Tom, Rozdzial

 1  I,1  |        rozległych polach stojące: "Ktoś ty jest? jakiś jest? Żyw
 2  I,7  |             powtórzył posłaniec.~- Ktoś ty jest? - pytał pan Wołodyjowski.~-
 3  I,10 |          Potem nie mijał dzień, by ktoś z dygnitarzy nie zjechał:
 4  I,10 |          stał się jeszcze większy. Ktoś puścił nagle wieść, że różnowiercy,
 5  I,12 |            to dla mnie... A jeżeli ktoś jeszcze będzie na niewdzięczność
 6  I,12 |          nie schodzą? Widać, znowu ktoś godny będzie przejeżdżał.~
 7  I,12 |         warczeć.~- Oho! to, widać, ktoś większy od księdza biskupa
 8  I,14 |           prócz niego jest jeszcze ktoś i chodzi za nim, i szepce
 9  I,14 |            napełniał jego duszę, a ktoś znów poczynał szeptać mu
10  I,17 |   waszmościowie! - rzekł.~- Tu już ktoś siedzi - rzekł gramoląc
11  I,21 |          początkowo nie chciał, by ktoś bez wahania całą swą fortunę
12  I,21 |            dłużej, poznasz, że gdy ktoś chce czegoś na świecie dokazać,
13  I,24 |   zamyśleniu Charłamp. - Gdyby tak ktoś rok temu albo dwa powiedział,
14  I,25 | szczególnej postawy, którą gdy raz ktoś ujrzał, na zawsze musiał
15 II,1  |           nie tego, by znalazł się ktoś taki, kto by po panu Kmicicu
16 II,2  |          Matko Najświętsza! Musiał ktoś okrutnie blisko do waszej
17 II,2  |         przyłożyć. Okrutnie blisko ktoś strzelił, dobrze, że waszej
18 II,4  |     pruskie i rozprawiała, a coraz ktoś nowiny przywoził. Nie dopytując
19 II,4  |               spytał Rzędzian.~- A ktoś waćpan sam?~- Starosta z
20 II,6  |       naprzeciw wrzeszcząc tak, że ktoś, co by słyszał z dala te
21 II,11 |           los jego dzielili, coraz ktoś go opuszczał i do Szwedów
22 II,11 |         wewnątrz osobie.~"Musi być ktoś znaczny..." - pomyślał Kmicic.~
23 II,11 |    koliskiem - z dala rzekłbyś, że ktoś zawiesił nad ziemią olbrzymią
24 II,19 |               Nic więcej? - spytał ktoś z tłumu.~- Nic więcej -
25 II,21 |           z ubioru, że to musi być ktoś znaczny, gdyż i wszyscy
26 II,21 |         jego widok zdawało się, że ktoś mu żelazną dłonią ścisnął
27 II,23 |       bliznę Kmicica. - Dobrze cię ktoś szablą przejechał.~- To
28 II,26 |           Chowańskiego podchodził. Ktoś ty jest? Zaliś ty naprawdę
29 II,28 |           co zawsze powtarzał, gdy ktoś o Anusi wspomniał:~- Co
30 II,28 |          życiu nie widziałem, żeby ktoś taki był na afekta łasy.
31 II,29 |         Lecz on rzekł:~- Jakoby mi ktoś z piersi zlazł: lżej mi...~
32 II,29 |   uradowało go wspomnienie, że był ktoś od niego winniejszy.~Wkrótce
33 II,33 |      Słyszałem na własne uszy, jak ktoś wykrzyknął przy nim: "Nie
34 II,34 |            na spoczynek, gdy nagle ktoś począł skrobać we drzwi
35 II,34 |          coraz to się zdarzało, że ktoś nadjeżdżał blisko i nagle
36 II,35 |         Kmicicowi, pytając ciągle: Ktoś jest, taki urodziwy? skąd
37 II,41 |     szeptać:~- Krzyknij mu w ucho, ktoś jest, i rozbij łeb w drzazgi...
38 III,1 |     wyjeżdżał, zbliżył się do mnie ktoś ze starszyzny, człek potężny,
39 III,4 |      między nich w środek.~I nimby ktoś okiem zdołał mrugnąć, już
40 III,7 |    pogawędzim do rana.~- Jak tylko ktoś mądrze mówi, nie ja się
41 III,21|    wiktorie łatwiejsze.~- Jest tam ktoś, co za nich wszystkich stanie.~-
42 III,21|       czole.~- Bom mniemała, że to ktoś nasłany. Czy ja wiem wreszcie?
43 III,21|         sami zdrajcy noszą. Bo był ktoś, który króla podejmował
44 III,22|            wstyd było wyznawać, że ktoś jednego z Billewiczów, jak
45 III,22|   Loewenhaupta lepiej, że zostanie ktoś poważniejszy od Patersona.~-
46 III,29|          wilczemu, ciągnie na krok ktoś trzeci, który lubo żadnych
47 III,31|        głosem - niech w tej chwili ktoś do Upity rusza!~Miecznik
48 III,32|           i tętent kopyt końskich. Ktoś krzyknął przed progiem kościoła: "