Tom, Rozdzial
1 I,7 | Ciężkie czasy nadeszły na ojczyznę i tak ciężkie, jakich jeszcze
2 I,7 | czas, wielki czas, za miłą ojczyznę się upomnieć i w pole ruszyć.
3 I,9 | gnił, gdy nieprzyjaciel ojczyznę depcze. Hej! jest tam który?
4 I,10 | gotów najotwarciej zdradzić ojczyznę, bo to był człowiek zupełnie
5 I,10 | absolutum zamyśla, który ojczyznę do ostatniej zguby przywiódł,
6 I,10 | tylko o nią, ale o całą ojczyznę. Wyszli słudzy wojewodzińscy
7 I,10 | mości panowie, oni tam ojczyznę zaprzedają jak judasze i
8 I,10 | parrycydium!... Ratujcie ojczyznę, panowie bracia! Na imię
9 I,10 | żeśmy w dniu dzisiejszym ojczyznę ocalili.~- Potomne wieki
10 I,12 | inne wojny jednocześnie ojczyznę gnębią, wcale bym się o
11 I,12 | zna jako zacnych ludzi i ojczyznę kochających.~- Dziś nikomu
12 I,12 | nieprzyjacielem się znosić, na ojczyznę nastawać, wielkiemu wojownikowi
13 I,12 | że nieprzyjaciel naszedł ojczyznę, więc chcemy jej zdrowiem
14 I,12 | Na żywy Bóg, rozwagi, bo ojczyznę do reszty pogrążycie! Niedźwiedzią
15 I,13 | Rzeczypospolitej zaprzedaje ojczyznę! - ozwał się Jan. - Przekleństwo
16 I,14 | o pychę, niech mówią, że ojczyznę zdradzam dlatego, aby siebie
17 I,14 | szlachta oporna. Chcę ratować ojczyznę, i wszystkie drogi, wszystkie
18 I,14 | naprzód ten kraj, tę naszą ojczyznę bliższą, ocalić z rozbicia...
19 I,15 | wolności skorzystać i za ojczyznę stanąć.~- Niechże mnie Bóg
20 I,17 | Wylewaliśmy nieraz krew za ojczyznę i zawsze chętnie ją wylejem;
21 I,17 | wylejem; ale hetman zdradził ojczyznę, wydał ten kraj w ręce nieprzyjaciół,
22 I,17 | którzy ostatni dech chcemy za ojczyznę puścić, ostatnią kroplę
23 I,17 | wyjrzały, jeżelibyśmy króla i ojczyznę dla prywaty Radziwiłła mieli
24 I,20 | głębi duszy mówię: wy to ojczyznę gubicie, wy w poprzek jej
25 I,20 | Radziwiłła, który nie tylko ojczyznę, nie tylko króla, ale własnych
26 I,22 | tym, którzy chcą zgubić ojczyznę! Bóg wam zapłać! Bóg wam
27 I,24 | zwłaszcza czyni, ten właśnie ojczyznę gubi. Ale nie czas mi dyskursować,
28 I,26 | podejrzenie: a nuż oni i ojczyznę chcą otruć tak jak tych
29 II,1 | prawo walczenia za króla i ojczyznę. Z drugiej strony, Bogusław
30 II,6 | że te klęski, które na ojczyznę naszą spadły, według mojego
31 II,11 | Septentrionowie i Kozacy zabili ojczyznę, ile cały naród.~"Szaleni,
32 II,21 | nie byli pewni. A jeśliśmy ojczyznę opuścili i tu schronienia
33 II,21 | ufać, któren krew za nas i ojczyznę przelewał.~- Więcej on na
34 II,22 | mądra i miłująca przybraną ojczyznę królowa.~Płynęły więc z
35 II,22 | która własnymi rękoma własną ojczyznę zarzyna... Zaiste, zapomniano
36 II,22 | radźmy, jak w przyszłości ojczyznę tę od wewnętrznego nieprzyjaciela,
37 II,26 | ciebie, miłościwy panie, i ojczyznę zdradził, a teraz rapierami
38 II,26 | w ten tylko sposób mógł ojczyznę upadającą ratować. Nawet
39 II,26 | przecie, panie, ja miłuję tę ojczyznę i twój majestat... i Bóg
40 II,27 | się nad tymi, którzy tę ojczyznę do upadku przywiedli, bo
41 II,29 | Gdy nieprzyjaciele naszli ojczyznę ze wszystkich stron, gdy
42 II,29 | Bo gdy podnosił rękę na ojczyznę, sam sobie wydawał się w
43 II,33 | królewskiego, któren za wiarę, ojczyznę i majestat krew przelewał.~
44 III,2 | idź", rozczulisz go, na ojczyznę i sławę wspomniawszy, to
45 III,5 | wojewoda wileński, to i ojczyznę zdradzić gotów. Co to ta
46 III,7 | dopasować, obaj bowiem miłowali ojczyznę więcej niż każden siebie
47 III,14| Polakiem, pokochaj tę naszą ojczyznę, a zacną rzecz uczynisz
48 III,16| elektorem i że spodziewa się ojczyznę z toni wydźwignąć.~- Nie
49 III,17| każdego obywatela, miłującego ojczyznę, gorzka to dola...~Miecznik
50 III,18| Co jednak czynić? jako tę ojczyznę ratować? nec Hercules contra
51 III,29| pożałujem krwi za wiarę i ojczyznę!~Tymczasem ogień jego piechoty,
52 III,30| Babinicz! Nowy potop na ojczyznę! Liga Szweda z Rakoczym
53 III,31| chwili klęsk i upadku na tę ojczyznę nastawali, a nawrócili się
54 III,32| się za nas i za utrapioną ojczyznę pomścić..."~- Boże, bądź
55 III,32| za Najświętszą Pannę, za ojczyznę i za króla się pławił.~Próżno
|