Tom, Rozdzial

 1  I,1  |           legat dostać, niech mnie kule biją!~- Dobrze nieboszczyk
 2  I,8  |      gwałtownika, narażając się na kule i szable; po prostu zdobył
 3  I,8  |        naprawić wypada. Bodaj mnie kule biły, bom po grubiańsku
 4  I,10 |           zgromadzeniu.~- Niech go kule biją, jak to misternie ułożył! -
 5  I,10 |    zwracając najmniejszej uwagi na kule, które nie dolatując do
 6  I,15 |             zawołał Jan.~- Za nic. Kule idą wyżej, a z armat właśnie
 7  I,17 |           zakrzyknął:~- Niechże go kule biją! Na Boga! mości panowie!
 8  I,17 |        obaj utworzyli jakoby jedną kulę, która przewracała się na
 9  I,18 |            zwycięstwa warta, niech kule biją! - rzekł Stankiewicz.~-
10  I,21 |           on się wymknął. Niech go kule biją. Kto wie, kto wie,
11  I,26 |           za cyngiel ruszyć, by ci kulę w krzyże wpędzić, a dalibóg,
12 II,13 |   zakonnicy i pachołkowie wynosili kule, które układano w stosy
13 II,14 |         działa mniejsze i większe, kule ołowiane, żelazne, naczynia
14 II,14 |   zabudowaniach poczęły dźwięczeć. Kule ogniste w postaci białawych
15 II,14 |    podniosły się z miejsc, w które kule padały.~Pożar ogarniał budynki.~
16 II,14 |        zwykle sprawił zniszczenie. Kule przelatywały nad nim i obok -
17 II,14 |       Podawał on ciągle poprzednio kule do nabijania i nie ustępował,
18 II,14 |        ogień dochodzi do prochów i kulę rozrywa. Wiele wszelako
19 II,14 |      napsuł Szwedów!~- Niechże cię kule biją! Gdzie u ciebie bojaźń
20 II,14 |           schodzi z pola; weźże tę kulę, wysyp z niej proch i ponieś
21 II,15 |        mokrymi płachtami. Niektóre kule łupiąc belki i krokwie wpadały
22 II,15 |       Czary! - odpowiadali inni.~- Kule się tamtych ścian nie imają.
23 II,15 |  podnoszono działa, skutkiem czego kule poczęły przenosić. Niektóre
24 II,15 |            korytarzami nadlatywały kule śmierć niosące. Chwilami
25 II,15 |         których podwożono prochy i kule.~Ale przy wozach nie było
26 II,15 |          się działa jasnogórskie i kule ogniste poczęły lecieć z
27 II,16 |        bieży. Ej! posłałbym za nim kulę...~- A dobrze! - rzekł nagle
28 II,17 |       walki wróciły. Próżno jednak kule ogniste padały na dachy,
29 II,17 |            między oblegającymi. To kule przelatywały ponad całą
30 II,17 |          do murów i na dachy. Lecz kule ich nie zdołały przestraszyć
31 II,17 |      zwłaszcza gdy spostrzegli, że kule się jej nie imają.~Dwa całe
32 II,17 | rozpłomienione pochodnie, sznury i kule ogniste utworzyła w połączeniu
33 II,17 |          wszczęła pożar. Nie tylko kule, ale złamki granatów padały
34 II,17 |         armaty, bo wtedy wyrzucają kule i impet przodkiem wylatuje;
35 II,19 |          tym nieużytym mnichom niż kule i armaty. Niech zrozumieją,
36 II,23 |    żołnierz ten Babinicz, niech go kule biją! Imainujcie, waszmościowie...
37 II,39 |           wysforował!~- Niechże go kule biją!... - dodał półgłosem
38 III,3 |      śmigownic przemógł. Szwedzkie kule padały w fosę lub odbijały
39 III,4 |          gotowi!~- Nie mają już te kule impetu - odrzekł Wołodyjowski -
40 III,12|            sady padały dzień i noc kule, burząc cudne fontanny,
41 III,12|              Piaskiem i darnią tak kule rzucają, że co chwila trzeba
42 III,13|            sady padały dzień i noc kule, burząc cudne fontanny,
43 III,13|              Piaskiem i darnią tak kule rzucają, że co chwila trzeba
44 III,15|          wstrząsła się w posadach. Kule miesiły tę ciżbę ludzką,
45 III,15|        pięter nad bramą sypały się kule, lała się smoła, lecz ci,
46 III,15|          poniszczone przez polskie kule, fontanny pogruchotane,
47 III,15|    wszczepiona w kąt murów, tak że kule padające od zewnątrz nie
48 III,15|     Krakowskiej sypały się na nich kule jak piasek.~- Działa do
49 III,29|            szybciej, to powolniej; kule świszcząc dolatywały aż