Tom, Rozdzial

 1  I,6  |       szlachta odniosła wprawdzie zwycięstwo nad oddziałem Kmicica, ale
 2  I,7  |           uwierzyli wszyscy. Całe zwycięstwo mogło być jedną iskrą w
 3  I,10 |         na czyją stronę musi paść zwycięstwo?~Jednakże szlachty ściągało
 4  I,10 |   pytaniem:~- Wierzysz waszmość w zwycięstwo?... Ile dni możem się bronić?...~
 5  I,13 |         którym do niedawna zawsze zwycięstwo szło w parze. Jakoż od niego
 6  I,14 |    odmienna szczęścia kolej ześle zwycięstwo Janowi Kazimierzowi, wówczas
 7  I,16 |          pana Andrzeja nie upoiło zwycięstwo. Owszem, chmurny był i zły,
 8 II,2  |       Janusza i Bogusława i swoje zwycięstwo. Jak będzie prowadził wojnę,
 9 II,4  |      rozciągnął drugiego Butryma, zwycięstwo poczęło się przechylać na
10 II,6  |     klęski nie uszedł.~- Pierwsze zwycięstwo on odniósł!~- Da Bóg i nieostatnie!~
11 II,6  |          obronę w najświetniejsze zwycięstwo.~- Daliśmy im takie pro
12 II,13 |        przy tym wierzył święcie w zwycięstwo, choćby cała potęga szwedzka
13 II,14 |          jutro, choćby przyniosło zwycięstwo, nie obiecywało sławy, bo
14 II,19 |             Jutro Bóg nam da nowe zwycięstwo! - rzekł ksiądz Kordecki -
15 II,21 |        Bóg da powrót szczęśliwy i zwycięstwo! - rzekła królowa.~- Amen! -
16 II,25 |         że przyszłość niezawodnie zwycięstwo królowi, a z nim i Kościołowi,
17 II,37 |          hetmańskie i na przyszłe zwycięstwo nad Bogusławem.~Pan Andrzej
18 II,38 |          hetmańskie i na przyszłe zwycięstwo nad Bogusławem.~Pan Andrzej
19 II,39 |          rezolucji widział książę zwycięstwo szybkie i pewne.~- Nie może
20 II,39 |         zaraz wróżyli sobie pewne zwycięstwo.~Serca pełne były otuchy,
21 III,1 |         chodziło. Cieszył się, że zwycięstwo szło jak i dawniej, w jego
22 III,1 |      czoła, bo to jest największe zwycięstwo, jakiem od roku odniósł,
23 III,1 |           byli tego mniemania, że zwycięstwo istotnie miało nadzwyczajne
24 III,1 |          dumał posępnie. Miałożby zwycięstwo pod Gołębiem żadnych owoców
25 III,4 |           i bitwę stoczy. Jeszcze zwycięstwo mogło losy szwedzkie poprawić
26 III,4 |            trup padał gęsto, lecz zwycięstwo już, już chyliło się na
27 III,4 |    oddział; nie chodziło mu już o zwycięstwo, ale chciał przynajmniej
28 III,6 |      razem z Czarnieckim odnieśli zwycięstwo, tedyby cała sława spłynęła
29 III,6 |         zaciekle, iż przez chwilę zwycięstwo zdawało się chylić na ich
30 III,9 |     badeńskiego i owo przeczuwane zwycięstwo rozpromieniło mu tak oblicze,
31 III,9 | Czarniecki, jak potężny skutek to zwycięstwo w całej Rzeczypospolitej
32 III,15|         huczy, huczy - Mazurom na zwycięstwo, Szwedom na pogrobne.~Pałac
33 III,16|      deptać po prawie, lecz gdyby zwycięstwo przechyliło się w wojnie
34 III,23|         sam chodził na wyprawy. A zwycięstwo chodziło najczęściej jego
35 III,24|           wiecie, co nas czeka? - zwycięstwo! Pobiją nas jeszcze sto
36 III,24|    zakrzyknął całą siłą piersi:~- Zwycięstwo! zwycięstwo!~Kmicic aż zaczerwienił
37 III,24|        siłą piersi:~- Zwycięstwo! zwycięstwo!~Kmicic aż zaczerwienił
38 III,24|       młodzi pułkownicy.~- Vivat! zwycięstwo!~
39 III,25|           wiecie, co nas czeka? - zwycięstwo! Pobiją nas jeszcze sto
40 III,25|    zakrzyknął całą siłą piersi:~- Zwycięstwo! zwycięstwo!~Kmicic aż zaczerwienił
41 III,25|        siłą piersi:~- Zwycięstwo! zwycięstwo!~Kmicic aż zaczerwienił
42 III,25|       młodzi pułkownicy.~- Vivat! zwycięstwo!~
43 III,26|           pierwsze dni ważyło się zwycięstwo na stronę polską. Wojska
44 III,26|          Warszawą nie klęskę, ale zwycięstwo odniósł Jan Kazimierz, i
45 III,27|          bo już był pewien, że go zwycięstwo nie minie. Nieprzyjaciel
46 III,27|           tkwią" jeszcze; jeszcze zwycięstwo może przechylić się na stronę
47 III,29|       śladem. Od półtora miesiąca zwycięstwo następowało po zwycięstwie,
48 III,32|        wybuchła. Lecz piorunujące zwycięstwo Czarnieckiego i Sapiehy