Tom, Rozdzial
1 I,1 | dziaduś opiekunami moimi nie czynił.~Pan Andrzej zdumiał się
2 I,5 | prócz pana Kmicica, któren czynił to na własną rękę, pobudzany
3 I,5 | noc w jego życiu, w której czynił rachunek sumienia, i rachunek
4 I,7 | Kmicic w okolicy!" - ruch czynił się w zaścianku, światła
5 I,8 | zapowiedni, abyś zaciąg czynił, i nie tak, jako się zwyczajnie
6 I,10 | wymowny; jakże wspaniałą czynił postać, prawdziwie rzymskiego
7 I,10 | rękoma nad oczami, bo blask czynił się coraz większy i całe
8 I,10 | łatwością.~Nastał świt.~Dzień czynił się blady, chmurny i oświecił
9 I,10 | szlachty poczęło ich otaczać. Czynił się naokoło szmer groźny,
10 I,18 | zupełnej, więc naumyślnie czynił tak, aby go spostrzeżono.~
11 I,24 | jej przebrnąć... Człek nie czynił tego, co chciał, nie szedł,
12 II,1 | albo zwierz pierzchliwy czynił lekki szelest, pomykając
13 II,2 | Andrzej pytanie, co sam będzie czynił.~Zerwał ze zdrajcami, spalił
14 II,2 | jakom przeciw Chowańskiemu czynił? - rzekł do siebie. - Kupę
15 II,6 | zażywał". Każdy w swoim życiu czynił to przeciw Kozakom, to przeciw
16 II,8 | i przeżegnał. Zawsze tak czynił, by od złych nowin się zabezpieczyć;
17 II,9 | jednak do Przasnysza doszedł, czynił krąg nad granicą pruską
18 II,9 | był pruski Niemiec, nie czynił im trudności, wypytywał
19 II,11 | śmiertelne znużenie. W mózgu czynił mu się coraz większy chaos.
20 II,12 | całując ją z uniesieniem. Tak czynił i pan Andrzej, a gdy wreszcie
21 II,13 | Kmicic, jak to wprzód zawsze czynił, niż pomyślał, skoczył i
22 II,14 | który w Opolu ostatnie czynił wysilenia, by niewdzięczny
23 II,15 | drugiego.~Miller, który czynił prędko, ale myślał powoli,
24 II,17 | ksiądz cichy wiedział, co czynił, że miał świadomość swojej
25 II,18 | zważając na hałas, jaki czynił. Lecz gdy ubiegł jakieś
26 II,18 | zawziętość i chęć zemsty. To, co czynił teraz, było szaleństwem,
27 II,20 | nowymi ofiarami. Toż samo czynił Magnus de la Gardie na Litwie
28 II,21 | dostojny, kolorystą nie czynił! źle by mi się nagrodziła
29 II,22 | swarów!...~Jan Kazimierz czynił wrażenie takiej powagi na
30 II,23 | brat pani podkanclerzyny, czynił, ale i on nie miotał przez
31 II,30 | się królewskim krzyk się czynił pomiędzy tłumami, a tłumów
32 II,30 | że król jakiś ślub będzie czynił; wszyscy słuchali w skupieniu
33 II,31 | się królewskim krzyk się czynił pomiędzy tłumami, a tłumów
34 II,31 | że król jakiś ślub będzie czynił; wszyscy słuchali w skupieniu
35 II,32 | Puściliśmy go... Co dalej czynił, nie wiem, ale od Radziwiłła
36 II,33 | ówże tłusty aga co będzie czynił?~- Jeśli nie trafi na kpa,
37 II,34 | jaż nic innego nie będę czynił... Przyszła pora zdrajcę
38 II,36 | iż klął po francusku, co czynił tylko wówczas, gdy był w
39 II,39 | głośno.~Sapieha zaś czuł, że czynił, co należało, i postępował
40 III,1 | ługów i pól tkwił w lasach, czynił zasieki Szwedom po drodze,
41 III,6 | Lecz czasu tego wszystko czynił, by chwałę zyskać, i okrył
42 III,11| Wołodyjowskiego szablą robić i postępy czynił nadzwyczajne. Pan Michał
43 III,16| drążącą kamień. Wszystko, co czynił dla Oleńki, mogło się tłumaczyć
44 III,16| białej w ogóle.~Wprawdzie czynił ją główną osoba wszystkich
45 III,16| za wszystko, co dla niej czynił. Dziwno jej to było, że
46 III,16| wdzięczna za to, co dla mnie czynił, choć, Bóg widzi, nie wyglądałam
47 III,18| mości, że się zgodzą?~- Nie czynił najmniejszych trudności...
48 III,21| zaraz tak straszną twarz czynił, że byłabym wolała do mysiej
49 III,23| po zwycięstwie sąd będzie czynił nad grzesznymi.~A wieść
50 III,29| Babinicza i tajemnicy z tego nie czynił, za czym nie tylko sam zakwaterował
51 III,29| zapach prochu. Że zaś dym czynił się wedle kołowrotu coraz
52 III,29| niebie, ale w zaścianku blask czynił się coraz większy, bo zapaliły
|