Tom, Rozdzial

 1  I,1  |   nakrywszy oczy długimi rzęsami stała tak światłem i własną pięknością
 2  I,1  |        szczery, wesoły, w oczach stała bujna postać młodzieńca,
 3  I,2  |       Zdumiona i wylękła czeladź stała jakby w obłąkaniu, poglądając
 4  I,4  |    milczeniu gniew, a ona ciągle stała z roziskrzonym okiem, ukazująca
 5  I,10 |       imponujący widok. Piechota stała przy wałach, podobna do
 6  I,10 |       kilku mniejszych, a reszta stała pod drzwiami, tłoczyła się
 7  I,10 |   przykładem dygnitarzy i radość stała się powszechną. Wiwatowano
 8  I,13 |   otworzyć. ~- Jego to przyczyną stała się berestecka wiktoria.~-
 9  I,19 |          twarz dawniej czerwona, stała się sinawa, a z każdą niemal
10  I,20 |    szablę, w drugiej czapkę.~Ona stała przez chwilę jak wdzięczne
11  I,20 |       jakby z kamienia wykuta. I stała nieruchomie, ze spuszczonymi
12  I,22 |     całej osoby książęcej, twarz stała się w jednej chwili jakby
13  I,24 |     odrzekła panna Aleksandra.~I stała przed nim, jakoby ogłuszona
14  I,25 |  zatrzymując. Przed oczyma duszy stała mu ustawicznie Oleńka, spłakana,
15 II,8  |    diamentów.~Rozmowa przy stole stała się ogólną, a raczej zmieniła
16 II,8  |          ciebie, panienko...~Ona stała chwilę jeszcze w bólu, w
17 II,9  |        przez biskupa Giżyckiego, stała najemna niemiecka piechota.
18 II,11 |  chciałbym, aby świętemu miejscu stała się jaka krzywda... Że zaś
19 II,15 |   szańcami a główną armią, która stała dalej. Najprzenikliwszy
20 II,18 |        szmer. Widocznie piechota stała wedle dział w gotowości.
21 II,19 |         ażeby sprawiedliwość się stała - rzekł ksiądz Kordecki -
22 II,20 |      tłumu w "partię", która już stałą rozpoczynała wojnę. Poddani
23 II,25 |          drugiej strony obszerna stała u stóp jego nizina. Tam
24 II,28 |    począł się zbierać, bo kolasa stała już pod oknami gotowa, więc
25 II,33 |     kozaccy. Czerwona jego twarz stała się od chłodnego wiatru
26 II,37 |     krzywda od żołnierzy się nie stała. Nazwisko jego prawdziwe
27 II,38 |     krzywda od żołnierzy się nie stała. Nazwisko jego prawdziwe
28 II,41 |     znużona, iż ledwie na nogach stała. Prócz tego wycie tatarskie
29 III,1 |       się bronić, tak dotychczas stała wytrwale przy dawnym panu
30 III,1 |        sam widziałem, a za lasem stała także jakowaś jazda. Otoczono
31 III,2 |         sercach wszyscy i ochota stała się powszechną. Pito i wiwatowano
32 III,3 |         jazdy, która przed bramą stała, poczęto huczeć za odjeżdżającymi:~-
33 III,3 |         się nad miarę, na koniec stała się dla Forgella kłopotliwą
34 III,4 | szwedzkie poczęły ustawać i rzeź stała się jeszcze krwawsza.~Niektórzy
35 III,9 |         snopki w dachach. Połowa stała na majdanie trzymając konie
36 III,10|    zbudowali, i zaraz nastąpili. Stała od krańca chorągiew pana
37 III,11|       pachołków, dla których też stała kufa piwa na majdanie, a
38 III,11|         się na równe nogi. Ciżba stała się przy drzwiach, następnie
39 III,15|         swej czeladzi, która już stała przy armatach.~- Ognia!~
40 III,16|       tylko twarz jej pobladła i stała się jeszcze poważniejszą.
41 III,17|    Książę zatrzymał się.~Ona zaś stała z rozdętymi nozdrzami, z
42 III,18|      jakowaś nieśmiałość afektom stała na przeszkodzie. Ale gdy
43 III,23|          jak pod Rosienie.~Cisza stała się wszędzie, a on z powsinogów
44 III,24|          nie dalej jak w Serocku stała wielka potęga szwedzka.
45 III,24|      szwedzcy; niewątpliwie więc stała w tym miejscu Bogusławowa
46 III,25|          nie dalej jak w Serocku stała wielka potęga szwedzka.
47 III,25|      szwedzcy; niewątpliwie więc stała w tym miejscu Bogusławowa
48 III,27|      gdzie pod wierzbiną na łące stała chorągiew laudańska, i zatrzymał
49 III,27|        piana spadająca na ziemię stała się różową.~Lecz odległość
50 III,30|       gdzie która w czasie bitwy stała, tam zaraz poczęła się roztasowywać