Tom, Rozdzial
1 I,1 | Co dzień! chybaby się ziemia pode mną rozpadła. Niech
2 I,6 | trąby, do infamii, niech ziemia rozstąpi się mi pod nogami -
3 I,7 | Nie skryjecie jej ni pod ziemią! Przysięgajcie!~- Przysięgajcie! -
4 I,10 | obsypywały jeno piaskiem i ziemią pracujących przy szańczykach.~
5 I,13 | Zagłoba. - Mdły to naród, bo ziemia tam okrutnie nieurodzajna
6 I,13 | na wieki!... Bogdaj mnie ziemia pożarła!..~Na twarzy Billewiczówny
7 I,14 | wyprowadzić... Nie drżyj! ziemia się nie rozpada, wszystko
8 I,15 | dzień sądu! Niechże się ziemia rozstąpi pod naszymi nogami.
9 I,17 | to i odwiezie, choćby się ziemia zapaść miała.~-- Proszę! -
10 I,17 | za nią wylać?... Bodajby ziemia nas pożarła, nimeśmy hetmanowi
11 I,26 | Radziwiłłowie znajdą choćby pod ziemią. Jeśli liczysz na to, że
12 I,26 | dotąd nie pobił? Jakże to ziemia was dotąd nie pożarła?...
13 II,1 | skakały iskry tlejącego pod ziemią ogniska. Zbliżywszy się
14 II,11 | rzekłbyś, że ktoś zawiesił nad ziemią olbrzymią gwiazdę siejącą
15 II,14 | niebo zdawało się stykać z ziemią i rozciągały się mgły sinawe,
16 II,14 | armaty, napełniali kosze ziemią, urządzali obóz. Żołnierz,
17 II,14 | tchu w piersi starczyło. Ziemia też zdawała się trząść w
18 II,15 | pogodny, jeno mgły wisiały nad ziemią, ale niebo było czyste i
19 II,16 | klasztornych niż marznąć.~Twarda ziemia utrudniała sypanie szańców
20 II,16 | szańce, stawiano kosze z ziemią, ustawiano armaty. Zuchwałe
21 II,17 | założyć ani belkami, ani ziemią, ani nawozem. Toteż ksiądz
22 II,18 | straszliwy rozdarł powietrze; ziemia zakolebała się, rozrzucone
23 II,19 | wydawało się, że słyszą już pod ziemią jakieś szmery, jakieś ruchy,
24 II,19 | ich było, zadymiły naraz, ziemia drżała w posadach; leciały
25 II,20 | skandynawskich najezdników; ziemia sama, lubo pokryta śniegami,
26 II,20 | wieści pełne przerażenia.~Ziemia usuwała im się spod nóg;
27 II,20 | pościgu za kuligami. Równano z ziemią całe wsie, palono dwory,
28 II,23 | powtarzali pobożne słowa.~Ziemia rodzinna, dawno nie widziana,
29 II,24 | mieli do Węgier i węgierską ziemią ciągnąć aż do Lubowli. Spodziewał
30 II,24 | wąwozu zadrgały, jak gdyby ziemia wzruszyła się z posad, jak
31 II,29 | rozległ się taki huk, jakoby ziemia zapadała się pod zamkiem.
32 III,4 | świecących zaczerniała orna ziemia, ruń zielona strzeliła na
33 III,4 | ruszył z miejsca skokiem, aż ziemia zadrżała pod ciężkimi kopytami
34 III,5 | wielkich, jeno małe, i bodaj ziemia pożarła takie, które o tym
35 III,7 | Nagle zatrzęsła się im ziemia pod nogami, grzmot straszny
36 III,9 | coraz straszliwszy, jakoby ziemia zarwała się nagle pod rzeką
37 III,12| diabły koło uszu świszczą, ziemia w doły powybijana, od dymu
38 III,12| głowami z kołów porobili, ziemią je umocniwszy. Bardzo starownie
39 III,13| diabły koło uszu świszczą, ziemia w doły powybijana, od dymu
40 III,13| głowami z kołów porobili, ziemią je umocniwszy. Bardzo starownie
41 III,14| nimi w podartym i zasypanym ziemią ubraniu, na twarzy całkiem
42 III,15| muszkiety zagrzmiały naraz! ziemia wstrząsła się w posadach.
43 III,15| fontanny pogruchotane, ziemia poorana przez granaty, słowem,
44 III,16| poburzone, zamki zrównane z ziemią, kraj cały roił się od żołdaków
45 III,17| miejscu wsi zamożnej jeno ziemia i woda.~Drogi przytym pełne
46 III,21| ginęli ludzie, jakoby ich ziemia pożerała. W Białymstoku
47 III,23| wzięta!~Zdawało się, że ziemia rozstępuje się pod nogami
48 III,26| mówił sobie - ale wprzód ziemia ta krwią spłynie!~I począł
49 III,26| półstaja wedle nas i mówię ci, ziemia drżała pod nimi. Widzieliśmy
50 III,27| armat tak gwałtowny, że ziemia zatrzęsła się w posadach;
51 III,27| trawie jak śmigająca nad ziemią jaskółka; cisawy wyciągał
52 III,29| naturalnie w takim razie z ziemią zrównane.~Pozostawała jeszcze
53 III,29| dłoni. Idzie ich tysiące! Ziemia zdaje się uciekać spod ich
|