Tom, Rozdzial

 1 II,14|          bogactwach sprostać mogły. Sadowski zaś w następujący sposób
 2 II,14|            I tak... (tu zniżył głos Sadowski) sam tylko zamiar uderzenia
 3 II,14|         wypłatę okupu rozpoczęli...~Sadowski był żołnierz śmiały i popędliwy,
 4 II,14|        lepiej.~- Zobaczymy! - rzekł Sadowski i wyszedł z izby.~Weyhard
 5 II,15|        listu obecni: Wrzeszczowicz, Sadowski, Horn, gubernator krzepicki,
 6 II,15|            tłumaczyli to inaczej, i Sadowski rzekł głośno umyślnie, aby
 7 II,15|        wodza Poliocertesa - odrzekł Sadowski takim tonem, że nie można
 8 II,15|        zwłaszcza gdy się pokaże, że Sadowski ma słuszność.~- Co za słuszność?
 9 II,15|       słuszność.~- Co za słuszność? Sadowski za tymi mnichami przemawia,
10 II,15|             szańce zdobyte.~Miller, Sadowski, książę Heski, Wrzeszczowicz
11 II,15|       nadciągnęli drudzy; tym razem Sadowski poruszył się ku nim i zawołał
12 II,15|          kościołem ! - odpowiedział Sadowski.~- Zadziwiająca rzecz, ale
13 II,15|     papistów...~- Słyszałem - rzekł Sadowski - wykrzykujących żołnierzy: "
14 II,15|       naprzód!~- Ba! - odpowiedział Sadowski - gdybyśmy to tylko nie
15 II,15|          umilkli. Po chwili dopiero Sadowski zabrał głos:~- Wasza dostojność
16 II,15|         Karpat do Bałtyku - mruknął Sadowski. - U tego narodu prędka
17 II,15|                A my ich - odburknął Sadowski. - Panie jenerale, kończmy
18 II,16|          rozśmiał się książę Heski, Sadowski utkwił szyderczy wzrok w
19 II,16|     krzyknął jenerał. - Waść, panie Sadowski, otrąbisz mi pod klasztorem,
20 II,16|           już o nich pomyślał!~Wtem Sadowski wystąpił na środek izby
21 II,16|        uczynisz tego - mówił z mocą Sadowski - gdyż to są posłowie, którzy
22 II,16|        rzekł ostentacyjnie:~- Panie Sadowski, daj mi twą rękę. Pan jesteś
23 II,16|      pozwalam sobie mniemać, że pan Sadowski jest uczciwym człowiekiem,
24 II,17|            wytłumaczył to niezbicie Sadowski: że więc nie o owo gniazdo
25 II,18|        książę Heski, Wrzeszczowicz, Sadowski, wszyscy znamienitsi oficerowie
26 II,18|         Sadowskiemu książę Heski.~A Sadowski pochylił się do Wrzeszczowicza:~-
27 II,19|          pewna racja - odpowiedział Sadowski - i tak myślę, że gdybyś
28 II,19|             z jego strony. Wreszcie Sadowski rzekł:~- Nic lepszego nie
29 II,19|          nastało milczenie.~- Panie Sadowski ! - rzekł po chwili Miller
30 II,19|        wieczora powtarzał, lecz pan Sadowski pogroził dymisją i księża
31 II,19|           do fortecy - odpowiedział Sadowski - wysadź prochami największą
32 II,19|             mysi ogonek! - dorzucił Sadowski.~- Proszę o milczenie! -
33 II,19|      katolika, to nieźle! - mruknął Sadowski.~- Gdyby służył Turkom,
34 II,19|            wymyślił! - odpowiedział Sadowski.~Lecz Millerowi rada podobała
35 II,19|      niepodobne do wiary! - szepnął Sadowski.~- Pokazał ten Kmicic, co
36 II,19|           na rękojeściach rapierów. Sadowski obnażył nawet swój zupełnie.~
37 II,19|          granicy niedaleko! - rzekł Sadowski.~Nastała chwila milczenia.~
38 II,19|         cofać się! - zakomenderował Sadowski.~Zbrożek chwycił za cugle
39 II,19|          nienaruszony stoi! - dodał Sadowski.~- Co nam pozostaje?~- Hańba...~-
40 II,19|     uratowali tylko polegli - rzekł Sadowski.~Miller począł tracić zimną
41 II,19|          Może to być! - rzekł nagle Sadowski. - Mamy dość tego oblężenia
42 II,19|        niespokojnie.~Książę Heski i Sadowski stali pod oknem, rozmawiając
43 III,8|       Zagłoba.~- Nie, panie. Jestem Sadowski. Czech w służbie szwedzkiej.~
44 III,8|        poznajesz mnie waszmość pan?~Sadowski popatrzył bystro w jego
45 III,8|   Kowalskiego nie masz tu w obozie?~Sadowski rozśmiał się:~- Jakże? Jest!~-
46 III,8|           zechce go oddać - odrzekł Sadowski.~- O! a czemu to?~- Bo go
47 III,8|          królowi traficie - odrzekł Sadowski - co teraz rzadko się zdarza.~-
48 III,8| odpowiedział mały rycerz.~Tymczasem Sadowski zwrócił się do Kmicica i
49 III,8|    obszernie, bo chełpić się lubił. Sadowski zaś, słuchając, za głowę
50 III,8|           was uczył! - odpowiedział Sadowski przykładając rękę do kapelusza.~
51 III,8|             z wytrwałości i męstwa. Sadowski zaś, w miarę jak przejeżdżali,
52 III,8|      Zagłoba. ~- Jedźmy - powtórzył Sadowski. - Prawdę mówiąc; powinien
53 III,8|           przed oblicze królewskie.~Sadowski począł prezentować wysłanników,
54 III,8|            i stanął wyprostowany.~- Sadowski - rzekł król - spytaj się
55 III,8|         zaniecha, jeśli go puszczę?~Sadowski powtórzył królewskie pytanie.~-