Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        to być "wielkiej fantazji kawaler, choć gorączka okrutny".
 2  I,1  |          Kmicicem ojcem, miał ów kawaler przyjechać zaraz do Wodoktów
 3  I,1  |          wybuchła wielka wojna i kawaler zamiast do panny pociągnął
 4  I,1  |          starego Pakosza, piękny kawaler.~- Nie widziałam ja go,
 5  I,1  |    okrutnie podobał ów rozhukany kawaler. Zaniepokoił ją trochę,
 6  I,1  |    nagadali. Grzeczny wydaje się kawaler. A tobie jak się udał?~Panna
 7  I,4  |         za troskliwość. Zacny to kawaler pan Kmicic, a choćbym też
 8  I,11 |      królewski, stary samotnik i kawaler, siedzący ustawicznie jak
 9  I,12 |       przyjechał tu pan Judycki, kawaler maltański, o którym musieliście
10  I,12 |       Ale że pan Gosiewski i pan kawaler Judycki aresztowani?...
11  I,13 | mieczniku, z siarki i ognia jest kawaler, przez co i nabroił trochę;
12  I,17 |   będziesz, bo widzę, żeś bystry kawaler, i szkoda by było, gdyby
13  I,20 |    pojedziem dobrowolnie, to ten kawaler ma rozkaz dragonami nas
14  I,20 |    Kmicic, że gdyby nie ów zacny kawaler, to byśmy wszyscy, jak tu
15  I,20 |          szarwark niemały, bo to kawaler gotów samemu diabłu, nie
16  I,22 |          przyszło na myśl, że ów kawaler pewnie już o takie zadośćuczynienie
17  I,24 |   księcia Bogusława... Wielki to kawaler, jakiego drugiego nie masz
18 II,4  |       Widzę, żeś nie tylko mężny kawaler, ale i roztropny!~- Jakże? -
19 II,5  |        mogło, bo to zadzierżysty kawaler? A dajmy, żebyś ty uwierzył,
20 II,7  |           i gdyby jaki francuski kawaler mógł się podobnym uczynkiem
21 II,8  |       Bogusława, których świetny kawaler słuchał z uśmiechem, ale
22 II,10 |          starzec.~- Już mnie ten kawaler z opresji uwolnił... A waść
23 II,12 |          Piotr Czarniecki, młody kawaler o groźnej, marsowej twarzy,
24 II,12 |  najszczerszej chęci mógł się ów kawaler omylić albo źle słyszeć,
25 II,12 |         naprzód wiedzieć, czy ów kawaler sam nie jest heretykiem? -
26 II,12 |        dalej mówił:~- Powiada ów kawaler, że widział posła Lisolę
27 II,12 |        rzekł inny pater.~- I ten kawaler powiada, że słyszał to na
28 II,15 |    siebie, odchodząc:~- Grzeczny kawaler, ale widać za wojną jeno
29 II,17 |          Andrzej - ale rezolutny kawaler, zowie się Babinicz.~- Ty? -
30 II,21 |         schodzi się z tym, co ów kawaler powiada - rzekł kanclerz. -
31 II,23 |           czyli to prawda, co ów kawaler i ów rajtar powiadają.~-
32 II,26 |           kto jest ów przesławny kawaler. Jaki taki zawstydzi się
33 II,33 |         nim wywrzeć.~- I nam ten kawaler życie ocalił, i konfederackie
34 III,6 |       Vivat! Vivat najmężniejszy kawaler! chluba całego wojska!~I
35 III,6 |      zliczy, a to widzę, ognisty kawaler, który reputację całego
36 III,8 |          łacinie:~- Zeszłej nocy kawaler pewien został pochwycon
37 III,8 |   pasować. Ale to żyłowaty jakiś kawaler! W chwili gdym odjeżdżał,
38 III,8 |      serce raduje się, gdy prawy kawaler szelmę pogrąży. Trzeba wam
39 III,8 |      Dobrze! dobrze! Udał mi się kawaler! Czy i on jest pana Czarnieckiego
40 III,12|          go! Okrutnie to zacięty kawaler, i nie da się wykurzyć! -
41 III,12|        Warszawę chodzi! Tyle ten kawaler złota wart, ile sam waży!~-
42 III,13|          go! Okrutnie to zacięty kawaler, i nie da się wykurzyć! -
43 III,13|        Warszawę chodzi! Tyle ten kawaler złota wart, ile sam waży!~-
44 III,16|        ów doświadczony w amorach kawaler głowę tracił. I nieraz wieczorami,
45 III,18|       rozważ, dobrodzieju, czyli kawaler godzien panny...~- Bo ze
46 III,21|    zdrajca i heretyk, ale dworny kawaler i płeć naszą respektujący.~-
47 III,21|         pan Kotczyc.~- Wielki to kawaler! - zawołał miecznik.~- Chluba
48 III,21|    Babinicz!... Ognisty to jakiś kawaler, skoro i pana Zamoyskiego
49 III,21|          wypleni? kto największy kawaler, największy rycerz? Pan
50 III,22|   starosta oszmiański, Sakowicz, kawaler wielki, żołnierz sławny
51 III,23|      jakim powinien być światowy kawaler dla panny, o której rękę