Tom, Rozdzial

 1  I,1  |     Żołnierz jest, jakich dziaduś najwięcej miłował...~Bo i warto !~
 2  I,4  |     opuścili. Daj Boże takich jak najwięcej. Ale kompanię ma nicpotem!...
 3  I,6  |           Butrymów, których padło najwięcej, nie było zaścianka, w którym
 4  I,8  |        dostał?~- Było między nami najwięcej takich, co przedtem u Trubeckiego
 5  I,9  |          przyjęli...~- Waść sobie najwięcej zaszkodziłeś tym spaleniem
 6  I,9  |          przyjść może, gdy to, co najwięcej umiłował, utraci.~- Ja nie
 7  I,11 |           na niczym skończy, a co najwięcej na wyrzeczeniu się tytułu
 8  I,12 |       Niemcy i Szkoci., a Szkotów najwięcej! Piechota z nich bardzo
 9  I,12 |          myślę, bez nagrody, choć najwięcej mi o honor chodzi. Czego
10  I,13 |            którym bliska wojna co najwięcej śmiercią groziła. Łatwiejże
11  I,14 | Królewskie, część Wielkopolski co najwięcej - i tym się będzie kontentował.
12  I,17 |        chorągwi laudańskich ludzi najwięcej, a ci mnie miłują.~- Ale
13  I,19 |          będziem na Podlasiu, jak najwięcej przysłał.~- Z Pontusem...
14  I,20 |          zawiedli, ci, na których najwięcej liczył, opuścili go lub
15  I,20 |           waćpana potrzebuje.~- A najwięcej księdza! - rzekł pan Zagłoba.~-
16  I,22 |  przypędził. Lecz wojskowych było najwięcej, a zwłaszcza oficerów cudzoziemskiego
17  I,25 |    dalibóg, nie mogę... Co mogłem najwięcej zrobić, to politykować z
18  I,25 |     zastawić, biorąc pieniądze co najwięcej na nie; i gdziekolwiek się
19 II,2  |        Komu?~- Komu popadnie.~- A najwięcej?~- Zołtareńkowym.~- To dobrze,
20 II,4  |  karczmach i w ciasnocie, szerzył najwięcej zniszczenia. Przypierał
21 II,5  |         Wołodyjowski wróci, bo to najwięcej jego sprawa, a szkoda gęby
22 II,5  |     pieniądze przetopił, byle jak najwięcej wojska przeciw nieprzyjaciołom
23 II,9  |     Szwedów nam katolikom; oni to najwięcej rabują, dwory palą, panny
24 II,10 |       przy Szwedach, a lud prosty najwięcej miał chęci do oporu, i nieraz
25 II,14 |         nie nastarczyły rodzić.~- Najwięcej, panie, strach mi owych
26 II,15 |         sztorcem, broń, do której najwięcej nawykli.~Znalazłszy się
27 II,26 |       ciągnąć będziem, by nam się najwięcej w garści zostało... Litwa
28 II,27 |          lub nieosiadły, by też i najwięcej u jednego szlachcica synów
29 II,29 |          małej chwili dodał:~- On najwięcej winien, on najwięcej winien,
30 II,29 |           On najwięcej winien, on najwięcej winien, on najwięcej winien.~
31 II,29 |           on najwięcej winien, on najwięcej winien.~I jakaś otucha wstąpiła
32 II,32 |         Góra po księdzu Kordeckim najwięcej zawdzięcza, tu stoi obrońca
33 II,35 |           uczuciem, w którym jest najwięcej litości. Uczuł, że dałby
34 II,37 |            że na współkę z Tatary najwięcej zażyją krwi i grabieży.
35 II,38 |            że na współkę z Tatary najwięcej zażyją krwi i grabieży.
36 III,2 |      witebskiego, nazwisko kalał, najwięcej królowi dawał objaśnień
37 III,2 |       Mniemałbym, że pochlebstwem najwięcej da się wskórać. Pan to jest
38 III,2 |         na to Zagłoba - trzeba co najwięcej wina pić: oleum, jako lżejsze,
39 III,3 |         chorągwie różnych barw, a najwięcej błękitnych z białymi krzyżami
40 III,3 |        omylił jego nadzieję... Co najwięcej, mimo tego, co mu poprzednio
41 III,5 |          Boże takich oficerów jak najwięcej! Niczego tak panu Czarnieckiemu
42 III,5 |  Przysięgnę, że sam Czarniecki co najwięcej to wzywał i prosił Lubomirskiego,
43 III,8 |         wspaniałą czynili postać. Najwięcej zwracał oczu pan Zagłoba,
44 III,11|           nie mógł; obiecywał, co najwięcej, trzymać resztą sił w szachu
45 III,21|       sobie wyznaczała porcję, co najwięcej na pół paznokcia, by świętego
46 III,22|      rajtarów rozstrzelać, którzy najwięcej krzyczą, i ład wprowadzić.~-
47 III,26|         wieki wieków zamyka. Lecz najwięcej wzdychał do Oleńki. Im bardziej
48 III,27|    chorągwie poszły rysią, że zaś najwięcej było lekkich, więc szły