Tom, Rozdzial

 1  I,1  |         znów strzelając jasnym, wielkim płomieniem lub skrami, w
 2  I,1  |   północ poczęła bić z wolna na wielkim gdańskim zegarze w jadalnej
 3  I,6  |        ziem ukrainnych, w samym Wielkim Księstwie województwa: połockie,
 4  I,6  |  Januszem Radziwiłłem, hetmanem wielkim, a Gosiewskim, hetmanem
 5  I,7  |      wielekroć, gdyśmy z naszym wielkim nieodżałowanym wojewodą
 6  I,10 | ochotnik po stronie luterskiej, wielkim był Szwedów przyjacielem.
 7  I,11 |     płyn kosmatymi nóżkami.~Nad wielkim stawem, z trzcin odległych,
 8  I,11 |     bije ten najlepiej, kto pod wielkim wojownikiem służy. Po co
 9  I,12 |    hetmanem polnym, a dziś jest wielkim. Znam go lepiej od waćpanów,
10  I,12 |   triumf nieprzyjaciela. Tu pod wielkim wodzem i wiernym obrońcą
11  I,13 |       na całą postać, a zapięty wielkim szafirem pod szyją. Na to
12  I,14 |  złudzeniem? Zali przy hetmanie wielkim nie stanie książę Bogusław
13  I,14 |        na moim miejscu hetmanem wielkim i wojewodą wileńskim, a
14  I,25 |        mogąc na Podlasie jechać wielkim gościńcem idącym z Kowna
15  I,25 |        najczęściej czasu wojny; wielkim męstwem odznaczył się pod
16 II,5  |     szabli, to byś już hetmanem wielkim na miejscu pana Rewery Potockiego
17 II,6  |     patrzyli także na Zagłobę z wielkim szacunkiem. Wydzierano go
18 II,6  |  błoniach, jedna przy drugiej w wielkim porządku, z pułkownikami
19 II,9  |      Radziwille mają, który tak wielkim zdrajcą się okazał, że chyba
20 II,11 |         oficer ów rzekł:~- Przy wielkim ołtarzu najlepiej się modlić,
21 II,23 |           Król poszedł w góry z wielkim wojskiem i dwa dni temu
22 II,25 |          Tam ujrzeli w dole i w wielkim oddaleniu poruszające się
23 II,29 |    księciem państwa rzymskiego, wielkim hetmanem i wojewodą wileńskim,
24 II,30 |     jeszcze donośniej:~- A że z wielkim żalem serca mego uznaję,
25 II,31 |     jeszcze donośniej:~- A że z wielkim żalem serca mego uznaję,
26 II,32 |  przystąpił do małego rycerza z wielkim niepokojem w twarzy.~- Siła
27 II,33 |    zacny pan Michał opowiadać z wielkim zapałem, co od króla o Kmicicowych
28 II,34 |     drodze wiodącej ze Lwowa ku Wielkim Oczom, a Kmicic siedząc
29 II,35 |         Zamoyskiego, a wdowę po wielkim Jeremim, po panu swego czasu
30 II,36 |        i Dobrodzieju! ~Kogo Bóg wielkim na tym świecie uczynił,
31 II,39 |   wojska sapieżyńskie ruszyły z wielkim impetem naprzód.~
32 III,1 |        na tę właściwie, która w Wielkim Wozie, czyli w Niedźwiedzicy,
33 III,2 |        jeno jego dziad, którego Wielkim w narodzie naszym nazywają.~-
34 III,4 |     śpiewając sobie z cicha, ku Wielkim Oczom, hełmy ich zabłysły
35 III,5 |          zaraz bym cię hetmanem wielkim koronnym uczynił, pana Michała
36 III,6 |   Polanowski, który cieszył się wielkim zaufaniem wodza - po co
37 III,7 |     Znak to, że stoły gotowe. Z wielkim sercem tu na was czekamy,
38 III,10|        Pracowali do wieczora, z wielkim naszym podziwem, bośmy byli
39 III,18|      rękę w górę i zakrzyknął z wielkim zapałem:~- Consentior!..~-
40 III,21|  jeszcze o nim z Ukrainy jako o wielkim żołnierzu.~Anusia tylko
41 III,23|      Oleńkę w ramiona, zaryczał wielkim płaczem i rzekł jej:~- Miłaś
42 III,24|        Roch mógłby być hetmanem wielkim, a ty polnym.~- A co pan
43 III,25|        Roch mógłby być hetmanem wielkim, a ty polnym.~- A co pan
44 III,26|         zwłaszcza elektor żył w wielkim przerażeniu i o własnej
45 III,26|      zawrócił czambuł i poszedł wielkim pochodem ku panu hetmanowi,
46 III,26|         Połubińskim, żołnierzem wielkim. Widziałem ich, gdy szli,
47 III,27|     Przyjęto podjazd w obozie z wielkim aplauzem. Kapitana nie potrzeba
48 III,27|      hetman wysłuchał relacji z wielkim zadowoleniem i nie mieszkając
49 III,27|         culpa! Nareszcie ryknął wielkim płaczem biedne żołnierzysko,
50 III,28|     tedy miecznika, jak zbawcę, wielkim płaczem radości, bo tym
51 III,30|         pana Andrzeja z mozołem wielkim z ochotników wszelkiego
52 III,30|     lasami, niektóre zapadały z wielkim krakaniem tuż obok figury,