Tom, Rozdzial
1 I,4 | Tak?! - rzekła panna.~Nastała chwila milczenia. Ona chodziła
2 I,4 | nie dość i po wsi łowią...~Nastała znowu chwila milczenia.
3 I,5 | uczciwy!...~Umilkli oboje i nastała cisza. Słychać było tylko
4 I,7 | puellae? Musisz tu gardło dać!~Nastała chwila milczenia.~- Nie
5 I,7 | mnie teraz brać!~Tym razem nastała jeszcze dłuższa chwila milczenia.
6 I,7 | się ich spytaj, co wolą...~Nastała znów cisza.~- Niechże tak
7 I,9 | dałem, oby im to co pomogło!~Nastała chwila milczenia.~- A co
8 I,9 | z miejsca i bez namysłu.~Nastała chwila milczenia. Kmicic
9 I,10 | koniecznie chciały wziąść udział. Nastała noc burzliwa, pełna krzyków,
10 I,13 | pod sklepieniem: "Amen" i nastała długa cisza. Słychać było
11 I,13 | dziedzińcu.~Rozmowy umilkły, nastała cisza.~Nagle u szczytu stołu
12 I,13 | Co to jest?~Potem znów nastała cisza.~Zgroza niewypowiedziana
13 I,14 | Radziwiłł.~- Jezus Maria!...~Nastała chwila głuchej ciszy - jeno
14 I,14 | obie ręce na głowie i znów nastała chwila milczenia.~Jeno puszczyk
15 I,22 | i cesarz niemiecki!~Znów nastała chwila milczenia - nagle
16 I,26 | Radziwiłłów wierzył!~Znów nastała chwila milczenia, którą
17 II,1 | się z nim stało?~- Uszedł.~Nastała chwila milczenia.~- To źle! -
18 II,2 | ROZDZIAŁ 2~Nastała cisza, ale wkrótce w przyległych
19 II,2 | się wolniejszy. Potem znów nastała cisza.~- Ilu ich tam jest? -
20 II,2 | wnet się nogami nakryjesz!~Nastała chwila ciszy, po czym w
21 II,2 | swej żarliwej modlitwy. Nastała cisza w izbie i tylko mocny
22 II,4 | chlusnął na ogień. W izbie nastała ciemność zupełna; walczący
23 II,13 | było ich już w fortecy.~Noc nastała ciemna i dżdżysta. Był to
24 II,13 | świętego przybytku dyktuje.~Nastała cisza.~Wtem ozwał się głos
25 II,16 | przerażeniu:~- Idź, powtórz...~Nastała chwila głuchego milczenia,
26 II,17 | niepohamowaną siłą.~Następnych dni nastała odwilż i mgły roztoczyły
27 II,18 | jeden człowiek przy życiu!~Nastała chwila milczenia. Następnie
28 II,18 | dowolnego rozporządzenia.~Nastała chwila milczenia; po czym
29 II,18 | potrzymać! Stary skoczył żywo. Nastała chwila ciszy, po czym czyhających
30 II,18 | napotkać, ale to Boże daj!~Nastała chwila milczenia.~- To wyście
31 II,19 | posądzasz?... - zapytał.~Nastała bardzo ciężka chwila. Wszyscy
32 II,19 | niedaleko! - rzekł Sadowski.~Nastała chwila milczenia.~Wszelkie
33 II,19 | odstępujemy... pobici!...~Nastała chwila milczenia; zdawało
34 II,19 | odpowiedział jak echo jenerał.~Nastała chwila milczenia, przerywana
35 II,21 | Lecz po tym wykrzykniku nastała cisza, takie zdumienie ogarnęło
36 II,23 | pułkownikiem? - spytał król nagle.~Nastała chwila milczenia.~Kmicic
37 II,23 | królewskiej głowie odmówiła.~Nastała cisza i tylko westchnienia
38 II,26 | Chowańskiego podchodził!~Nastała chwila milczenia; wreszcie
39 II,26 | przysiągłem chętnie. Aż nastała owa uczta straszna, na której
40 II,29 | Syna, i Ducha Świętego!~Nastała chwila milczenia, słychać
41 II,35 | spokojnością ci ją powierzę.~Nastała chwila milczenia.~- Co?
42 II,39 | Ledwie sam zdrowie wyniósł!~Nastała chwila milczenia, którą
43 II,40 | Czeka go pomsta książęca...~Nastała chwila milczenia.~- Książę
44 II,41 | równo radzi - odparł Kmicic.~Nastała chwila milczenia, w czasie
45 II,41 | i poczęto go rozbierać.~Nastała chwila ciszy.~Pochodnie
46 II,41 | odprowadził ją do hetmana.~Nastała chwila ciszy.~- Bić w kotły
47 II,42 | wytrzymam. - Czarniecki."~Nastała chwila milczenia.~- A ty
48 III,4 | wywarły wrażenie, w szeregach nastała cisza głęboka, jeno konie
49 III,5 | kto?~- Jeno Lubomirski!~Nastała chwila powszechnego zdumienia.
50 III,5 | po okrzyku: "obierzemy!", nastała cisza; lecz przed magnatem
51 III,12| chwili przy osobie pana, więc nastała chwila milczenia.~- Ja! -
52 III,13| chwili przy osobie pana, więc nastała chwila milczenia.~- Ja! -
53 III,15| przystawiali do dalszych okien, i nastała chwila oczekiwania.~Po czym
54 III,16| zapłonęła jak róża purpurowa.~Nastała chwila milczenia.~Szkot
55 III,18| porę do mówienia o duchach!~Nastała chwila milczenia.~- W Anglii
|