izbie pospiesznym
19  I,4  |      zdrowie i szczęście!...~Panna Aleksandra wiedziała, co chciała, ale
20  I,5  |          dworem w Wodoktach, panna Aleksandra aż przeraziła się ujrzawszy
21  I,5  |              ścigają mnie!..~Panna Aleksandra utkwiła weń oczy:~- Waść
22  I,5  |           w gorączce Kmicic.~Panna Aleksandra w tejże chwili zwróciła
23  I,5  |       oddalać w stronę lasu.~Panna Aleksandra nasłuchiwała, dopóki zupełnie
24  I,6  |           do Mitrunów, które panna Aleksandra całe pogorzelcom oddała.
25  I,6  |    niewiast chodziła żałobna panna Aleksandra, blada, bolesna, słuchając
26  I,6  |       zepsuty. Jeśli kto, to panna Aleksandra, która najbliżej go poznała,
27  I,6  |        braci bardzo gorliwie panna Aleksandra. Dwakroć zjeżdżali się do
28  I,6  |           potrzebniejsze..."~Panna Aleksandra polała łzami każde słowo
29  I,6  |        zapanował na Laudzie. Panna Aleksandra siedziała spokojnie w Wodoktach.
30  I,7  |       projekt ożenienia go z panną Aleksandrą. "Co będziem dla niej męża
31  I,7  |       przedzie.~W tej chwili panna Aleksandra zbliżyła się ku nim, blada
32  I,8  |        przybyli do Wodoktów, panna Aleksandra nie poznała go w pierwszej
33  I,8  |         rękę śmiał podnieść?~Panna Aleksandra wbiła oczy w podłogę i nie
34  I,12 |          wąsem, a obok niego panna Aleksandra, piękna jak zawsze, spokojna
35  I,20 |         Kmicic.~W tej chwili panna Aleksandra weszła do komnaty. Kmicic
36  I,20 |            stryjowi - rzekła panna Aleksandra - uciekajmy jak najdalej,
37  I,20 |        instancję nie proszę!~Panna Aleksandra milczała.~- Bywaj! - krzyknął
38  I,20 |       pacierz cicho szepcąc.~Panna Aleksandra wysunęła się także przeciwnymi
39  I,22 |      ciężką miał przeprawę z panną Aleksandrą, zanim zgodziła się pójść
40  I,22 |     miecznikiem rosieńskim a panną Aleksandrą.~W obojgu aż zadrgały serca,
41  I,22 |          na grzechu złapani.~Panna Aleksandra toczyła również walkę z
42  I,22 |          duszno jak w łaźni.~Panna Aleksandra przechyliła się przez Kmicica
43  I,24 |        szczęście! - odrzekła panna Aleksandra.~I stała przed nim, jakoby
44  I,24 |            i ty mnie odpuść!~Panna Aleksandra przyszła już zupełnie do
45 III,1 |         był Wittenbergiem.~Po czym Aleksandra Macedońskiego wspominał,
46 III,16|       błękitną wstęgą, którą panna Aleksandra musiała go przewiązać, zwalił
47 III,16|     poskoczył mu na ratunek.~Panna Aleksandra, wnuczka starego żołnierza,
48 III,16|            księciu Sakowicz.~Panna Aleksandra, ku wielkiemu jego zdziwieniu,
49 III,17|         więc jedź sam. Po co panna Aleksandra ma jechać?~- Sam nie pojadę! -
50 III,17|         mogę pozwolić, ażeby panna Aleksandra jechała bez siły zbrojnej,
51 III,17|           pieniędzy nie dam!~Panna Aleksandra spojrzała na niego błagalnie,
52 III,18|            zdjął...~- Zali i panna Aleksandra tak mnie sądziła?~- Ona?
53 III,18|            powstydził... Nie panna Aleksandra jedna, ale i ja na równi
54 III,18|           ukazała się w nich panna Aleksandra.~Twarz miała białą jak kreda,
55 III,31|          Jezusem do Lubicza.~Panna Aleksandra klęczała ciągle. Usta jej
56 III,31|           rycerzowi wracają.~Panna Aleksandra posłała hojne ofiary na