Tom, Rozdzial

 1  I,5  |     rycerzy krzyżackich, o których lud powiada na Żmudzi, że czasami,
 2  I,8  |  Wołodyjowski - ale urody małej, a lud tutejszy rosły. Jak ci na
 3  I,10 |            w Niemczech powtarzano; lud doborny, rosły, ubrany w
 4  I,10 |         ziemię zbożną zamieszkiwał lud rojny a rycerski, który
 5  I,12 |   pospolitym ruszeniem.~- Tutejszy lud mężny - odrzekł pan Wołodyjowski -
 6  I,17 |           Mieleszki i Charłampa i "lud ognisty" pana Korfa gotowały
 7  I,18 |          serce małego rycerza, tak lud był dobrany. Chłopy wszystko
 8  I,25 |          nich nie stawiano. Prosty lud chronił się w niezgłębione
 9  I,25 |         zamożna była i żyzna, więc lud bogaty miał co chronić i
10 II,9  |         kraju. Mówiono, że przybył lud zza morza, mowy ludzkiej
11 II,10 |           stawali przy Szwedach, a lud prosty najwięcej miał chęci
12 II,14 |      błogosławił.~Więc błogosławił lud, wojsko, chorągwie kwitnące
13 II,15 | Wielkopolsce szlachta się podnosi, lud łączy się z nią... Na czele
14 II,17 |      święte, na uszanowanie, jakie lud ma dla tego miejsca, na
15 II,17 |        dalej zakonnicy, szlachta i lud prosty; nadeszły także niewiasty
16 II,19 |           Prochy nasze się kończą, lud zmarniał w połowie, reszta,
17 II,24 |     królewską idzie. Był to bowiem lud duszą i sercem królowi oddany,
18 II,25 |           głosem wojsko, szlachta, lud, i tysiące czapek wyleciało
19 II,35 |         Boga, panie bracie, toż to lud dziki i niesforny.~- Ja
20 II,42 |      rękoma czoła, patrzyło, co za lud nadjeżdża.~Wtem na kroków
21 II,42 |          szorując. Z jednej strony lud olbrzymi, w błyszczących
22 II,42 |         położony wichrem; olbrzymi lud przejechał po niej i leciał
23 III,1 |    mieszczany wyciągnęli do lasów. Lud z gór, lud z puszcz głębokich,
24 III,1 |    wyciągnęli do lasów. Lud z gór, lud z puszcz głębokich, lud
25 III,1 |            lud z puszcz głębokich, lud z ługów i pól tkwił w lasach,
26 III,3 |      głównie zaś chłopi ordynaccy. Ĺud rosły, dorodny, któren gdy
27 III,4 |         noce gwiaździste i mroźne. Lud siedzący na żyznych glinach,
28 III,4 |      mękach, których rozwścieczony lud im nie szczędził.~Inni prosili
29 III,6 |            a gdy bywało, prowadził lud do ataku z rozwianą na kształt
30 III,9 |     szwedzka po całe Wielkopolsce, lud żył w lasach, niewiasty
31 III,9 |         Mazowszu było to samo. Tam lud kurpieski, w mrokach leśnych
32 III,9 |      laudańską poszła Wąsowiczowa, lud wyborny, przez starego żołnierza
33 III,9 |        zbieranina wolentarska, ale lud na kowadle wojennym wykuty,
34 III,12|           życie niż zdobycz. Ubogi lud, dobrawszy się do skarbów
35 III,12|        jeszcze dosyć żywności, ale lud umierał z głodu po ulicach,
36 III,13|           życie niż zdobycz. Ubogi lud, dobrawszy się do skarbów
37 III,13|        jeszcze dosyć żywności, ale lud umierał z głodu po ulicach,
38 III,15|    rozbrzmiewały tymi słowami, tam lud witał go z płaczem na drogach,
39 III,17|         kapitanem szwedzkim Rossą. Lud był w lasach lub w partiach
40 III,20|           fale obu mórz drżały; to lud wierny, lud zbożny powstawał
41 III,20|        mórz drżały; to lud wierny, lud zbożny powstawał jak burza
42 III,21|         jeszcze niebezpieczeństwo, lud bowiem prosty tak strasznie
43 III,26|           do walki w otwartym polu lud, nie utraciwszy nic ze swej
44 III,27|          prosił obawiając się, czy lud jego pierwsze natarcie ciężkiej
45 III,27|        straszliwa. Z jednej strony lud olbrzymi, przybrany w blachy,
46 III,27|           w tylu bojach wyćwiczony lud Kmicicowy rzucał się oślep,
47 III,27|          krzykiem i tętentem biegł lud olbrzymi, migocąc wzniesionymi
48 III,28|           niego chętnie szlachta i lud prosty, a i z dalszych powiatów
49 III,29|        następowało po zwycięstwie, lud zbrojny sypał się do niego
50 III,30|            srebra. Był to przy tym lud wcale do zwykłych czambułowych
51 III,31|        stoczyły wojska, szlachta i lud Rzeczypospolitej z nieprzyjaciółmi.