Tom, Rozdzial

 1  I,1  |      padało na ich młode, rumiane twarze, one zaś z rękoma wzniesionymi
 2  I,2  |           pod okna i przykładając twarze do szyb, płaszcząc nosy
 3  I,3  |    powietrze pędem uderzyło o ich twarze, więc zaniemówili i słychać
 4  I,4  |        jej stawały jakby na jawie twarze pana Kokosińskiego, Uhlika,
 5  I,4  |    widziała: że były to bezczelne twarze, na których błazeństwo,
 6  I,4  |           dokładnie, że wszystkie twarze zwróciły się ku niemu.~Kawalerowie
 7  I,7  |      przywitałby ich ogień w same twarze; kazał więc pan Wołodyjowski
 8  I,10 |          zbliżyli się już tak, że twarze można było rozróżnić. Na
 9  I,10 |     groźny, płomienie przebiegały twarze i strzelały z oczu, trzaskano
10  I,13 |        słuchaczom aż krew biła na twarze, a w sercach rósł zapał
11  I,17 |           cienia. Po chwili już i twarze można było rozeznać, i żółtą
12  I,20 |      usłyszeli jego nazwisko, gdy twarze im się zmieniły i najeżyli
13  I,21 |     chodzi po komnacie... Jakoweś twarze zaglądają mi do łoża, a
14  I,22 | marszczyli brwi, inni pozakrywali twarze rękoma. Nawet dworacy hetmańscy,
15  I,25 |    wąsiska ruszały im się i tylko twarze stały się groźne i zbójeckie.~-
16 II,1  |        zupełny i oświecił znużone twarze żołnierzy śpiących twardym
17 II,9  |         na ich wojownicze i dumne twarze łatwo było poznać, jak im
18 II,9  |      porozpalane trunkiem, wąsate twarze żołdaków siedzących na beczkach
19 II,10 |     pstrocizna, obce stroje, obce twarze, obce pieśni. Nawet konie
20 II,11 |         nowe postacie, coraz nowe twarze przewijały się przed nim
21 II,11 |     większy chaos. Przesuwały się twarze znajome i nieznajome, te,
22 II,11 |       widokiem. Ludzie jego mieli twarze poważne i przejęte obawą.~
23 II,11 |    rozpromieniały się i wszystkie twarze.~Tak szli długo. Kościół,
24 II,12 |           niebu, oczy wzniesione, twarze blade ze wzruszenia lub
25 II,12 |          jedną stronę, nieruchome twarze, jakoby już z ziemskim życiem
26 II,13 |          przeor popatrzył długo w twarze zgromadzonych, na koniec
27 II,14 |   natychmiast.~- Na ziemię!... na twarze!... - poczęły wrzeszczeć
28 II,15 |         Brzask oświecił na murach twarze zmęczone, blade, bezsenne,
29 II,16 |    krzyczeć:~- Rata! rata!~Wąsate twarze czterech muszkieterów ukazały
30 II,16 |   kapelusze na głowy, a raczej na twarze, tak aby oczy były zasłonięte,
31 II,16 |     Wszyscy oni patrzyli pilnie w twarze zakonników, ciekawi, jakie
32 II,17 |     dziećmi. Wybladłe z umęczenia twarze i zapłakane oczy wznosiły
33 II,18 |        przytomnością na złowrogie twarze trzech Kiemliczów oświecone
34 II,19 |        oddechów poprzesłaniała im twarze, i patrzyli spoza niej jakby
35 II,28 |       widząc zdumienie i milczące twarze zlazł z ławy i rzekł:~-
36 II,30 |      gorzeć się zdawał, padały na twarze senatorskie, ukryte w cieniu
37 II,31 |      gorzeć się zdawał, padały na twarze senatorskie, ukryte w cieniu
38 II,36 |          wzrokiem i ujrzał dzikie twarze patrzące ze straszliwym
39 III,11|         szop, bacznie spoglądał w twarze jeńców, czy Bogusławowej
40 III,12|            sypali im ogień w same twarze, spychali przygotowane kamienie
41 III,13|            sypali im ogień w same twarze, spychali przygotowane kamienie
42 III,15|   szturmujących. Krew zalewała im twarze, oczy zachodziły ciemnością,
43 III,15|            zamazane posoką ludzką twarze krzywiły im się spazmatycznie
44 III,15|        szable, pod nimi rozpalone twarze, wytrzeszczone oczy, wyjące
45 III,26|           z cienia wąsate, groźne twarze, hełmy, kołpaki, kapuzy,
46 III,28| powszechny.~Uśmiechały się wąsate twarze żołnierskie na widok Anusi,
47 III,32|          Ach, co za widok! Groźne twarze, ogorzałe od wichrów, wychudłe
48 III,32|          tylko uniesione radością twarze, rozpalone oczy i otwarte