Tom, Rozdzial

 1  I,7  |          ich wielekroć, gdyśmy z naszym wielkim nieodżałowanym wojewodą
 2  I,7  |          nie wiedzieć o powrocie naszym z wojska, bo śmiało sobie
 3  I,8  |     podskarbi Gosiewski zawsze z naszym księciem w emulacji, a jak
 4  I,8  |       lepiej nam teraz życzy niż naszym nieprzyjaciołom, jako że
 5  I,8  |    księciu wojewodzie wileńskim, naszym hetmanie, pychę ~podnieca,
 6  I,10 |       jeśli cały kraj pójdzie za naszym zbawiennym przykładem, wojska
 7  I,12 |          przecie nigdy nie mogli naszym wojskom komputowym wytrzymać.
 8  I,12 |          pan hetman polny żyje z naszym księciem. Niektórzy tedy
 9  I,12 |         więc chcemy jej zdrowiem naszym iść w pomoc pod wodzą tak
10  I,12 |    eskortujem.~Pewnie paktować z naszym księciem przyjechali, bo
11  I,13 |          nam prawo służy o losie naszym stanowić. Mości książę!
12  I,18 |       życzysz wiktorii?~- Jużci, naszym.~- A widzisz! A czemu nie
13  I,19 | przeciwko dysydentom się zwrócą, naszym bowiem wyznawcom całą winę
14  I,22 |  Tentanda omnia!~- Całą ufność w naszym księciu połóżmy i na niego
15  I,23 |         to źle w Kiejdanach przy naszym boku?~- Wasza książęca mość
16  I,24 |           który jest wojownik po naszym księciu w świecie największy.~-
17  I,24 |       Kazimierza i przez to jest naszym nieprzyjacielem! - odrzekł
18 II,4  |     człek. Radziwiłłowi służy, a naszym ludziom życzy... I do Szwedów
19 II,6  |       nim wzrastał.~- Przy królu naszym prawowitym, przy naszym
20 II,6  |          naszym prawowitym, przy naszym elekcie i przy miłej ojczyźnie
21 II,6  |  będziemy zgodni, gdy przykładem naszym otworzymy oczy tym, których
22 II,7  |         dziewka została zawsze w naszym ręku... Czy nie lepiej,
23 II,10 |   krakowskim, a z nim razem przy naszym elekcie nieszczęsnym.~Po
24 II,16 |        Lecz on sam wzgardził już naszym królestwem. Zali to nie
25 II,16 |         nie dba... Prawym królem naszym jest teraz Karol Gustaw!
26 II,16 |     byłaby bieda i gotowi by tam naszym posłom krzywdy czynić.~Lecz
27 II,16 |      błagajmy dniem i nocą, póki naszym wytrwaniem, naszą pokorą,
28 II,16 |     tysiące Polaków, którzy są w naszym obozie, bo jak tego nie
29 II,22 |       ojczyzny chodzi? W skarbie naszym dno skrzyni widać, żołnierz,
30 II,25 |        się obronił, Lanckorona w naszym ręku, a na Podlasiu pan
31 II,28 |         większa zadymka. Zawszeć naszym w murach cieplej... Ale
32 II,33 |         Nie pożywi się Kmicic po naszym młodym księciu!" - a Ganchof
33 II,36 |         mi, iż namysł dopiero po naszym wyjeździe przyszedł. Jako
34 III,1 |      przeprawia, ale wnet tropem naszym pójdzie. Nie wiem, czyli
35 III,2 |       którego Wielkim w narodzie naszym nazywają.~- Byle mi bramy
36 III,2 |        Mówiono nawet, że żony na naszym dworze miał szukać - wtrącił
37 III,3 |          chrześcijańskim wojskom naszym występuje, postanowił niezwyciężony
38 III,5 |          Czarnieckiego, którego "naszym wodzem" nazwał, i wreszcie
39 III,10| Pracowali do wieczora, z wielkim naszym podziwem, bośmy byli tego
40 III,18|      mnie wydać, aby się z domem naszym skoligacić i gotową partię
41 III,21|    przerażeniem i wściekłością w naszym obozie...~- Tego pana Babinicza
42 III,30|          aby choć imię sławne po naszym narodzie na przyszłe wieki
43 III,32|      Śląsk się udał i w powrocie naszym do miłej ojczyzny, gdy zdradliwy
44 III,32|      wzruszony:~"A gdy staraniem naszym do zdrowia przyszedł i wtedy
45 III,32|   postanowiliśmy je w tym liście naszym promulgować, ażeby tak wielkiego
46 III,32|    Wodoktów, z panem Kmicicem, z naszym zbawcą! Do panienki! do
47 III,32|          którą im odrestaurowaną naszym trudem, naszym potem i naszą
48 III,32|    odrestaurowaną naszym trudem, naszym potem i naszą krwią zostawujem.