Tom, Rozdzial

 1  I,11 |            Tu zwrócił się do pana Zagłoby:~- A wy, ojcze, pójdziecie
 2  I,12 |         Skrzetuskiego ani takiego Zagłoby...~- To ja! - rzekł Zagłoba
 3  I,12 |        puszczę!~Dalsze słowa pana Zagłoby przerwali żołnierze trzymający
 4  I,13 |           cekhauzu, rzekł do pana Zagłoby:~- Z takim przy białogłowie
 5  I,13 |          pułkownik Stankiewicz do Zagłoby - ale im posępniejszy, tym
 6  I,15 |          na pogodnym niebie. Oczy Zagłoby nie schodziły z tej kraty.~-
 7  I,17 |   siedział już na wozie koło pana Zagłoby, a raczej rozciągnął się
 8  I,17 |        miał ratować.~Tu ręce pana Zagłoby poczęły poruszać się z lekka
 9  I,17 |         pod burką i w czapce pana Zagłoby spał snem sprawiedliwego
10  I,17 | sprawiedliwego pan Roch Kowalski, Zagłoby zaś nie było na wozie.~-
11  I,17 |           dla nas rady...~- Głowa Zagłoby w tym, żeby ich ominąć albo
12  I,17 |         połowę drogi, w szeregach Zagłoby huknął wystrzał z garłacza;
13  I,17 |         Michał wziął buławę z rąk Zagłoby, uszykował w mig chorągiew
14  I,18 |        głośno, i wnet o uszy pana Zagłoby odbił się znany mu głos
15  I,21 |   potyczki, dzięki pomysłowi pana Zagłoby, zachwiane i pomimo wyjaśnień
16  I,22 |           w Billewiczach, ze słów Zagłoby i Skrzetuskiego, poznała,
17 II,5  |         panów Skrzetuskich i pana Zagłoby. Rozpłakał się aż Rzędzian
18 II,6  |           wówczas zza pleców pana Zagłoby i mówił dobitnym, stentorowym
19 II,6  |       nadzwyczajnych czynach pana Zagłoby słyszało, o których wieści
20 II,6  |         inni zaś: "Kto tu od pana Zagłoby sławniejszy? Kto większy
21 II,6  |           po obozie i szukać pana Zagłoby.~On zaś zdumiał się i zmieszał
22 II,6  |         ruszał, nie mniej od pana Zagłoby zdumiony, a Rzędzian otworzywszy
23 II,6  |      tysięcy szabel na zawołanie; Zagłoby w pole nie wywiedzie! Jako
24 II,6  |   białostocki, przystąpił do pana Zagłoby i przemówił:~- Jaśnie wielmożny
25 II,6  |     naczelnika, choćby nawet pana Zagłoby, bo od dnia jego wyboru
26 II,6  |         nie było słychu. Niepokój Zagłoby wzrastał i mimo przedstawień
27 II,6  |           iść w podłuż; ale twarz Zagłoby była promienna, przystawał
28 II,7  |       odmiany. Nareszcie nazwisko Zagłoby jako regimentarza doszło
29 II,28 |       prawda, ale dobrze czasem i Zagłoby posłuchać... Śmiele też
30 II,28 |             rzekł Wołodyjowski do Zagłoby - bo ja sam słyszałem, jak
31 II,28 |  Wołodyjowski zwrócił się do pana Zagłoby.~- A ja szelmą jestem -
32 III,2 |        magnatowie lgną do starego Zagłoby... Nic, tylko się opędzać...
33 III,3 |        jakieś szyderstwo to z ust Zagłoby, to z innych, po którym
34 III,5 |           się głęboko nad słowami Zagłoby zamyślił. Znał i on ambicję
35 III,5 |        Nagle zwrócił się teraz do Zagłoby:~- A może byś i waćpan z
36 III,6 |    stąpania końskie i basowy głos Zagłoby śpiewający:~ ~Poszła Kaśka
37 III,7 |        potrzeba było pośrednictwa Zagłoby, aby dwóch wodzów do siebie
38 III,8 | Czarniecki nie czekając na powrót Zagłoby przysłał sam przez pacholika
39 III,11|      panów Skrzetuskich, Kmicica, Zagłoby, Wołodyjowskiego i Charłampa
40 III,12|         my cię lepiej podrapiemy, Zagłoby w tym głowa!~- Ba! Zda się
41 III,12|           się śluzy w oczach pana Zagłoby i począł chlipać raz po
42 III,13|         my cię lepiej podrapiemy, Zagłoby w tym głowa!~- Ba! Zda się
43 III,13|           się śluzy w oczach pana Zagłoby i począł chlipać raz po
44 III,15|    wycięto ich pod osobistym pana Zagłoby dowództwem, za czym żołnierze
45 III,15|   ogłoszone i doszły do uszu pana Zagłoby, stary szlachcic wpadł w
46 III,15|           najsurowiej szukać pana Zagłoby, bo nikomu nie było tajno,
47 III,26|    przypomniały się wówczas słowa Zagłoby, gdy przy ostatnim widzeniu
48 III,26|           i dalsze proroctwa pana Zagłoby, jako on, Kmicic alias Babinicz,
49 III,32|      wesele!...~Dalsze słowa pana Zagłoby zginęły w gromkim okrzyku,