Tom, Rozdzial
1 I,1 | Kmicic puścił ją wreszcie i uderzył się po kontuszu.~- Jak mi
2 I,4 | nie obyło się bez bójki, uderzył Józwę rękojeścią w piersi,
3 I,5 | głowie, tak straszny widok uderzył jego oczy... Uhlika wyłącznie
4 I,8 | silnie pracować głową; nagle uderzył się dłonią po nodze.~- Wiem
5 I,10 | pół godziny zasypał kartę, uderzył po niej ręką i rzekł:~-
6 I,10 | stojący przy boku wojewody, uderzył się kilkakroć rękoma po
7 I,10 | oburzenia i pięścią w stół uderzył, ale wojewoda poznański
8 I,13 | ręku. Lecz cóż za widok uderzył oczy ucztujących!...~Twarz
9 I,13 | odpowiedzialność!~I dłonią uderzył się w pierś szeroką poglądając
10 I,16 | zuchwalstwo! (Tu książę uderzył pięścią w stół.) Pierwej
11 I,18 | Lewe skrzydło, na które uderzył Skrzetuski, nie zdążyło
12 I,18 | jazda doskonała!~Zagłoba uderzył konia ostrogami.~- Jak się
13 I,19 | książę zatrzymał się nagle i uderzył dłonią w czoło.~- Dwie chorągwie
14 I,25 | francuskiego, na balu w Luwrze uderzył w twarz margrabiego de Rieux
15 I,25 | przyszła mu do głowy, bo się uderzył w perukę i zapytał:~- A
16 II,1 | Myślał więc i rozważał, nagle uderzył się pięścią w głowę:~- Kiep
17 II,5 | kamieniem, a pan Zagłoba uderzył się po pole i zakrzyknął:~-
18 II,7 | 7~Radziwiłł dawno by był uderzył na Podlasie, gdyby nie to,
19 II,9 | mogąc znieść bluźnierstwa, uderzył go w skroń obuszkiem, sam
20 II,10 | prać" Kiemliczom i sam uderzył na szturmujących tak potężnie,
21 II,13 | łuk, lecz pan Czarniecki uderzył po nim ręką.~- Bóg go za
22 II,14 | doszedł był tam pierwszy, uderzył z wściekłością na bezbronne
23 II,14 | Litwin to chyba d...~Tu uderzył się w gębę dłonią pan Piotr,
24 II,15 | nie opodal, i w głowę się uderzył. Potem popatrzył na szańce
25 II,16 | nazwisku i o tej szabelce (tu uderzył się po boku) wspominano
26 II,17 | imienia lepiej nie wymawiać, i uderzył się w gębę.~- A czymże sznureczek
27 II,19 | rogatych diabłów!...~Tu Miller uderzył pięścią w stół, bo go gniew
28 II,19 | przyłożyć?~Wtem Wrzeszczowicz uderzył się w czoło.~- Na Boga! -
29 II,25 | do okna. Tam cudny widok uderzył ich oczy. Dziedziniec oświecony
30 II,27 | Rzeczypospolitej.~Na to pan Domaszewski uderzył się po szerpentynie.~- Nie
31 II,27 | Tymczasem Krzysztoporski uderzył się ręką w czoło.~- Mróz
32 II,34 | królewska były wyraźne, przeto uderzył tylko czołem raz jeszcze,
33 II,35 | widząc, że wreszcie utrafił, uderzył się rękoma po kolanach i
34 II,40 | warunki zwyciężonemu, i zaraz uderzył swymi bladymi oczyma w pana
35 II,40 | wstał, podszedł ku niemu i uderzył go oczyma.~Lecz trafił swój
36 II,41 | chwili koń jego, czy to że uderzył nozdrzami w hełm drabanta,
37 III,3 | przywrócić.~Starosta kałuski uderzył się ręką po kolanie, ale
38 III,3 | nie namyślał się długo, uderzył się rękoma w boki i palnął
39 III,4 | Szwedom na wabia, on pierwszy uderzył, a teraz siedząc na koniu
40 III,4 | właśnie, jakby weń piorun uderzył. Pan Zagłoba zaś wydawszy
41 III,4 | powstrzymał i sam na niego uderzył.~Szwedzi z drugiego brzegu
42 III,4 | świetlana, migotliwa, on zaś uderzył ostrogami bachmata i runął
43 III,6 | sposobność minie!~To rzekłszy uderzył się ręką po pole na znak
44 III,8 | zdobyłem to królestwo (tu uderzył się po szpadzie) i tym utrzymam.
45 III,12| aż do murów. Pan Kmicic uderzył we dwa tysiące na ziemny
46 III,13| aż do murów. Pan Kmicic uderzył we dwa tysiące na ziemny
47 III,15| prochowych słońce zakryły.~Uderzył tedy każdy zapamiętale tam,
48 III,15| najbliższego pięścią w pierś uderzył, a ten zaraz padł, krew
49 III,17| pan starosta oszmiański uderzył się w czoło.~- Czekaj no,
50 III,19| miecznik przestał czytać, uderzył kułakiem w stół i zakrzyknął:~-
51 III,27| krotofili. Pan Babinicz zaś uderzył się rękoma po kolanach i
52 III,27| Ewangelię...~Na to pan Andrzej uderzył się pięścią w czoło, przez
53 III,27| wrzasnął pan Andrzej i uderzył rękojeścią szabli Wojniłłowiczowskiego
54 III,30| więc prędko otworzył list, uderzył wierzchem dłoni po papierze
55 III,31| do nóg Rzeczypospolitej uderzył i Szwedów bić począł; zbójeckie
|