Tom, Rozdzial
1 I,5 | sercach ludzkich, i w jego własnym sumieniu, i w sercu Oleńki...
2 I,12 | waszmościów najradośniej imieniem własnym i książęcym. Rad książę
3 I,12 | drogich gości jakoby w domu własnym i pamiętajcie, że co moje,
4 I,13 | ochotę kazać się ludziom własnym rozciągnąć i sto bizunów
5 I,13 | poczciwe serce uradowało się własnym przebaczeniem. Na jagody
6 I,13 | błagać:~- Mości książę! Uszom własnym wierzyć nie chcemy! Na rany
7 I,14 | potężnej chorągwi, częścią własnym kosztem wystawionej, człowiek
8 I,17 | wszystkie strony, jakby oczom własnym jeszcze nie wierzył.~- To
9 I,17 | tego kpa i umknął na jego własnym koniu!~- Jako w wodę wpadł!~-
10 I,17 | więźniowi pozwolił uciec w swoim własnym hełmie i opończy, ba, na
11 I,17 | i opończy, ba, na swoim własnym koniu, toż to niesłychana
12 I,23 | Ale on zbyt ostrożny i o własnym dobru tylko myśli. Czeka,
13 I,23 | Ale Kmicic jechał już na własnym uniesieniu jak na koniu.~-
14 I,23 | Bóg na niebie, bo o domu własnym więcej niż o Rzeczypospolitej
15 I,25 | ani też wszystkich arkanów własnym słabym dowcipem przeniknąć
16 I,25 | upajał się własnymi. słowami, własnym rozumem, i nie zważając
17 I,25 | waszej książęcej mości. Na własnym żołdzie jestem i na własnym
18 I,25 | własnym żołdzie jestem i na własnym pozostanę.~Książę Bogusław
19 II,1 | izbie i począł rozmyślać nad własnym położeniem, które nie było
20 II,2 | lotkę i począł ją temperować własnym puginałem.~- Ujdzie! - rzekł
21 II,2 | I wnet począł rozprawę z własnym sumieniem.~"A gdzie pokuta
22 II,16 | myśleć jeszcze nie tylko o własnym ocaleniu, ale o wydobyciu
23 II,20 | najobfitszy, i byli jakby we własnym kraju.~Przez drogę opowiadał
24 II,20 | tych nowin chciwie i o bólu własnym zapomniał, gdyż były one
25 II,21 | własnej ojczyźnie, przeciw własnym wolnościom? Boleść ściska
26 II,29 | książę - ni o wyniesieniu własnym, ni rodu swego, jeno żywot,
27 II,37 | nie czynią. Podawano ich własnym żołnierzom za przykład.~
28 II,37 | wolność i nasze zdrowie własnym życiem w czasie przeprawy
29 II,37 | Bom jest banit i pod własnym nie mógłbym zaciągać. Król
30 II,38 | nie czynią. Podawano ich własnym żołnierzom za przykład.~
31 II,38 | wolność i nasze zdrowie własnym życiem w czasie przeprawy
32 II,38 | Bom jest banit i pod własnym nie mógłbym zaciągać. Król
33 II,39 | spoczynku, wojować jego własnym sposobem. W takiej rezolucji
34 III,4 | Lwowa mu było iść, lecz o własnym ratunku myśleć. Zresztą
35 III,4 | szeptał o Czarnieckim niż o własnym królu. Widziano go wszędzie.
36 III,5 | gonitwie dalszej, ale o własnym ocaleniu musiał teraz myśleć.~-
37 III,6 | wreszcie kasztelan. - Uszom własnym nie wierzę!~- Ulissesem
38 III,6 | Szandarowskiego, że i o własnym nawet ratunku myśleć nie
39 III,6 | zapamiętaniu, jak człowiek, który o własnym życiu zdesperował i pragnie
40 III,12| sprzedawać gorzałkę i tabakę własnym żołnierzom, byle tylko napchać
41 III,13| sprzedawać gorzałkę i tabakę własnym żołnierzom, byle tylko napchać
42 III,14| waszmościów był zdumion i uszom własnym wierzyć nie chciał, ale
43 III,18| razem, bom się uniósł we własnym domu. Mea culpa... i tym
44 III,20| zarazem przestali wątpić i o własnym ocaleniu. ~O Bogusławie
45 III,21| rozporządzać się w Taurogach jak we własnym domu. Tego samego dnia wieczorem
46 III,24| komendy, pod dowództwem własnym, Akbah-Ułana i Soroki, w
47 III,25| komendy, pod dowództwem własnym, Akbah-Ułana i Soroki, w
48 III,26| przygodzi."~Pan Andrzej własnym oczom wierzyć nie chciał
49 III,28| zobaczył, naprzód oczom własnym wierzyć nie chciał, potem
50 III,30| jej wesprzeć ramieniem, za własnym szczęściem gonisz i krzyczysz: "
51 III,31| chronić, musiał nie tylko z własnym chlebem przychodzić, ale
|