Tom, Rozdzial

 1  I,1  |             głównie się różniące, bo wiele z nich po polsku nie umiało.~
 2  I,4  |           Rekuć. - Z nimi nie trzeba wiele.~- Wolałbym się ja z tymi
 3  I,8  |               Mości panie! winnam ci wiele, nie zapieram. Żądaj, czego
 4  I,10 |        natomiast mówiono i narzekano wiele na króla, królowę, na brak
 5  I,13 |         dojdzie i daj Boże doczekać, wiele innych, boś ty powinien
 6  I,21 |      podejrzewał, miał istotnie zbyt wiele trosk, ażeby o tym w tej
 7  I,22 |              elekcyjny, a już też za wiele nie możem waszej książęcej
 8  I,26 |               odpowiedział książę. - Wiele za późno! Ale to ci przyrzekam,
 9  I,26 |    przysporzyć nam trosków i sprawić wiele złego, ale to jeno powiem :
10 II,4  |              ż e, bom w Łęgu widział wiele szlachty, którzy się przednimi
11 II,4  |            mnie, ubogiego człeka, na wiele nie stać... Po talarze im
12 II,7  |       odczernionymi brwiami wyglądał wiele starzej niż w całkowitym
13 II,7  |     spraktykowała... Nie masz takich wiele między naszymi niewiastami...
14 II,9  |            przysięgał!~Było przy tym wiele i innej szlachty, bo się
15 II,14 |              prochów i kulę rozrywa. Wiele wszelako kul pada nie na
16 II,15 |            po której i na przyszłość wiele sobie obiecujemy..."~Byli
17 II,15 |           listu:~- Po dobroci waszej wiele sobie obiecują; to przymówka
18 II,15 |          prochów.~- Których nie mamy wiele - rzekł książę Heski.~-
19 II,15 |          grzmotów, dymu i płomienia. Wiele jeszcze takich miało przejść
20 II,15 |        uzyskał wśród nich powagę, bo wiele życia strawiwszy na wojnie,
21 II,18 |              po czym rzekł:~- Nie za wiele od razu, z lekka, mamy czas...~
22 II,19 |            się tylko, czy jenerał za wiele nie zażądał.~- Ile zażądał?~-
23 II,21 |           wstał uspokojony, z twarzą wiele pogodniejszą. Zaraz spytał
24 II,34 |            ale nie musi tam tego już wiele być, bom też przygarstkę
25 II,35 |           Pan Andrzej poznał w zamku wiele znamienitych osób, przede
26 II,35 |             litości. Uczuł, że dałby wiele, by temu sierocie wrócić
27 II,37 |        podczesywał do góry, był więc wiele podobniejszy do jakiegoś
28 II,38 |        podczesywał do góry, był więc wiele podobniejszy do jakiegoś
29 II,39 |             Bogusława, bo i potęgą o wiele go przewyższał. Lecz zwyczajem
30 II,40 |            tego rodzaju praktykach o wiele go rozumem i biegłością
31 II,40 |       przyjechał; po wtóre, że poseł wiele miał do żądania, nic do
32 II,41 |               Książę nie zmienił się wiele, jeno febra ściągnęła mu
33 III,5 |              powiadał?~- Tak jest, i wiele innych rzeczy, ale nie wiem,
34 III,6 |             piersiach nieprzyjaciół. Wiele twarzy było tak stratowanych,
35 III,7 |             zmizerował!~- Nie musiał wiele wskórać przeciw księciu
36 III,8 |         Przygotowania nie zabrały im wiele czasu. Pan Czarniecki nie
37 III,9 |            wycięto do nogi. Widziano wiele trupów przewieszonych przez
38 III,11| spostponowali, i wiem to, że jeszcze wiele się przeciw mej osobie uczyni
39 III,12|            Zagłoba nie pomylił się o wiele, bo istotnie stanęło pod
40 III,12|              niej z hukiem okropnym.~Wiele padało aż za szaniec i te
41 III,13|            Zagłoba nie pomylił się o wiele, bo istotnie stanęło pod
42 III,13|              niej z hukiem okropnym.~Wiele padało aż za szaniec i te
43 III,16|              przestraszył się, że za wiele powiedział; więc znów głowę
44 III,20|              i że imaginacja panny o wiele w sposoby obfitsza. Lecz
45 III,28|              serce przebaczyłoby tak wiele...~Spostrzegła mękę towarzyszki
46 III,29|              także pani Skrzetuska i wiele innych szlachcianek. Mógł
47 III,30|          przecie znaczna i nielicha! Wiele już z nią dokazał, wiele
48 III,30|             Wiele już z nią dokazał, wiele krwi nieprzyjacielskiej
49 III,32|       Wołodyjowskim z Laudy ruszyli.~Wiele niewiast na próżno szuka