Tom, Rozdzial

1001 II,39 |            Bogusławowe doszły właśnie już do Drohiczyna, widoczne
1002 II,39 |      koronnych? Babinicz powinien był już zachwycić języka i dać znać
1003 II,39 |               brała lekka jazda; lecz już za daleko się posunięto
1004 II,39 |            panie! - rzekł Oskierko. - Już wasza wielmożność pewnie
1005 II,40 |     nieuchronną, gdyż jedni nie mogli już dłużej uciekać, drudzy gonić.
1006 II,40 |               go w ramiona i rzekł:~- Już mi i gniewno było na ciebie,
1007 II,40 |          Radziwiłłem.~Jakoż mścił się już straszliwie. Usługi w tej
1008 II,40 |          Janowem człeka, zbója, który już raz do zamachu na życie
1009 II,40 |      Borzobohatej-Krasieńskiej, która już do Taurogów została odesłana.
1010 II,41 |          książęcy się zbliża.~Było to już w ulicy. Bogusław nie mógł
1011 II,41 |               zdjąć natychmiast.~- Tu już Janów - rzekł - i nie ma
1012 II,41 |       przysłużysz...~Kmicic wyciągnął już buławę i ścisnął za rękojeść,
1013 II,41 |              głos Bogusława.~- Jestem już!~- Słyszysz waść... kury
1014 II,41 |       ukazując palcem na bliznę.~- To już drugi!... - mruknął na wpół
1015 II,41 |                W twarzy jego nie było już gniewu ni drapieżności,
1016 II,41 |           naciągnąć miały, i krzyknął już z konia:~- Za mną do hetmana!~-
1017 II,41 |               i dziennym trudem, spać już poszedł. Ze snu głębokiego
1018 II,42 |             Kmicic.~Lecz tej nocy nic już nie obmyślił. Za to nazajutrz
1019 II,42 |            poznawszy, iż pan Babinicz już w szańcach, natarli z wściekłością
1020 II,42 |            niebo, które chmurzyło się już od niejakiego czasu, jako
1021 II,42 |         ciemnościach.~Lecz nie trwała już długo. Napadnięci znienacka
1022 II,42 |                aby powieść ich dalej.~Już stanęli w ordynku i wyciągnęli
1023 III,1 |               Król szwedzki poznał go już do gruntu, bo ani chwili
1024 III,1 |           jego pochodzie rozeszła, on już minął Warszawę i w największe
1025 III,1 |            palił i ścinał. Nie był to już ów dawny Carolus Gustavus,
1026 III,1 |                bory, pola, rzeki były już w polskim ręku. Nie tylko
1027 III,1 |          ślady, że ledwo się pokazał, już pogromił - i to samego pana
1028 III,1 |             wesół i w dobrym humorze. Już właśnie zabierał się do
1029 III,1 |             podnieść, bo o gołębskiej już zapomnieli, a krasiczyńską
1030 III,1 |               tom powtórzył, ale gdym już wyjeżdżał, zbliżył się do
1031 III,1 |       Czarniecki nie rozbity i wojska już zebrał, to grunt. Tym spieszniej
1032 III,1 |          dosięgnąć. Waszmościom wolno już odejść. Wojsku rozgłosić,
1033 III,2 |          miejscach, których nie miały już ujrzeć ich oczy, o dawnych
1034 III,2 |           podeszli. Gdym wrócił, było już za późno, król nastąpił
1035 III,2 |        bezsenne noce, bo Szwedzi byli już blisko i przednich straży
1036 III,2 |            się od Sapiehy wykaraskał, już jest drugi... Ale tego nastroję
1037 III,3 |            najprzedniejsi. Za fortecą już, z tamtej strony fosy, kręciły
1038 III,3 |      rozległych. Bliższe pułki bardzo już były wyraźne, tak że gołym
1039 III,3 |             inne miasta, których tyle już zdobył. Tymczasem znalazł
1040 III,3 |              na mszę dzwoni.~- Liczne już spłynęły na ten kraj z protekcji
1041 III,3 |             na chwilę i pan starosta. Już Forgell począł toczyć tryumfującym
1042 III,3 |             do Wołodyjowskiego - inny już duch w Rzeczypospolitej
1043 III,3 |           szlachcie, inne czasy. Nikt już o zdradzie i o poddaniu
1044 III,3 |              przyjął, a ninie Szwedzi już więcej od nas protekcji
1045 III,3 |               wszystkich dział, a gdy już znikli z oczu, wyszły przez
1046 III,4 |             Rzeczypospolitej potajały już śniegi i puściły zdrętwiałe
1047 III,4 |             wie, że padnie, i. słyszy już wycia głodnego stada, tak
1048 III,4 |         groźniejsze.~- Sapieha idzie, już jest w Tomaszowie! - powtarzano
1049 III,4 |       rzedniał i na jego krańcu widać już było niezarosłe pole, a
1050 III,4 |       spostrzegłszy, że nieprzyjaciel już niemal do drugiego jej końca
1051 III,4 |             Kanneberg.~A pod tamtym i już konie wzięły pęd największy
1052 III,4 |          padał gęsto, lecz zwycięstwo już, już chyliło się na szwedzką
1053 III,4 |           gęsto, lecz zwycięstwo już, już chyliło się na szwedzką
1054 III,4 |         kilkanaście kroków i gdy szli już w największym pędzie, sam
1055 III,4 |               wraz nią do bitwy.~Lecz już husaria odrzuciła w tył
1056 III,4 |              oddział; nie chodziło mu już o zwycięstwo, ale chciał
1057 III,4 |             lecz krótko, bo po chwili już tylko konie bez jeźdźców
1058 III,4 |            ktoś okiem zdołał mrugnąć, już dwa hełmy zapadły w dół
1059 III,4 |             się wyraźnie na błękicie. Już, już nadzieja wstąpiła w
1060 III,4 |            wyraźnie na błękicie. Już, już nadzieja wstąpiła w serca
1061 III,4 |               nim dym się rozproszył, już pan dzierżawca przed ścianą
1062 III,4 |          rzeźniczym. Więc nie była to już bitwa, ale łowy. Straszni
1063 III,4 |          koniem daleko uniesie, a tam już jakiś ratunek bracia dla
1064 III,4 |    jednocześnie, lecz wolniej jechali już na siebie, pragnąc więcej
1065 III,4 |         postrzelić gotowi!~- Nie mają już te kule impetu - odrzekł
1066 III,5 |               choćby i przeprawić się już zdążył, woleli śmierć niż
1067 III,5 |               głód. Widocznie wielkie już było rozprzężenie w obozie,
1068 III,5 |           ledwie bowiem tabor ruszył, już tylne straże szwedzkie dojrzały
1069 III,5 |      pospieszy. Jakoż zatrzymywały go już tylko rokowania z chanem,
1070 III,5 |          Skrzetuskiego Jana Zagłoba - już tam Czarniecki coś gorzkiego
1071 III,5 |     Wołodyjowskiego i znów szepnął:~- Już i przez nos mówi, znak to
1072 III,5 |          straże marszałkowskie minęły już nie tylko Radymno, ale i
1073 III,5 |               pozwolił.~- Słyszeliśmy już tu o tym - odrzekł dość
1074 III,5 |             sucho marszałek, w którym już poruszyła się zazdrość -
1075 III,5 |              potężnym i zwycięskim, a już (powiada) słyszę, że chce
1076 III,5 |               i ledwie gębę otworzył, już Lubomirski nie tylko chce
1077 III,5 |           świata jechać gotów... Taka już nasza polska natura. Byle
1078 III,6 |          dumny pan bowiem odzywał się już nieraz poprzednio do swych
1079 III,6 |         Czarnieckiemu uprzykrzyło się już wykradać; mniemał, że przyszedł
1080 III,6 |              jeszcze wyćwiczone, były już przecie nieraz w ogniu i
1081 III,6 |               mój list?~- Ot, jest!~- Już ci muszę darować, żeś go
1082 III,6 |       Carogrodu bym waści wysłał...~- Już by tu sto tysięcy Turka
1083 III,6 |              bo się na nic utrzęsę... Już mi i sił nie bardzo staje,
1084 III,6 |           zbiedzonych, że nie chcieli już jeść i pić, prosili tylko
1085 III,6 |      przekonanie, iż Tatarzy przybyli już z pomocą, wszystkie polskie
1086 III,6 |             na swoją czeladź zupełnie już przekonany Szandarowski.~
1087 III,6 |             obnażoną szerpentynę.~Gdy już wieś było widać, wykręcił
1088 III,6 |             oczy, a w olszynie, która już się pokryła bujnym liściem,
1089 III,6 |              jeźdźca polskiego, który już wznosił nań szablę, jednym
1090 III,6 |              przednim dziedzińcu byli już tak przyciśnięci przez samego
1091 III,6 |        mgnieniu oka.~Pan Roch pomijał już ludzi i konie, by czasu
1092 III,6 |         poczęła się zmniejszać. Dwóch już tylko jeźdźców przedzielało
1093 III,6 |         Między Rochem a królem został już tylko jeden.~Lecz ten jeden,
1094 III,6 |               Wówczas wyprostował się już w kulbace jak do cięcia.
1095 III,6 |        walczący z jednej strony mogli już dojrzeć krzywe szable walczących
1096 III,6 |       Dobiegłszy, widząc, iż wszystko już skończone, wstrzymali konie;
1097 III,6 |             Lecz Michałko nie słyszał już ostatnich słów, bo z ran,
1098 III,6 |             będzie stanem, jako duszą już dziś równy !~- Godzien tego!
1099 III,6 |                którą nie Szandarowski już składał, ale ci, którzy
1100 III,6 |            będziesz szwankował.~- Bom już był tak blisko, że mnie
1101 III,7 |             schodzą, i odetchnęli. Tu już z jednej strony broniła
1102 III,7 |               ręku polskim i nie mógł już zaopatrywać w żywność głównej
1103 III,7 |           jeden z nich nie zobaczyłby już Szwecji.~Poczęły więc im
1104 III,7 |          Sapio okrutnie uczty lubi, a już z takim konfidentem chętnie
1105 III,7 |              Patrzcie! Babinicz idzie już do nas! - przerwał Skrzetuski.~
1106 III,7 |        wytoczę. Ale teraz chodźmy, bo już pan Sapieha z panem Czarnieckim
1107 III,7 |        szczygieł, ale zacna... Ja też już inny człek, a moi kompanionowie!
1108 III,7 |            świeć nad ich duszą! dawno już popróchnieli w ziemi!~-
1109 III,7 |               odrzekł Wołodyjowski. - Już my odtąd druhy na śmierć
1110 III,7 |               kary nie było... Kmicic już mu i tak nieźle sadła za
1111 III,7 |              fryszt! z Septentrionami już jest, ale z elektorem nie
1112 III,7 |          miasta w jego ręku, a ojciec już chcesz, żeby się okupował.
1113 III,7 |        Wybiegli więc na majdan. Tłumy już były przed namiotami i wszyscy
1114 III,8 |            gdym odjeżdżał, dziesięciu już rozciągnął jednego po drugim,
1115 III,8 |     Szubienicy! szubienicy!... Samemu już ciasno, przycisnęliśmy go
1116 III,8 |               jako twaróg w worku, że już serwatką popuszcza, a on
1117 III,8 |      pięćdziesiąt na kobiercu, ale ci już przebaczę za to, żeś się
1118 III,8 |               mówi? Teraz, gdy mu się już gęsia skóra na krzyżach
1119 III,9 |             Kozacy.~Więc wszyscy byli już pewni, że jeśli nie za tydzień,
1120 III,9 |         napadać chcieli. Przewidywano już koniec wojny, byli tacy,
1121 III,9 |               sobie pan kasztelan, bo już nie była to lada jaka zbieranina
1122 III,9 |             chałup patrzeć na wojsko, już wojsko nikło w oddali za
1123 III,9 |              tyle dni i nocy. Z głodu już imaginacja rebelizować we
1124 III,9 |       wypoczniemy po Szwedach!~- Wolę już Szwedów niż taką mitręgę!
1125 III,9 |            dawać. Gdy byli nie więcej już jak na strzał armatni, doszedł
1126 III,9 |     Wąsowiczowi.~Lecz Szwedzi poczęli już i z armat ostrzeliwać przeciwległy
1127 III,9 |            nim ruszyli się z miejsca, już laudańska, rozpuściwszy
1128 III,9 |      nieprzyjaciela. Wówczas niedługo już trwała bitwa. Z owej chmury
1129 III,9 |         gęstwę ludzką. Nie bronił się już nikt, wszyscy szli pod miecz.
1130 III,9 |       chorągwie.~Lecz w lesie czekali już na owych niedobitków chłopi,
1131 III,9 |   nieprzyjacielem. I słońce miało się już dobrze ku schyłkowi, gdy
1132 III,9 |             przy rzece, stały ostygłe już armaty, jedne poprzewracane
1133 III,9 |             jak prosty żołnierz, lecz już markotny i posępny, gdyż
1134 III,9 |         victor!~Zazdrość więc poczęła już nurtować duszę marszałkową.~
1135 III,9 |          Mokro i tu mokro... Nie wiem już, co woda, a co mój własny
1136 III,9 |           lata... Ręka mi zemdlała... Już mnie parala ima... Gorzałki,
1137 III,9 |               raz jednak ocaleli.~Noc już była, gdy pan Czarniecki
1138 III,9 |               rozbudzi zapał; widział już całą Rzeczpospolitą w niedalekiej
1139 III,9 |     Sandomierz, jako najprędzej! Umie już wojsko rzeki przepływać;
1140 III,9 |        przynależy.~Na to Zagłoba, ale już półgłosem:~- Kto ma dzioby
1141 III,10|            rzekł:~- O waszej wiktorii już słyszałem. Tu nam się uśmiechnęła
1142 III,10|             nas przycisnęła. Nie masz już Carolusa w saku, bo się
1143 III,10|        własnej skórze nie usiedzim!~- Już mi i tchu nie staje - odpowiedział
1144 III,10|         rozbit! Goni nawet króla, ale już tam pan Sapieha nikogo nie
1145 III,10|             Musiał tam Sapio pokawić, już ja go znam! - rzekł Zagłoba.~-
1146 III,10|              ledwie im głową skłonił, już rzekł:~- Proszę o listy!~
1147 III,10|                O południu patrzym, aż już szańce srogie stoją, a na
1148 III,10|             sprawiać wojska, bo i sam już myślał, że będzie batalia.~-
1149 III,10|             To wasza dostojność miała już relację?~- Nie ma co! -
1150 III,10|                Tymczasem rano Szwedzi już przeszli przez ów drugi
1151 III,10|              rozkaz daję - masz!... a już czyń, coś powinien. Za zdrowie
1152 III,11|          ucieszył widząc ową minę, bo już się jakowejś krotofili spodziewał,
1153 III,11|              naszatkowali!~- Masz go! Już nam przymówił! Szkoda, że
1154 III,11|            Jest więcej takich, którzy już na moje służby ojczyźnie
1155 III,11|          hetmana i odrzekł:~- Taki to już u nas obyczaj, aby winę
1156 III,11|          Nieszczęsne miasto! Nie wiem już, ile razy było w nieprzyjacielskim
1157 III,11|              iuventutem meam, tego mi już niejeden zazdrościł. Pozwól
1158 III,11|          ciągle: "Wyżeniem!" - drudzy już wołali: "Bij, kto cnotliwy!" -
1159 III,11|                Ci z żołnierzy, którzy już byli w stolicy bądź na elekcji,
1160 III,11|            gdy raz się rozochocił, to już na wszystko pozwalał, sam
1161 III,11|       gospodarzowi nie uchybiać. Alem już ślubował, że na przyszły
1162 III,11|              może; tymczasem muszę mu już dotrzymywać, a to z obawy,
1163 III,11|              niż kiedykolwiek ochotę, już był bowiem rad, że się wszystkie
1164 III,11|            uczcić. Pan Andrzej siadał już na koń, aby z podjazdem
1165 III,11|             ordynansowy oficer zastał już jego Tatarów za bramą.~-
1166 III,11|        naprawi - dodał Charłamp.~- To już wreszcie chodźmy - rzekł
1167 III,11|            hetmańską kwaterę znaleźli już mnóstwo koni na podwórcu
1168 III,11|          pijąc bez miary, zaczęli się już wadzić przy niej; uciszyli
1169 III,11|      otwartymi rękoma, a że był sobie już nieco podchmielił przepijając
1170 III,11|              karki w ciemności. A tam już larum poczęło się w całym
1171 III,11|            ciemnej. Niektórzy poczęli już wołać, że to król szwedzki
1172 III,11|           kwatery hetmańskiej spotkał już wpół drogi swą chorągiew
1173 III,11|         Tymczasem szopy rozpaliły się już tak dobrze, że widno było
1174 III,11|              dwieście wozów wjeżdżało już w bramę, idący zaś za nimi
1175 III,11|            oddział ciężkiej jazdy był już prawie cały w promieniu
1176 III,11|               nie zobaczy, bo choć mu już jeden z rajtarów pod sztychem
1177 III,12|             albowiem odtąd nie bywało już uczt tak zapamiętałych,
1178 III,12|           zęby tylko zacisnął, bo się już był bardzo zmienił i nauczył
1179 III,12|            zgadując. Wróciwszy zastał już Hasslinga u siebie, ale
1180 III,12|               nie wierzy, żebyśmy się już na Warszawę i Wittenberga
1181 III,12|             alarmy tak ich zjadły, iż już żołnierze muszkietów w ręku
1182 III,12|              czyniąc. Przecie zresztą już od paru dni wiadomo, że
1183 III,12|               ojciec! (mości panowie! już szlocham!) ojciec!... nasz
1184 III,12|           Rzeczpospolitą... Ale teraz już bym się z żadną inną nacją
1185 III,12|            murów nieco się przysunął, już poszły deputacje do króla
1186 III,12|                Lecz ponieważ król dał już poprzednio pozwolenie, musiał
1187 III,12|            najbliżej do fosy. Gdy się już ściemniło zupełnie, na dany
1188 III,12|        podesłać! Mości jenerale!...~- Już rozkazy wydane, ale trudno
1189 III,12|             do pana Grylewskiego:~- A już potrzeba było zostać i koniecznie
1190 III,13|             albowiem odtąd nie bywało już uczt tak zapamiętałych,
1191 III,13|           zęby tylko zacisnął, bo się już był bardzo zmienił i nauczył
1192 III,13|            zgadując. Wróciwszy zastał już Hasslinga u siebie, ale
1193 III,13|               nie wierzy, żebyśmy się już na Warszawę i Wittenberga
1194 III,13|             alarmy tak ich zjadły, iż już żołnierze muszkietów w ręku
1195 III,13|              czyniąc. Przecie zresztą już od paru dni wiadomo, że
1196 III,13|               ojciec! (mości panowie! już szlocham!) ojciec!... nasz
1197 III,13|           Rzeczpospolitą... Ale teraz już bym się z żadną inną nacją
1198 III,13|            murów nieco się przysunął, już poszły deputacje do króla
1199 III,13|                Lecz ponieważ król dał już poprzednio pozwolenie, musiał
1200 III,13|            najbliżej do fosy. Gdy się już ściemniło zupełnie, na dany
1201 III,13|        podesłać! Mości jenerale!...~- Już rozkazy wydane, ale trudno
1202 III,13|             do pana Grylewskiego:~- A już potrzeba było zostać i koniecznie
1203 III,14|          jeszcze do swej kwatery, gdy już wezwano go do Ujazdowa.
1204 III,14|               też ów Ketling, zdrowy; już przemówił, chodzi i gorączka
1205 III,14|        trafiło, że książę, wysiliwszy już koncept na rozmaite widowiska,
1206 III,14|                może też go ta choroba już nurtowała, w którą później
1207 III,14|           doszła. Lecz on o wszystkim już zapomniał, tak miał przeszyte
1208 III,14|                I to mówili Ci, którzy już sobie chcieli łaski przyszłej
1209 III,14|         miecznika i osadzono w Tylży, już za granicą elektorską. Tegoż
1210 III,14|                że książę nie może tam już na wierność żadnego oficera
1211 III,14|            czarodziejskich, z których już relacji zdać nie mogę.~-
1212 III,14|               co to ledwie spojrzysz, już chciałbyś...~- Mości panie! -
1213 III,14|             tylko niekatolik), że tam już cały wyjazd pana miecznika
1214 III,14|               ozwał się:~- Rozkaz, by już stanowiska do jutrzejszej
1215 III,14|           grzmią działa!... Za starym już do szturmów... otwarte pole
1216 III,14|             prosto w dym walę... Taka już natura!... Dobry pan!...
1217 III,14|              Dobry pan!... Słyszycie, już i trąbki przez munsztuk
1218 III,14|           miał i święty Piotr robotę; już książki przygotowywać musi...
1219 III,15|            gotowości, z bronią podaną już naprzód i wysuniętą do biegu
1220 III,15|              im na rękach i twarzach, już rzucali się na drugie i
1221 III,15|             się zajmowaniem zdobytych już poprzednio pałaców, lecz
1222 III,15|         szwank nie wystawiać, tak się już mimo woli od tylu lat wezwyczaił
1223 III,15|               parę potężnych bierwion już podrąbanych, skręcił antabę
1224 III,15|          piętro po piętrze. Mury były już poprzednio tak porozszczepiane
1225 III,15|       ciemnością, niejeden osunął się już na kolana, a jeszcze walczył;
1226 III,15|         Europie sławnych. Drzewa były już w nich wycięte, kosztowne
1227 III,15|           lecz trwał tylko chwilę, bo już słaby dawali opór Szwedzi.
1228 III,15|               do swej czeladzi, która już stała przy armatach.~- Ognia!~
1229 III,15|           dzwonnicy:~- Pan Czarniecki już w mieście! Widzę nasze chorągwie!!!~
1230 III,15|            gdy pałac Daniłłowiczowski już był także zdobyty, gdy w
1231 III,15|           lecz i mieszczanie chwycili już za broń: obrona musiałaby
1232 III,15|             króla.~Jan Kazimierz miał już miasto w ręku, lecz dobry
1233 III,15|          względu, że zapewne nie było już wysługujących się dobrowolnie.
1234 III,15|           polskich obozach, wszystkim już bowiem, prócz Szwedów, brakło
1235 III,15|            łatwiej ogarniał głowy, że już i tak dymiły od zwykłych
1236 III,15|           stare ręce pięćdziesiąt lat już pracują dla ojczyzny, pięćdziesiąt
1237 III,15|           była coraz bliżej i bliżej; już, już okropne postacie otaczały
1238 III,15|           coraz bliżej i bliżej; już, już okropne postacie otaczały
1239 III,15|             nim do Pułtuska dojedzie, już go rozsiekają... Chybaby
1240 III,15|           póki się spokój nie uczyni. Już ja go tam przed szlachtą
1241 III,15|            Lecz Wittenberg widząc, że już życiu jego nic nie grozi,
1242 III,15|               bo jeszcze potrzebni, a już myślą, że wszystkiego dokonali.~-
1243 III,15|         Zagłoba dłużej nie chował, bo już nam po nim i jego krotochwilach
1244 III,15|               nadzieja sławy; słyszał już, jak cała Litwa wymawia
1245 III,16|        popleczników. A właśnie trudno już było przewidzieć, jak się
1246 III,16|            cześć swej damy zaniechane już wówczas gonitwy rycerskie
1247 III,16|              Tylży wyjazdy, że sił mu już nie staje od zbytniej pracy,
1248 III,16|         widząc, że młody rycerz zgina już kolano. - Wiem, iż coś rzekł,
1249 III,16|           bojąc się i tak tych, które już wyświadczył.~Ketling odetchnął.~-
1250 III,16|               ale niezbyt uważnie, bo już poczęła myśleć o tym, jak
1251 III,16|              Spotkaliśmy księcia, gdy już wracał. Uważałem, że był
1252 III,17|            jeździć, gdyż nie było ich już na świecie. Dwór, zabudowania,
1253 III,17|            Wszyscy Billewicze, którzy już są w polu, staną przy nas.
1254 III,17|            wskazówek postąpi, po czym już radzili o samej ucieczce.
1255 III,17|              trzy dni potem, gdy będą już wśród kup zbrojnych i w
1256 III,17|             mną nie obaczy.~- Czeladź już posłana, boję się tylko,
1257 III,17|             książę zaś i bez tego był już znużon drogą i późną godziną.~
1258 III,17|      mieczniku dobrodzieju, słyszałeś już zapewne waszmość, jakie
1259 III,17|             Cios to okrutny, wszelako już zdałem się na wolę Boga,
1260 III,17|           jakim kosztem doprowadziłem już pokój do skutku. Prawie
1261 III,17|              Radziwiłłów. Wszyscy się już na owe traktaty zgodzili,
1262 III,17|                Paterson powiadał, żeś już waszmość czeladź wysłał,
1263 III,17|              niego błagalnie, lecz on już poczerwieniał i sapać począł.
1264 III,17|         doskonale. Sakowicz! musiałeś już jak strzyga z zębami na
1265 III,18|         przychodzę z powinną głową. A już też, stary przyjacielu naszego
1266 III,18|          którego duszy pierwszy impet już przeszedł, nie śmiał mu
1267 III,18|             promienie słońca padły.~- Już też Bóg tej błaźnicy nie
1268 III,18|         prawię, słuchać raczysz, tedy już do ostatka będę szczery.~-
1269 III,18|          chociażby armaty, na nic! bo już nie zboczy. W dziada i we
1270 III,18|               najmniejszą, posądzała, już by abominację nieprzezwyciężoną
1271 III,18|        jeszcze przypuszczać, ale dziś już się nie godzi, że wam chcę
1272 III,18|          Rzeczypospolitej pożytek, to już waszmość wiesz: koniec wojny,
1273 III,18|             ma być?~- Dla Boga, widzę już, że ślub musi być odłożony,
1274 III,18|            świecie... Sakowicz! widzę już, jako ona mnie w swojej
1275 III,18|              ciepła zażywał...~Książę już stał przed zwierciadłem.~-
1276 III,18|        miecznika nie ma?... Chciałbym już do panny! Przecie pocałować
1277 III,19|               był zacny. Wolałem tego już więcej nie tykać.~- To ci
1278 III,19|             za nią. Porwałem ją wpół. Już się szatki na niej zatliły.
1279 III,19|         prawda!~- I co później?~- Nic już nie pamiętam, jeno taki
1280 III,19|       niebieskie były ze mną, inaczej już bym dziś z tobą nie rozmawiał.~-
1281 III,19|           Skoro mamy jutro ruszać, to już lepiej wasza książęca mość
1282 III,19|             na nic! na nic!...~- Mnie już dawno i na tę dziewkę złości
1283 III,19|           rozkazów?~- Rajtarie wyszły już do Kiejdan, skąd mają do
1284 III,19|           Bogusław wieczorem czuł się już o tyle lepiej, że ucztował
1285 III,19|            wzrokiem, od którego Szkot już mieszać się począł, ale
1286 III,20|        młodego oficera polepszyło się już tak znacznie, że mógł służbę
1287 III,20|            Ketling czuł, że wypada mu już odejść, i nie ruszał się
1288 III,20|             Pańskie! czemu?~- Bo taka już nasza dola! Ketling nie
1289 III,20|         Ketling nie zdrajca, ale taka już nasza dola, bośmy najnieszczęśliwsi
1290 III,20|               więżą... Bodaj wszystko już przepadło! Nie żyć uczciwym
1291 III,20|        Taurogach popłoch i nie tak by już bacznie bram strzeżono.~-
1292 III,20|            Całe Podlasie (pisał) jest już w ręku księcia, który nie
1293 III,20|              tyle czasu żyli, gdy nam już weselić się było trzeba!...~
1294 III,21|   Najświętszej Panienki doszła, bo to już dawna historia, i ja byłam
1295 III,21|        tygodni było przedtem... Potem już zaczęli Szwedów wszędy bić,
1296 III,21|         zawołała z niechcenia:~- Oho! już po Szwedach!~Stary zaś pan
1297 III,21|           daleko mnie do aniołów! Ale już i hetmani koronni poczęli
1298 III,21|            niektóre z tych nowin były już mu wiadome, ryknął wreszcie
1299 III,21|              mili państwo, bo albo on już nie wróci, albo też my się
1300 III,21|             jako stąd wydostaniemy.~- Już my tego próbowali - odrzekła
1301 III,21|             waćpanna temu wierzysz?~- Już ci, że wierzę - odparła
1302 III,21|          skrzypiał jak drzwiami.~- To już będzie nasz przyjaciel!... -
1303 III,21|             na mnie - czekaj!.." A to już w Łęcznej mnie samą tak
1304 III,21|               a gdy się roześmiał, to już i mnie radość brała, jakobym
1305 III,21|         obraziła, innych bałamucąc.~- Już nigdy nie będę, jeno tyle!
1306 III,21|           przypuszczam, żeby miał być już zniesiony ze szczętem -
1307 III,21|                  Ja, pani, wiedziałem już o tym dawniej, ale nie rozumiejąc,
1308 III,21|               które obecnie mieszkały już i sypiały razem.~Braun stanął
1309 III,21|             ruiny tykocińskie...~- To już wszystko wiemy, powiadaj
1310 III,21|           Niech żyje pan Babinicz!... Już i pan Wołodyjowski lepiej
1311 III,22|           zgodził na ucieczkę, byłaby już daleko, raz na zawsze od
1312 III,22|             misiurce. Wreszcie raz on już przecie strzelił mu w samą
1313 III,22|           dziś rano sześciu powiesić. Już i ostygli, a tańcują na
1314 III,22|              głęboko w serce zapadły. Już on tam chodzi i wzdycha...~-
1315 III,23|              godzinę później nie było już księcia w Taurogach. Został
1316 III,23|            Zatem mówił, że ze Szwedem już był pokój zawarty, już Rzeczpospolita
1317 III,23|        Szwedem już był pokój zawarty, już Rzeczpospolita odetchnąć
1318 III,23|            trzy staje za bramą zginąć już od grasantów lub leśnych
1319 III,23|       zaprzeczyć nie mogła, a że były już ze sobą poufałe, więc przytoczyła
1320 III,23|               niedźwiedziem, lecz tak już zdążyła go opanować, że
1321 III,23|           spokoju prowadzi.~Nie ta to już była dziewczyna ze ślicznymi
1322 III,23|           najezdnika z kraju wyżenąć.~Już Szwed tonął w tej liczbie
1323 III,23|           Pana przysięgam, nie mogłem już dłużej wysiedzieć. Bo jakem
1324 III,23|            się oni żadnego napadu, bo już wieść o zamierzonym wyjściu
1325 III,23|         opuszczeniu Taurogów nie było już mowy i nie potrzebował pan
1326 III,23|             Ale Loewenhaupta nie było już w tych stronach; Anusia
1327 III,23|         wiedział przy tym, jak prędko już to groźne nazwisko usłyszy.~
1328 III,23|             jednego wyjmował? Musi on już być w mocy królewskiej,
1329 III,23|               jedno tylko: nie zważać już na Anusin opór i uciec do
1330 III,23|            rzeczy przepadły. Recedere już za późno, bo taka na mnie
1331 III,23|              nie ma z czym. I animusz już nie ten, i nikt się z naszych
1332 III,24|           lecz ponieważ Warszawa była już wzięta, przeto armia ta
1333 III,24|               wprowadzić.~- Wstyd nam już porać się tak długo z tym
1334 III,24|             któremu gonitwa dawno się już uprzykrzyła, mały tylko
1335 III,24|             tym samym szlakiem, zatem już z tyłu za Babiniczem. Upał
1336 III,24|              na te przeszkody, pewien już zupełnie, że zajdzie Babiniczową
1337 III,24|              umie. Nie spodziewam się już ujrzeć tej piechoty. Ale
1338 III,24|       nastąpić. A lubo Kazimierz stał już na czele potęgi liczebnie
1339 III,24|       wspomagać, bo tam i tak Szwedzi już nastarczyć nie mogli, ale
1340 III,24|           tylko demonstracją, odebrał już rozkaz królewski ciągnienia
1341 III,24|          jednak bardzo serdecznie, bo już była wielka przyjaźń i zażyłość
1342 III,24|               i tak mówiąc:~- Nic to! Już moja głowa od maja pracuje
1343 III,24|        przednich, jeno do aplikowania już czasu nie ma, chyba pod
1344 III,24|            narobię niepośledniego, bo już ci powiem moim Tatarom: "
1345 III,24|            ukryć się łatwo. Nieraz ja już w trzcinach siedział, a
1346 III,24|           przecie znaleźli Trzeci raz już przeze mnie nie przejedzie,
1347 III,24|               Kmicic.~- Pan Kowalski? Już żelazny hełm na głowie nosi
1348 III,24|                Widzisz! nie wiesz, bo już swymi szydełkami pod nosem,
1349 III,24|           Musi taki przyjść koniec!~- Już to trzeba waści przyznać,
1350 III,24|              nogach, ledwie odsapnął, już pan Wołodyjowski rozochocony
1351 III,25|           lecz ponieważ Warszawa była już wzięta, przeto armia ta
1352 III,25|               wprowadzić.~- Wstyd nam już porać się tak długo z tym
1353 III,25|             któremu gonitwa dawno się już uprzykrzyła, mały tylko
1354 III,25|             tym samym szlakiem, zatem już z tyłu za Babiniczem. Upał
1355 III,25|              na te przeszkody, pewien już zupełnie, że zajdzie Babiniczową
1356 III,25|              umie. Nie spodziewam się już ujrzeć tej piechoty. Ale
1357 III,25|       nastąpić. A lubo Kazimierz stał już na czele potęgi liczebnie
1358 III,25|       wspomagać, bo tam i tak Szwedzi już nastarczyć nie mogli, ale
1359 III,25|           tylko demonstracją, odebrał już rozkaz królewski ciągnienia
1360 III,25|          jednak bardzo serdecznie, bo już była wielka przyjaźń i zażyłość
1361 III,25|               i tak mówiąc:~- Nic to! Już moja głowa od maja pracuje
1362 III,25|        przednich, jeno do aplikowania już czasu nie ma, chyba pod
1363 III,25|            narobię niepośledniego, bo już ci powiem moim Tatarom: "
1364 III,25|            ukryć się łatwo. Nieraz ja już w trzcinach siedział, a
1365 III,25|           przecie znaleźli Trzeci raz już przeze mnie nie przejedzie,
1366 III,25|               Kmicic.~- Pan Kowalski? Już żelazny hełm na głowie nosi
1367 III,25|                Widzisz! nie wiesz, bo już swymi szydełkami pod nosem,
1368 III,25|           Musi taki przyjść koniec!~- Już to trzeba waści przyznać,
1369 III,25|              nogach, ledwie odsapnął, już pan Wołodyjowski rozochocony
1370 III,26|          Gołąbku najmilszy, możeś tam już o mnie zapomniał, a jeżeli
1371 III,26|            ognia, ale jednak nie mógł już iść tak szybko jako wprzódy.
1372 III,26|               wiktoria i teraz będzie już koniec Rzeczypospolitej!"~
1373 III,26|              się rozwiało? I nie masz już innych obrońców tego nieszczęsnego
1374 III,26|             desperat; nie ukrywał się już więcej, nie zapadał po lasach
1375 III,26|          pozostała część nie biła się już z takim animuszem jak przy
1376 III,26|              polską. Wojska regularne już nie w dorywczej podjazdowej
1377 III,26|         byłaby ukończona.~Kmicic miał już też wiadomości z ust naocznych
1378 III,26|               uczynił."~I mając konie już wypoczęte a szczerby zapełnione,
1379 III,26|             przykładem. Zastał obronę już słabszą, więc tym bardziej
1380 III,26|        podwójną, niektórzy twierdzili już w uniesieniu, że pod Warszawą
1381 III,26|              że wiktorie nie naprawią już szwedzkiej sprawy, zaś jedna
1382 III,26|              ogień wstąpił mu w żyły; już i chwili tracić nie chciał,
1383 III,26|              czas pan Czarniecki, ale już z dawna odesłał, a teraz
1384 III,26|         hetmanowi, a po dwóch dniach, już późną nocą, padł w ramiona
1385 III,26|           zupełnie Spojrzymy: husaria już rozpuściła konie. Boże,
1386 III,26|              Maria! Elektorscy mostem już leżą jako żyto, przez które
1387 III,26|          które burza przejdzie, a oni już hen za nimi! jeno proporce
1388 III,26|             bez mała przez całą armię już przeszli!... Zderzą się
1389 III,26|             Takiego ataku nie zobaczą już oczy moje - ciągnął dalej
1390 III,26|         oczyma na termin patrzył. Gdy już husaria wszystko złamała
1391 III,26|              Kowalski i poznał, bo go już dwa razy widział. Kiedy
1392 III,26|         Kmicic zaraz zawołał:~- Kończ już, bo dusza ze mnie wyjdzie!~-
1393 III,26|                 aż król wraz z koniem już na ziemi!" Wydostał się,
1394 III,26|            łeb, bo mu kapelusz spadł. Już miecz wznosił, już Szwedzi
1395 III,26|             spadł. Już miecz wznosił, już Szwedzi mdleli z przerażenia,
1396 III,26|        ruszamy?~- Do dnia, a niedługo już świtać pocznie.~Kmicic zbliżył
1397 III,26|             niebo i zawołał:~- Bledną już gwiazdy, bledną. Ave Maria...~
1398 III,27|             Babinicza, jako znającego już dobrze pogranicze, wyprawiono
1399 III,27|       potrzeba było brać na pytki, bo już to Babinicz w drodze, przyłożywszy
1400 III,27|               wielce się uradował, bo już był pewien, że go zwycięstwo
1401 III,27|               Wołodyjowskiego.~- Dość już tego! - rzekł - wolę zginąć,
1402 III,27|            ósmej rano i że rozkazy są już wydane.~- Chwalmy Boga i
1403 III,27|                Do wieczora nie będzie już tych wojsk!~Posłano tedy
1404 III,27|        stanęli na popas ostatni. Byli już nie dalej jak pół mili niemieckiej
1405 III,27|                Co słychać?~- Nie śpią już i huczą jak pszczoły w ulu -
1406 III,27|          odparł chorąży. - Byliby się już ruszyli, ale nie mieli dość
1407 III,27|             wyjechali na wzniesienie. Już też zorze były na niebie
1408 III,27|             Płomienia ognisk nie było już widać, tylko dymy podnosiły
1409 III,27|              szum.~Widocznie nikt tam już nie spał, widocznie gotowano
1410 III,27|         straże z tamtej strony rzeki, już wyruszył i że właśnie koniec
1411 III,27|            przy kulbace i rzekł:~- To już zawrócić nie mogą, bo wozy
1412 III,27|              i Ducha Świętego! Nie ma już po co dłużej się ukrywać!~
1413 III,27|               frontem ku rzece.~Gołym już okiem można było dostrzec
1414 III,27|            chwili oba wojska nie były już więcej od siebie jak o tysiąc
1415 III,27|              z łuku przebiegli, konie już wzięły pęd największy i
1416 III,27|         smagali jeszcze rumaki, które już ziemi zdawały się nie tykać;
1417 III,27|               gdy wataha zbliżyła się już na dwadzieścia kroków, rozległa
1418 III,27|          ciężki miecz; nim go opuści, już czuje zimne ostrze przerlikające
1419 III,27|               iż lada chwila mógł się już przerwać. Krzyk oficerów,
1420 III,27|                że tamci zginą.~- Giną już! - rzekł Wołodyjowski.~Rzeczywiście
1421 III,27|              sił dobywając; lecz tchu już brakło im w piersiach, zmachane
1422 III,27|              pułk Bogusławowy nie był już dalej jak o sto kroków,
1423 III,27|              konie tatarskie dobywały już ostatnich sił, bo odległość
1424 III,27|            rajtarskie szeregi poczęły już siec mieczami zmykających
1425 III,27|           pułki, których konie wzięły już największy rozpęd, wpadły
1426 III,27|               bród i dopiero w wodzie już jeźdźcy poczęli hamować
1427 III,27|               się, zastawić mieczami, już Wojniłłowiczowska rozniosła
1428 III,27|             nowo, lecz zbyt późno, bo już ośm chorągwi litewskiej
1429 III,27|        wyprowadziwszy jazdę za rzekę, już był pewien zwycięstwa.~Chorągwie,
1430 III,27|              Tymczasem przed piechotą już konne pułki uderzyły o siebie
1431 III,27|              wichrem idzie wśród fal. Już, już coraz bliżej widać
1432 III,27|         wichrem idzie wśród fal. Już, już coraz bliżej widać było
1433 III,27|      straszliwa husaria wynurzyła się już zupełnie i gnała wprost
1434 III,27|   nadlatującej chorągwi coraz bliżej. Już, już dobiegają!... Nagle,
1435 III,27|           chorągwi coraz bliżej. Już, już dobiegają!... Nagle, wśród
1436 III,27|         innymi poczynają grać armaty. Już i inne chorągwie dobiegają;
1437 III,27|            przywołane.~Waldek stracił już wprawdzie głowę, Izraela
1438 III,27|               nimi umykają, bez broni już i bez kapeluszy, piechurowie,
1439 III,27|            tnie, gniecie, miażdży. To już nie bitwa przegrana, to
1440 III,27|               w kierunku biegu rzeki.~Już wydostał się z głównego
1441 III,27|             się z pogromu i że nie ma już nieprzyjaciela przed sobą.~
1442 III,27|             francuskich, były odbite. Już pot spływał mu obficie z
1443 III,27|              z barwiczką i bielidłem, już czuł znużenie w prawicy...
1444 III,27|            ozwał się raz jeszcze, ale już bardzo przyduszonym głosem,
1445 III,27|         głęboko, wreszcie mocniejszym już głosem odpowiedział:~- Dziewka
1446 III,27|                Poznajże mnie! Raz cię już miałem w ręku, teraz mi
1447 III,27|               Lecz książę, bezpieczen już o życie, odzyskał, lubo
1448 III,27|         Tatarów ku polu bitwy.~Z dala już ujrzał chorążych, stojących
1449 III,27|            stosy, a kałuże zakrzepłej już krwi świegotały pod kopytami
1450 III,27|               konia, zastawił drogę i już, już wrodzona popędliwość
1451 III,27|          konia, zastawił drogę i już, już wrodzona popędliwość poczęła
1452 III,27|               konia, bo tamten ledwie już drgał, wysłał go wraz z
1453 III,27|         książę Bogusław znajdował się już w namiotach pana Gosiewskiego.
1454 III,27|            ponuro Kmicic. - Miałem go już pod nogą i sztych trzymałem
1455 III,27|               biedne żołnierzysko, bo już sam nie wiedział, co ma
1456 III,28|         wojowniczy zapał, iż nie było już dla niego niebezpieczeństw.
1457 III,28|             głowy spadnie. Nie ten ja już człowiek, któregoście znały
1458 III,28|             rzeczywiście kilkakrotnie już Szwedów mocno poszarpał.
1459 III,28|                Owóż Szwedzi zmądrzeli już. Zaraz po wybuchu powstania
1460 III,28|          siódmego dnia przybyli późną już nocą do Lubicza, który leżał
1461 III,28|         postaci, dawno spoczywających już w grobach !"~Oleńka czuła,
1462 III,28|             powodu, bo jej poprzednio już całą historię stary miecznik
1463 III,28|              podjął!... Ja poprzednio już wszystko przebaczyłam...
1464 III,28|             sama nie żyć... i żeby on już nie żył!~Na to Anusia: ~-
1465 III,28|             małymi. Dwa lata nie siał już nikt ni orał w zaściankach.
1466 III,28|          wraca do dawnego gniazda, to już musi być wojnie i klęskom
1467 III,28|               w razie potrzeby, mniej już na nich zważano.~Pan Tomasz
1468 III,28|            prędko sprawdzać. Nie było już najmniejszej wątpliwości,
1469 III,28|               Gdy wysłańcy opuszczali już obóz, Anusia bacząc. na
1470 III,29|            Zresztą Sakowicz nie byłby już zważał na jego bliskość.
1471 III,29|             lasów, raz dlatego, że to już był koniec jesieni i chłody
1472 III,29|              niedaleko, rezydował tam już od tygodnia i nawet w głowie
1473 III,29|               Piechotę swoją, częścią już opatrzoną przez Domaszewiczów
1474 III,29|       wynalezieniem prochu.~- Czas by już skończyć. Piechota grzecznie
1475 III,29|            przejrzystą, bo pozbawioną już liści wierzbinową gęstwą,
1476 III,29|               palba.~Miecznik zwątpił już nie tylko o zwycięstwie,
1477 III,29|               się jedyną wolną drogą.~Już więc dopadł do resztek jazdy,
1478 III,29|              dopadł do resztek jazdy, już machnął szablą i krzyknął: "
1479 III,29|           leci strach i zatracenie... Już, już są! już dopadają! Zwieją
1480 III,29|           strach i zatracenie... Już, już są! już dopadają! Zwieją
1481 III,29|            zatracenie... Już, już są! już dopadają! Zwieją Sakowicza
1482 III,29|              uciekającymi, lecz tamci już siedzą na ich karkach, tną,
1483 III,29|          kołowrotu i z domów, których już bronić nie potrzeba; jazda
1484 III,29|            prowadź! Bez ciebie byłoby już po Wołmontowiczach!~Ach!
1485 III,29|           Jurka Billewicza były dawno już na tamtym świecie i że Babinicz
1486 III,29|               słuch o nim przepadł.~- Już go nie znajdziem, póki znowu
1487 III,30|             się przedrzeć. Zwątpił on już o ocaleniu swego regimentu,
1488 III,30|           partię udało mu się ocalić.~Już też pierwsze szrony poczęły
1489 III,30|          przeciwnikiem. Ale i sam był już umęczon bardzo i chciał
1490 III,30|             znaczna i nielicha! Wiele już z nią dokazał, wiele krwi
1491 III,30|              i teraz na Żmudzi prawie już nie masz nieprzyjaciół.~
1492 III,30|               chwały. Nie zamigoce mu już nią przed oczyma żaden zdrajca,
1493 III,30|     przepędził, to on, to Kmicic, ale już nie zabijaka, nie banit,
1494 III,30|             blady, pół jesienny i pół już zimowy. Wiatr nie wiał,
1495 III,30|               mało łez? Toż tu ludzie już się weselić zapomnieli,
1496 III,30|             Grzeszyliśmy, ale przecie już przyszła poprawa!... Oto
1497 III,30|              Ona ręce krwawe wyciąga, już, już pada, już mdleje, już
1498 III,30|             ręce krwawe wyciąga, już, już pada, już mdleje, już kona
1499 III,30|               wyciąga, już, już pada, już mdleje, już kona i ostatnim
1500 III,30|            już, już pada, już mdleje, już kona i ostatnim głosem woła: "