Tom, Rozdzial
1 I,2 | dachu nad głową.~- Słusznie mówi! - zawołało kilka głosów. -
2 I,4 | Kasjan. - Cnota przez cię mówi, a my ci pomożem.~- Wy pana
3 I,5 | szlachta z okolicy o tym mówi.~- Zapłacę ja tym szarakom,
4 I,7 | przerwać robotę i spytał:~- Kto mówi?~- Chorąży orszański, Kmicic! -
5 I,7 | brzmiała odpowiedź. - A z kim mówi?~- Pułkownik Michał Jerzy
6 I,8 | rycerz.~- Co wasza miłość mówi? - spytał pachołek Syruć.~-
7 I,8 | się zaraz.~- Co wasza mość mówi?~- Głupiś! - odpowiedział
8 I,12 | fortunę i po nazwisku każdemu mówi, a rozpytuje, czy się komu
9 I,13 | jegomość pan Stankiewicz mówi, że nietędzy z nich żołnierze.
10 I,15 | przed nich przyjechał... Mówi coś ze Stachowiczem... A
11 I,16 | co mi wasza książęca mość mówi, żeby ją choćby gwałtem
12 I,17 | gdzie ojca nie ma, tam Pismo mówi: wuja słuchał będziesz.
13 I,17 | Słusznie pan Oskierko mówi: podrwiłeś głową, kawalerze.
14 I,20 | mu zaufać, gdy cała Litwa mówi o opresji, w jakiej obywatele
15 I,20 | po tym!~- Dobrze dziewka mówi! - zakrzyknął pan miecznik,
16 I,21 | Zaraz erygował figurę i mówi, że złe są koniunktury,
17 I,23 | Żmudzi i na Litwie o tym mówi i chętnie to widzi, że sami
18 I,23 | jakoby do słońca... choroba mówi swoje memento... Niech się
19 II,2 | Kto to? jak to? co? kto mówi? co? - rzekł stary dziwnym,
20 II,3 | Pańscy!... Co wasza miłość mówi?... co?... Jak to?... Co
21 II,4 | płacono.~- Choć to Kmicic mówi, choć Kmicic ostrzega, niechże
22 II,6 | Boga, tak będzie! Salomon mówi!... Bić! bić! - Wołały grzmiące
23 II,6 | gubernator tutejszy, powiedział. Mówi też, że i prochów jest na
24 II,6 | wpaść mogła...~- To słusznie mówi! - ozwali się chórem rycerze -
25 II,13 | to mówię, jeno duch boży mówi przeze mnie - że nie wejdzie
26 II,15 | mi się zdaje, tak mi coś mówi, że w nocy oni wyślą kogoś
27 II,17 | rozmawiających.~- Patrzę, kto mówi, bo twarzy nie można o trzy
28 II,19 | rzekł:~- Niech każdy z panów mówi szczerze, co myśli. Wszystkim
29 II,19 | pierwszy.~- Wszystko za tym mówi, że się zgodzą. Kto by nie
30 II,22 | przewidzieć...~- Żołnierz to mówi, żołnierz prawdziwy! - rzekł
31 II,22 | miłościwa pani?~- List nieprawdę mówi! - rzekła stanowczo królowa. -
32 II,23 | uspokojony Tyzenhauz.~- Kto mówi, bo nie można rozeznać?~-
33 II,25 | Żołnierz to doświadczony mówi.~- Słyszę, miłościwy panie -
34 II,26 | Nie delirium przeze mnie mówi, jeno prawda; jam to Chowańskiego
35 II,28 | Eksperiencja wojskowa przez waćpana mówi, nie można rzec! - odpowiedział
36 II,40 | Sumienie jeno prawdę mówi, a gęba ją pożuje i kłamstwo
37 III,5 | szepnął:~- Już i przez nos mówi, znak to wielkiej alteracji.~
38 III,7 | Jak tylko ktoś mądrze mówi, nie ja się przeciwię! -
39 III,7 | elektorskich, a jeżeli potem (mówi) nie przyłączymy Prus na
40 III,8 | proteguje!... I kiedy to mówi? Teraz, gdy mu się już gęsia
41 III,15| Ten, który pałac zdobył! - mówi potężny mąż ukazując się
42 III,17| podobnym, że nie widząc, kto mówi, można by się omylić.~-
43 III,18| cenisz? Zali to Billewicz mówi?~- Mości książę, wiem, że
44 III,18| być odłożony, a przysłowie mówi: "Co się odwlecze, to i
45 III,21| żołnierzem, i doświadczenie mi mówi, że owa cisza źle wróży.~-
46 III,22| by było, bo to się lekko mówi, a szlachcic skrypt ma.~-
47 III,23| coraz nowe głowy rosną. Mówi się: "Naprzód odebrać znów
48 III,24| rację! dalibóg, słusznie mówi! Nie może inaczej być! Musi
49 III,25| rację! dalibóg, słusznie mówi! Nie może inaczej być! Musi
50 III,26| w objęcia.~- Tak mi coś mówi, że go Bóg wyda w ręce nasze! -
51 III,30| sklepienia niebios płynący, który mówi:~- Zaniechaliście prywat?
52 III,31| ją do celi, że jakiś głos mówi jej:~"Tam ono najlepsze
|