Tom, Rozdzial
1 I,1 | mnie nieboszczyk podkomorzy poznał i takiego dla waćpanny wybrał!~-
2 I,5 | białej pochwie na czekanik poznał pana Uhlika i począł go
3 I,5 | się na chwilę zupełnie - poznał twarz przyjaciela i jęknął
4 I,7 | Wołodyjowski za jednym rzutem oka poznał Kozaków, z którymi tyle
5 I,7 | potężnych, że pan Wołodyjowski poznał natychmiast, iż choćby Kmicic
6 I,8 | rozmyślał o pannie Aleksandrze i poznał, że mu głęboko w serce zapadła.
7 I,8 | nagrodzi i teraz mu dopomoże."~Poznał jednak, że skoro nie było
8 I,8 | wkrótce pan Wołodyjowski poznał, że to istotnie pan Charłamp
9 I,9 | ciętą, o tyle rękę lekką.~Poznał go pan Kmicic natychmiast
10 I,12 | Zagłoba, któregoś w Lipkowie poznał, ba, przedtem jeszcze w
11 I,12 | Zbaraża...~Jakoż wojewoda poznał ich, a najpierw Wołodyjowskiego,
12 I,12 | przed bramą.~Wołodyjowski poznał dowodzącego nimi oficera.~-
13 I,13 | dziewczyna.~- A ja bym cię nie poznał, bom cię jeszcze młódką
14 I,13 | głosem, po którym zaraz poznał pan Andrzej, że słowa jego
15 I,15 | kiejdańskim zamkowym podziemiu, poznał poniewczasie, na jaki hazard
16 I,17 | Własnych palców byś nie poznał. Słuchaj no, mości Rochu,
17 I,17 | tuż koło mnie i jam nie poznał. Żeby wasza mość nie była
18 I,17 | potrzebie beresteckiej, tak tedy poznał mnie od razu i kazał przyjść
19 I,20 | której w jednej chwili Kmicic poznał Oleńkę. Więc serce zabiło
20 I,20 | odetchnął, bo ze słów i głosu poznał, że pan miecznik poczyna
21 I,22 | bolesną rozkosz.~Po chwili poznał, że i ona równie jest czujna,
22 I,25 | spostrzegłszy świetnego młodzieńca poznał, że nie ze zwykłym sługą
23 II,5 | pierwszy na tym człowieku poznał i choć nie ma przekleństwa,
24 II,5 | Na tobie od razu się poznał, i jeżeli cię zowie dzierżawcą,
25 II,8 | dwóch godzin, jakem cię poznał, wdzięczna panienko, a rad
26 II,13 | dzieje. Okiem znawcy wnet poznał z samych przygotowań, że
27 II,15 | Usłyszawszy tę odpowiedź Miller poznał, że z bieglejszymi od siebie
28 II,23 | popasłszy. Nikt króla nie poznał, nikt na orszak nie zwrócił
29 II,32 | Andrzej. Pan Wołodyjowski nie poznał go zrazu, był bowiem młody
30 II,33 | najlepiej znał Kmicica, poznał go też od jednego rzutu
31 II,35 | gościnność chwalono.~Pan Andrzej poznał w zamku wiele znamienitych
32 III,1 | był gotów. Król szwedzki poznał go już do gruntu, bo ani
33 III,1 | żołnierzy imiona pamiętał, poznał zaraz kapitana.~- A co nowego,
34 III,4 | daleko, że wódz szwedzki poznał, iż nigdy jej nie doścignie.~
35 III,4 | wrzasków i rzezi.~Kanneberg poznał, że wpadł w zasadzkę i jakoby
36 III,4 | przeciwnika, lecz zaraz poznał, że sam mistrzem będąc na
37 III,6 | bitwie, lecz Roch i sam poznał Karola Gustawa po bukiecie
38 III,6 | miast, wojsk!...~- Cha! cha! Poznał polskich kawalerów!~- Sprzykrzy
39 III,7 | szturm do bram i murów. Poznał Szynkler, że i w zamku się
40 III,8 | go sobie wielce upodobał. Poznał go zaraz, że to ten sam
41 III,9 | jako doświadczony żołnierz, poznał, że źle się dzieje, i aż
42 III,11| konie spłoszyły się obok; poznał Bogusławową rajtarię, tę
43 III,14| W piekle bym ją po tym poznał! - mruknął Wołodyjowski.~-
44 III,17| Kto waszą książęcą mość poznał tak dobrze jako my, tego
45 III,23| strategos siedzi? Ale jam to poznał jeszcze pod Beresteczkiem,
46 III,26| najechał go Kowalski i poznał, bo go już dwa razy widział.
47 III,26| wielce także się wzruszył, bo poznał zaraz, że w tym jest omen
48 III,27| Bogusława; na koniec ujrzał go i poznał natychmiast po koniu, po
49 III,29| z okrzykiem żołnierstwa.~Poznał tedy miecznik, że jest otoczony,
50 III,32| kolatorskiej ławce; nikt też go nie poznał, tak zmienił się wielce;
|