Tom, Rozdzial
1 I,2 | zaś wziął się pod boki i śmiał się poznawszy, jako sobie
2 I,2 | podpić, nim przyjechał. Śmiał się coraz mocniej, widząc,
3 I,8 | który na nią bezbożną rękę śmiał podnieść?~Panna Aleksandra
4 I,10 | wołała szlachta.~Wojewoda śmiał się z innymi; następnie,
5 I,13 | nie jechać?... Alem nie śmiał jechać, żeby mnie żółcią
6 I,14 | znajdzie się człowiek, który by śmiał zakrzyknąć mu do oczu: "
7 I,14 | koło mnie nikogo, kto by śmiał w słońce spojrzeć nieulękłym
8 I,14 | milczenia.~Jeno puszczyk śmiał się ciągle na wieży.~- Wszystko
9 I,16 | i Rusi - nikt nigdy nie śmiał mu się sprzeciwić, nikt
10 I,16 | kto mnie, Radziwiłłowi, śmiał do oczu zakrzyknąć: "Zdrajca!"
11 I,17 | odpuścił.~- A tak i nie śmiał na mnie podnieść ręki! -
12 I,21 | groźnego magnata odwrócić. Nie śmiał też protestować dla tej
13 I,23 | podstarzejesz, będziesz się śmiał z tych mąk. Widziałem to
14 I,26 | to jeno powiem : nikt nie śmiał dotąd tego uczynić w tym
15 II,3 | Kpisz, Kiemlicz?~- Zaś bym śmiał - odrzekł stary krzyżując
16 II,4 | skurczył się aż do ziemi i nie śmiał wymówić ni słowa.~Czeladź
17 II,4 | jechał.~Do Kmicica nikt nie śmiał przystąpić ani pytać go
18 II,6 | szukając zuchwalca, który by mu śmiał zaprzeczyć.~Ale nikt nigdy
19 II,6 | jeden tylko Rzędzian nie śmiał być z nim jak dawniej i
20 II,7 | nieustraszony żołnierz, nie śmiał przez dobę zbliżyć się do
21 II,9 | wstrętu nie czyniono, lecz nie śmiał z tych glejtów korzystać.
22 II,9 | Nie wypytywał też, nie śmiał pytać, o jakich to pomocnikach,
23 II,11 | a Bogusław Radziwiłł śmiał się i wtórował Wrzeszczowiczowi.
24 II,13 | jakikolwiek nieprzyjaciel śmiał targnąć się na Jasną Górę.~
25 II,14 | czas jakiś nikt słowa nie śmiał przemówić; na koniec Czarniecki
26 II,15 | brwią. Nikt z oficerów nie śmiał tego milczenia przerwać.~
27 II,16 | mianujecie. Kto z was będzie śmiał rzec, że ta Najświętsza
28 II,19 | imieniu mówię, kto będzie śmiał mi przeczyć, kto wątpić
29 II,21 | osobę pomazańca boskiego śmiał podnieść!~- Ty w to nie
30 II,25 | wyraźnie jej pożądać nie śmiał. Radziwiłł był jednym z
31 II,25 | nawet siebie wynieść nie śmiał, nie umiał; Radziwiłł zmarł
32 II,29 | jego rozkazów i wolę jego śmiał naginać do swojej.~Gdy go
33 II,32 | Żydzi pieniędzy. Nikt nie śmiał się przeciwić jej uniwersałom;
34 II,34 | siąść przy pułkowniku nie śmiał.~- Siadaj, jedz! - zakomenderował
35 II,36 | Jednakże mówić otwarcie nie śmiał, a może także nie miał pewności;
36 II,36 | ten ostatni, jednak nie śmiał, natomiast przejrzawszy
37 II,39 | kunktatorstwo, lecz nikt nie śmiał odezwać się z tym głośno.~
38 II,39 | siłach sapieżyńskich i nie śmiał mierzyć się z nimi, czy
39 III,4 | w oczy spojrzeć bym nie śmiał!"~To rzekłszy zwrócił konia
40 III,6 | Czarniecki istotnie nie śmiał nawet myśleć o tym, by pan
41 III,6 | był bardzo strapiony i nie śmiał pokazać się wujowi na oczy.
42 III,7 | Wiśniowieckiej, się boi, nie śmiał przy niej zbyt nacierać,
43 III,8 | schodząca nawet wówczas, gdy się śmiał, nadawała jego twarzy wyraz
44 III,18| impet już przeszedł, nie śmiał mu swej odmówić, choć podał
45 III,20| czasu ostatniej rozmowy nie śmiał stanąć przed oczyma Oleńki,
46 III,22| ataku wraz z koniem, ale nie śmiał się spodziewać, iż go zabił,
47 III,23| szwedzkich, że sam Sakowicz nie śmiał karać księży, którzy publicznie
48 III,24| waćpan panu Sapieże nie śmiał powiedzieć- odpowiedział
49 III,25| waćpan panu Sapieże nie śmiał powiedzieć- odpowiedział
50 III,27| nie? - odrzekł Rössel. - Śmiał się nieraz graf Waldek mówiąc,
51 III,32| do Wodoktów.~Soroka nie śmiał się sprzeciwiać, więc kazał
52 III,32| czuł ją koło siebie, i nie śmiał zwracać ku niej oczu, bo
|