Tom, Rozdzial
1 I,4 | I nie śmiała jeszcze myśleć o tym.~Rozmyślania panienki
2 I,6 | o przyszłości można było myśleć bez trwogi. Nie słów, ale
3 I,7 | żebym o czymś podobnym myśleć mogła... Tamtego z serca
4 I,8 | też czas teraz o ożenku myśleć, gdy mam zaciąg na głowie.~-
5 I,13 | waćpanu nie trzeba o tym myśleć. Bóg ci da żonę po sercu,
6 I,14 | panowaniu, ale o włosiennicy myśleć. Mnie też wielkość naszego
7 I,17 | chrapie, zamiast o fortelach myśleć, jak to sobie obiecywał.~-
8 I,24 | zgryzotą w bary brać, jeno myśleć po całych dniach, aż głowa
9 I,24 | Oleńka.~- Oj! jakże to mogłaś myśleć choć godzinę... Toż mnie
10 I,25 | nie o płaszczu królewskim myśleć. Niechże sam o niej myśli,
11 II,1 | żołnierzowi przywykłemu myśleć głową swego pułkownika i
12 II,6 | Nie ma kto w ojczyźnie myśleć, to ty myśl, stary Zagłobo,
13 II,11 | nie o niebieskim zbawieniu myśleć.~Inni na koniec kryli się
14 II,13 | fortecy, jak również nie mógł myśleć o zdobyciu jej, mając ze
15 II,16 | do tego masztu uczepieni, myśleć jeszcze nie tylko o własnym
16 II,20 | sam nie wiedział, co ma myśleć. Przecie wiadomo było w
17 II,20 | bronił, nie mógł przecie myśleć o zemście; ręka jego przestała
18 II,27 | czas o wojnie powszechnej myśleć i w tej materii pragnę zasięgnąć
19 II,29 | upadał.~"Więc nie wolno myśleć nikomu - mówił sobie książę -
20 II,29 | słyszę, elektor o sobie woli myśleć i nie chce sił rozdzielać,
21 II,29 | zbyt głośno i można było myśleć, że to rozlegają się jakieś
22 II,32 | miłościwy panie, co mam myśleć... Jeśli to oszczerstwo,
23 II,35 | Młody książę zdawał się nie myśleć o niczym więcej, tylko o
24 II,36 | obecnie przestała o tym myśleć, tak dalece całą jej duszę
25 II,42 | odwrocie niepodobna mu było myśleć.~- Dobrze - rzekł Kmicic -
26 II,42 | ataku, ale nie można było myśleć o wytrzymaniu jakiegokolwiek
27 III,4 | lecz o własnym ratunku myśleć. Zresztą i to było niepewnym,
28 III,4 | pomocy wpław nie było co i myśleć.~Tamci zbliżali się coraz
29 III,5 | własnym ocaleniu musiał teraz myśleć.~- Sanem możem się wracać
30 III,6 | istotnie nie śmiał nawet myśleć o tym, by pan marszałek
31 III,6 | o własnym nawet ratunku myśleć nie mogli, pognał więc król
32 III,7 | w pobliżu, nie było co i myśleć. Mogliby chyba Szwedzi wracać
33 III,12| hetmani, ale nie chciało myśleć o tym wojsko. Ledwie pan
34 III,12| ratunkiem, ale o własnej musiała myśleć skórze, król bowiem Kazimierz,
35 III,13| hetmani, ale nie chciało myśleć o tym wojsko. Ledwie pan
36 III,13| ratunkiem, ale o własnej musiała myśleć skórze, król bowiem Kazimierz,
37 III,16| musiała mu być wdzięczną i myśleć, że jest dobry, rozumiał
38 III,16| uważnie, bo już poczęła myśleć o tym, jak by się wyrwać
39 III,17| spróchnieją!..~- Tu n ratunku myśleć trzeba - odrzekła Oleńka.~
40 III,17| Wzburzony do dna duszy, nie mógł myśleć tak jasno jak zwykle. Trawiła
41 III,17| książęca mość nie powinieneś myśleć.~- Właśnie że myślę, właśnie
42 III,17| książęca mość nie powinieneś myśleć!"~- Ej, to widzę nie żarty!~-
43 III,20| Taurogów, poczęli tym gorliwiej myśleć o ucieczce.~Oleńka radziła
44 III,21| konfuzja. Książę pan począł myśleć, że wszystkie poprzednie
45 III,21| febra chwyci, musi inaczej myśleć, czego najlepszy dowód w
46 III,22| iż teraz nie czas o tym myśleć i że nawet w spokojnych
47 III,22| Sakowiczowskiej sprawie myśleć, lecz że mu amory nie były
48 III,26| coraz bardziej poczynał myśleć, że z wojsk jego siła pod
49 III,26| Sam pan Kmicic tak począł myśleć, bo od pacholęcych lat przecież
50 III,27| strzał książęcy... no! strach myśleć!... Rycerz to jest przy
51 III,31| wiadomo, że nie chcę o nim myśleć! - odrzekła.~- Bo to widzisz...
|