Tom, Rozdzial
1 I,1 | Tu Oleńce wydało się, że widzi jak na jawie płową czuprynę,
2 I,5 | czy już się rozbudził, czy widzi jeszcze senne obrazy przed
3 I,6 | tę hardą szlachtę, to Bóg widzi, iż nie stało się to z żadnego
4 I,7 | Bo potęgę ma wielką; widzi mi się, będzie nad trzysta
5 I,7 | jako i ta majętność, i Bóg widzi, swego tylko dochodzę...~
6 I,9 | albo masz inkluza. Bóg widzi, daleko mi teraz do samochwalstwa,
7 I,11 | powiatu do powiatu, i Bóg widzi nie było tych zaklęć, których
8 I,13 | jakiś żołnierz, daj go katu! Widzi mi się, że srodze polubię
9 I,13 | ojczyzny ruszyć, tedy Bóg widzi, nie pozostanę w tyle.~-
10 I,13 | wyszła. Dziś także, choć Bóg widzi, że głowa pękała mi od roboty,
11 I,13 | przeszkód i machinacji.~- Bóg widzi, nic nie rozumiem! -zakrzyknął
12 I,13 | ślepy i głuchy, nic nie widzi, tylko ją, i patrzy tak
13 I,14 | siebie wynieść - Bóg mnie widzi, Bóg sądzi, czy pragnę tego
14 I,14 | mogą ! Ślepy, kto tego nie widzi; głupi, kto tego nie rozumie!
15 I,20 | sobie udawać, że ich nie widzi.~Nastało kłopotliwe milczenie.~
16 I,20 | wielkich rzeczy przeznaczył, widzi, iż złość ludzka coraz nowe
17 I,20 | zakrzyknął pan miecznik.~- Bóg widzi - mówił Kmicic - że miałem
18 I,23 | o tym mówi i chętnie to widzi, że sami Szwedzi głośno
19 II,1 | nie wolno powiedzieć.~- Widzi mi się, chłopie, że weźmiesz
20 II,1 | ja, mój jegomość, wiem? Widzi mi się, że konie biorą,
21 II,2 | topora upadnie. Lepiej, widzi mi się, zamianę uczynić -
22 II,3 | jeżeli nie jest szczera, Bóg widzi! Uważaj, Kiemlicz!~- Uważam,
23 II,3 | powiedzieć?~- Mów śmiele.~- Widzi mi się, lepiej będzie, jeżeli
24 II,4 | waszecią nie ukrywam, gdyż widzi mi się, żeś poczciwy, a
25 II,4 | okolicy nie masz. Jakoż widzi mi się, że są, którzy nie
26 II,5 | jego wiernie powtórzę, bo widzi mi się, że tu o skóry nasze
27 II,12 | swej odmówić nie chciał.~- Widzi mi się to bardzo do wiary
28 II,16 | posłuchają jego miecza.~- Widzi waść, mnie też o nich nie
29 II,17 | wszystkie inne furda!~- Widzi mi się to rzecz niepodobna -
30 II,17 | pójdę - rzekł Kmicic - ale widzi mi się, że jakoś tam sobie
31 II,17 | nałożyć głową, co mi się nie widzi, powiedzcie sami: możnali
32 II,21 | I on... ciągle mi się widzi... że nie nazywał się Babinicz.~-
33 II,23 | jest!~- I mnie się czasem widzi - rzekł król - że on nie
34 II,23 | pytał król - mnie się widzi, że to zorza!...~- Pożar,
35 II,25 | potędze króla polskiego i że widzi, iż poprzednie klęski były
36 II,26 | Chciałem, co prawda, Bóg widzi, chciałem... Ale stare grzechy
37 II,26 | ślepi, tylko on jeden prawdę widzi, wszyscy grzeszni, jeno
38 II,26 | i twój majestat... i Bóg widzi, że chcę służyć wam obojgu!~
39 II,29 | dałbym zresztą i na mszę, bo widzi mi się, że ma tam okrutnie
40 II,34 | prezydia stoją, a one Taurogi, widzi mi się, coś nad samą granicą
41 II,37 | najbezinteresowniejszy człowiek rad widzi, iż zasługi jego cenią,
42 II,38 | najbezinteresowniejszy człowiek rad widzi, iż zasługi jego cenią,
43 III,3 | tego, że i sam środków nie widzi, że jego geniusz wyczerpany.~
44 III,8 | Dobrzyż do bitwy? Bo m i się widzi, że mógłbym po trzech w
45 III,16| dla mnie czynił, choć, Bóg widzi, nie wyglądałam jego nowych
46 III,18| godzinę albo i dwie.~- Bóg widzi, że byłem wolność odzyskał,
47 III,20| uwierzysz mi, a jednak Bóg widzi, Bóg niech tak mnie sądzi
48 III,24| nie masz nad Zagłobę.~- Widzi mi się - rzekł do Kmicica
49 III,25| nie masz nad Zagłobę.~- Widzi mi się - rzekł do Kmicica
50 III,28| Waćpan nie lubił, choć Bóg widzi, nic ci nie uczyniłam złego,
|