Tom, Rozdzial
1 I,4 | kusicie, wy go namawiacie! Ale znam już was, waszą rozpustę,
2 I,8 | człowiekowi, którego nie znam, duszy i ciała od razu nie
3 I,8 | inne.~- To dobre konie, znam ja je z dawna, okrutnie
4 I,9 | słońcu chodzić, a już tam znam jedną pannę, która ci nagrodę
5 I,10 | drogę opatrzą i nagrodzą... Znam ja Polaków i wiem, że gotowi
6 I,10 | jestem, że tak będzie, bo znam tych ludzi, mam też przyjaciół
7 I,11 | do cudzych krajów lezą... Znam ja ich, takich synów, bom
8 I,11 | Nic więcej nie powiem! Znam ja ich, ale i oni mnie znają...
9 I,11 | tu żyję, a i ja jej nie znam, bo są miejsca, gdzie dostąpić
10 I,12 | Tak jest - rzekł Zagłoba - znam ja go z dawna, bośmy razem
11 I,12 | polnym, a dziś jest wielkim. Znam go lepiej od waćpanów, a
12 I,12 | pytał Zagłoba.~- Nie znam ich, nigdy nie widziałem! -
13 I,17 | odrzekł Oskierko. - Ja go znam. Tak samo mógłbyś waszmość
14 I,17 | pani Kowalska by wolała. Znam ja ją. Między nami mówiąc:
15 I,17 | rzekł:~- Mnie też, co go znam, dziwno to było i w głowie
16 II,2 | się nie gorzej cyrulika znam na tym?~Kmicic zgodził się,
17 II,3 | Znasz tu wszystkie pasy?~- Znam, ja tutejszy... A dokąd
18 II,3 | czyniłem, i tamte drogi znam. Jakoś pod tę porę przypada
19 II,4 | mówisz, bo ja się na tym znam), to czemu tedy do tych
20 II,4 | człowiek?... Ja jego skądści znam!~- Nie - odparł Rzędzian -
21 II,5 | Stanisław Skrzetuski.~- Czy znam? Znałem go pachołkiem, nie
22 II,9 | ludzkich w tych stronach nie znam, że tak waszmościowie znosicie
23 II,15 | wódz i miejscowości nie znam tak dobrze jak pan Czarniecki.
24 II,16 | Bo go miłuję, choć go nie znam; bośmy do siebie podobni
25 II,16 | łapach, a ciężkie to łapy, znam go!~- Także to Radziwiłł
26 II,18 | jenerała rzekł:~- Ja tego ptaka znam... To z załogi częstochowskiej.
27 II,20 | mój krewny, chociaż go nie znam!~- Szczery to żołnierz.
28 II,21 | pokryła się purpurą.~- Nie znam ja godności waszmość pana -
29 II,23 | Wołodyjowski.~- Dla Boga! Toż ja go znam. Cudów on pod Zbarażem dokazywał.
30 II,35 | Podbipiętów?~- Znać nie znam, bo też już ich na świecie
31 II,35 | powiadasz? Znasz owe wioski?~- Znam jeno Lubowicze i Szeputy,
32 II,40 | Znasz tego człowieka?~- Znam - odrzekł blednąc ze wzruszenia
33 III,2 | innych wodzów niepodobny. Znam ja przecie obu panów hetmanów
34 III,5 | ambicji i o sławę zazdrosny. Znam go siła lat i byłem mu konfidentem.
35 III,5 | się ojczyźnie służy?..." Znam ja ich!!... Na szczęście,
36 III,5 | gęby puścić nie mogłem.~- Znam ja ich! Pokaż któremu koronę
37 III,9 | manierki do gęby przyłożyć. Znam ja sztukę wojenną antiquorum:
38 III,10| Sapio pokawić, już ja go znam! - rzekł Zagłoba.~- Temu
39 III,12| pierwszy! Mości jenerale, znam ja go! Okrutnie to zacięty
40 III,13| pierwszy! Mości jenerale, znam ja go! Okrutnie to zacięty
41 III,19| mość nie zna papistów?~- Znam, znam! I mnie często do
42 III,19| nie zna papistów?~- Znam, znam! I mnie często do głowy
43 III,20| bacznie bram strzeżono.~- Znam ja pana Sapiehę - mówił,
44 III,21| Oleńki.~- Księcia Bogusława znam z dawna - mówiła dalej Anusia -
45 III,21| Skrzetuski i Zagłoba.~- Znam ich - odrzekła ze zdziwieniem
46 III,21| by to był taki.~- Toż ja znam całą Litwę - mówił. - Są
47 III,22| Chciałbym, żeby cię odpaliła.~- Znam kogoś, kogo odpalili, chociaż
48 III,22| Mój to przyjaciel, więc go znam, i tyle tylko o nim waćpannie
49 III,28| słuchać:~- Ja pana Babinicza znam! On mnie z Zamościa do pana
|