Tom, Rozdzial
1 I,10 | zarazem i rzymską; po czym postanowił wysłać podjazd na północny
2 I,16 | dumną krew radziwiłłowską. Postanowił się opierać, bo i wrodzona
3 I,17 | się go jeszcze podniecać. Postanowił sam na czele wiernych szkockich
4 I,17 | samego imienia hetmańskiego.~Postanowił też nie szczędzić krwi i
5 I,17 | ogólne powstanie w kraju.~Postanowił więc pan Wołodyjowski ruszyć
6 I,18 | napastników; ale mały rycerz postanowił sobie "pokosztować Szwedów"
7 I,19 | zawiedziony w rachubie na wojsko, postanowił przemocą zmusić je do posłuszeństwa.~
8 I,20 | trzeba będzie użyć siły. Postanowił jednak pierwej namawiać
9 I,20 | nich wyzywająco, po czym postanowił sobie udawać, że ich nie
10 I,22 | źle i ciężko. Pan Andrzej postanowił sobie być obojętnym, jakoby
11 I,24 | którzy mieli mu towarzyszyć, postanowił bowiem nie jechać bez pewnej
12 I,25 | radziwiłłowskiej sprawie. Z tego powodu postanowił pan Andrzej pozostać parę
13 I,26 | jest Kmicicowi potrzebna. Postanowił z tego korzystać.~Tymczasem
14 II,1 | żołnierzom pić nie dał, bo postanowił mieć się przez noc na baczności.
15 II,1 | dobrze, ale po chwili namysłu postanowił lepiej zamilczeć, a natomiast
16 II,4 | dla pana Wołodyjowskiego, postanowił przesłać go przez pierwszą
17 II,4 | przedsięwzięcia niebezpieczeństwa... Postanowił więc nie dać się poznać
18 II,6 | wypadek, gdyby nie nadszedł, postanowił sobie pan Zagłoba słuchać
19 II,6 | i kielichach kocha, więc postanowił godnie uczcić dzień jego
20 II,8 | obcesem!"~Ale tym niemniej postanowił sobie posiąść jej serce
21 II,8 | Niech się spełni...~- Coś postanowił? - Jutro ruszam na Podlasie,
22 II,9 | dawnej stolicy.~Tymczasem postanowił pan Andrzej zostać na noc
23 II,15 | rozkazów wstrzymujących walkę. Postanowił zmęczyć oblężonych. Wszak
24 II,16 | do obrońców Jasnej Góry i postanowił wszelkimi siłami im szkodzić.
25 II,16 | jakiś w milczeniu; tymczasem postanowił Kmicic dowiedzieć się prawdy,
26 II,23 | ścigają zwierza w kniei.~Więc postanowił zamilczeć.~Ale uczuł jednocześnie
27 II,29 | Wreszcie, w ostatniej rozpaczy, postanowił książę Radziwiłł uczynić
28 II,30 | był kres jego usiłowań; postanowił bowiem zawrzeć w imieniu
29 II,31 | był kres jego usiłowań; postanowił bowiem zawrzeć w imieniu
30 II,36 | skore.~Lecz pan Andrzej postanowił udawać, że niczego się nie
31 II,39 | nierozważnego kroku, więc postanowił czekać na dokładniejsze
32 II,39 | widoczne więc było, że Bogusław postanowił cofać się. Ale co znaczyło
33 II,40 | wszelakich intryg świadomy, postanowił próbować wpierw układów.
34 II,42 | jednak tej nocy jeszcze postanowił jechać do swoich Tatarów,
35 III,1 | do wytrwania zachęcić, postanowił więc Karol Gustaw skruszyć
36 III,3 | wojskom naszym występuje, postanowił niezwyciężony król i pan
37 III,3 | starostę przekonanie, że postanowił szturmować zaciekle i nieubłaganie.
38 III,3 | lecz szwedzki Aleksander postanowił koniecznie ścigać do ostatnich
39 III,4 | Jana Kazimierza ze Lwowa, postanowił król szwedzki sprawdzić,
40 III,4 | najdzielniejszych rajtarów, postanowił ofiarą własnego życia wstrzymać
41 III,4 | tyłem karku. Tego pchnięcia postanowił teraz użyć.~I pewien swego,
42 III,6 | Wówczas sam Karol Gustaw postanowił zawsze iść z tylną strażą,
43 III,6 | zjadłszy u plebana obiad, postanowił zażyć nieco spoczynku, albowiem
44 III,12| przewidzieć, odrzucił warunki i postanowił bronić się do ostatniej
45 III,12| Krakowską, z tej strony bowiem postanowił do szturmu przystąpić.~Tymczasem
46 III,13| przewidzieć, odrzucił warunki i postanowił bronić się do ostatniej
47 III,13| Krakowską, z tej strony bowiem postanowił do szturmu przystąpić.~Tymczasem
48 III,17| że ich nie strzegą wcale. Postanowił tedy pan miecznik wyprawić
49 III,17| stąd ten chłód w przyjęciu.~Postanowił więc sypnąć im natychmiast
50 III,22| sam osobiście dopomóc mu postanowił.~W tym celu koło południa,
51 III,27| ludzie mogli sił nabrać. Postanowił pan podskarbi cztery albo
52 III,27| niecierpliwość, potem złość, więc postanowił skończyć i pchnął okropnie,
53 III,27| we krwi nieprzyjaciela, postanowił przyszpilić go grotem od
54 III,29| puszczy zaraz po nią iść, postanowił nieprzyjaciela na Żmudzi
|