Tom, Rozdzial

 1  I,10 |            bojowym ciągnął oddział rajtarów w takież barwy jak i hajducki
 2  I,12 |          za nim Ganchof, pułkownik rajtarów książęcych, i obaj poczęli
 3  I,17 |        złożony z dwudziestu pięciu rajtarów, który jako podjazd z Birż
 4  I,17 |     poważnego znaku, runie na tych rajtarów, to i dwóch pacierzy nie
 5  I,18 |            Wołodyjowskiego ujrzeli rajtarów przybranych w koliste kapelusze,
 6  I,18 |          niewiasty ciągnione przez rajtarów i broniących się bezładnymi
 7  I,18 |          spostrzeżono.~Jakoż kilku rajtarów, stojących wedle kołowrotu,
 8  I,18 |         pierwsze tony, gdy jedni z rajtarów poczęli wypadać co duchu
 9  I,18 |          tej chwili przy ramionach rajtarów pochyliły się i zwisły na
10  I,18 |       wydłużony aż dotąd prostokąt rajtarów rozciągnął się w mgnieniu
11  I,18 | Wołodyjowski, strącając mimochodem rajtarów, szukał oczyma po całym
12  I,18 |           Jest rotmistrz i siedmiu rajtarów.~- A co myślisz z nimi czynić?~-
13  I,25 |           lub przez małe oddziałki rajtarów szwedzkich, które hetman
14  I,26 |            spotkał go cały oddział rajtarów wysłany przez Patersona,
15 II,7  |            ośmiuset koni, ciężkich rajtarów; trzysta piechoty i sto
16 II,7  |            dragonii Charłampowej i rajtarów szwedzkich był lekki znak
17 II,9  |       szwedzki i wiódł do komendy. Rajtarów było w owym patrolu tylko
18 II,11 |      otoczona oddziałem szwedzkich rajtarów, i zatrzymała się przed
19 II,19 |            wpadł oficer szwedzkich rajtarów.~- Jenerale! - krzyknął -
20 II,19 |            między oficerami. Kilku rajtarów zachwiało się na kulbakach
21 II,20 |         częstokroć i całe oddziały rajtarów zapuszczały się na Śląsk,
22 II,24 |         zgrozy wyrwał się z piersi rajtarów, ale potężniej jeszcze zabrzmiał
23 II,36 |            koń i ruszyli. Dwunastu rajtarów niemieckich otaczało kolaskę
24 II,36 |           zwrócił się do woźnicy i rajtarów:~- Jazda! Lecz oficer dowodzący
25 II,36 |           łakomstwem na niego i na rajtarów. Znać było, że czekają tylko
26 II,36 |          ordyńcy przestali batożyć rajtarów, kazał ich więc pan Andrzej
27 III,4 |            skręt dość nagły, dwóch rajtarów jadących w przodku ujrzało
28 III,4 |        przerażenia, jakie ogarnęło rajtarów, odwrótów nie mógł odbywać
29 III,4 |    kilkunastu co najdzielniejszych rajtarów, postanowił ofiarą własnego
30 III,4 |      śmierć i zamieszanie. Jeden z rajtarów przyłożył panu Zagłobie
31 III,4 |          tysiąca najświetniejszych rajtarów, którzy pod Kannebergiem
32 III,4 |   spojrzeli - dostrzegli i poznali rajtarów, którzy rano wyszli z obozu.~-
33 III,4 |           przez chwilę nad głowami rajtarów -i wpadł na kształt gromu
34 III,4 |     docinano reszty Kannebergowych rajtarów. Cała armia szwedzka wyległa
35 III,4 |         miecza strącał najtęższych rajtarów na ziemię. Na koniec dostrzegł
36 III,5 |          oczach królewskich resztę rajtarów tuż nad rzeką wycięto, jak
37 III,6 |            mgnieniu oka zepchnięto rajtarów na płot, który zwalił się
38 III,6 |     przesadził płot i wpadł w kupę rajtarów, broniącą się prawemu skrzydłu
39 III,6 |          nie większej nad dwunastu rajtarów, za nimi zaś pognało blisko
40 III,6 |      okryłeś, kawalerze!...~- A co rajtarów przedtem nałuszczył, nim
41 III,6 |           naprzód, gdy zaś każdy z rajtarów stojących przy sztandarze
42 III,11|             bo choć mu już jeden z rajtarów pod sztychem zaprzysiągł,
43 III,22|        wróciło zaś ledwo czterystu rajtarów, których sam książę wyprowadził
44 III,22|             Trzeba by kilku z tych rajtarów rozstrzelać, którzy najwięcej
45 III,27|        hetmana, iż schwytano kilku rajtarów z większej kupy, która z
46 III,27|             tak co chwila któryś z rajtarów pochylał błyszczącą głowę
47 III,27|            sobą resztki dragonii i rajtarów, które kładły się mostem,
48 III,27|        który wyłowiwszy wszystkich rajtarów puścił się na poszukiwanie
49 III,30|    polskiej komputowej jeździe, na rajtarów zaś lub dragonów pruskich,