Tom, Rozdzial
1 I,5 | do Wodoktów na czele stu kilkunastu ludzi, których ze sobą z
2 I,7 | na oddział, wnet rozesłał kilkunastu w różne strony, a sam z
3 I,7 | Beznogim.~Tymczasem nadjechało kilkunastu Butrymów rozesłanych poprzednio
4 I,7 | ich wreszcie z podwórca. Kilkunastu ludzi skoczyło razem do
5 I,8 | szlacheckich. Wieczorem przyjechało kilkunastu Butrymów, Stakjanów i Domaszewiczów.~
6 I,13 | Loewenhaupt i Shitte oraz kilkunastu oficerów cudzoziemskiego
7 I,18 | przedśmiertnych podrygach. Kilkunastu trzymało konie, każdy po
8 I,18 | się większymi kupami, po kilkunastu na szable i rapiery, gdzieniegdzie
9 I,18 | i pieczonych, bo się tam kilkunastu w ogniu przypaliło.~- Niech
10 I,20 | śmierć!~Na to Mirski:~- On kilkunastu towarzystwa spod mojej chorągwi
11 II,5 | Jan.~I w godzinę później kilkunastu posłańców wylatywało, co
12 II,6 | pod znakami zaledwie po kilkunastu towarzyszów i po kilkudziesięciu
13 II,6 | po niedawnym pożarze i kilkunastu rabunkach, nie mieli czym.~
14 II,6 | nadbiegło na spienionych koniach kilkunastu jeźdźców wołając:~- Pan
15 II,13 | w której wichrzyło się kilkunastu jeźdźców, a pomiędzy nimi
16 II,14 | Grabówki zgłosiło się znów kilkunastu chłopów, którzy dawniej
17 II,15 | pan Czarniecki z oddziałem kilkunastu ludzi rzucili się na nich
18 II,17 | Niepokalanego Poczęcia. Kilkunastu oficerów i żołnierzy z pomocniczych
19 II,19 | nie z naszymi żołnierzami. Kilkunastu ludzi na śmierć usieczono.~-
20 II,19 | groziło niebezpieczeństwo. Kilkunastu stratowali pędzący oficerowie
21 II,19 | niebezpieczeństwa za cenę kilkunastu tysięcy talarów, zwłaszcza
22 II,22 | ludzi brał z sobą, ale bez kilkunastu się nie obejdzie; pewne
23 II,23 | ciebie chodzi!~I skrzyknąwszy kilkunastu żołnierzy, którym można
24 II,23 | gdy pułk idzie, zawsze kilkunastu ludzi w tyle się wlecze,
25 II,35 | szemrali.~Około Tarnogrodu kilkunastu umyślnie pozostało w tyle,
26 II,41 | Przez otwarte drzwi weszło kilkunastu dworzan, Polaków i cudzoziemców.
27 II,41 | konie, ubrane w szleje, i kilkunastu ludzi z pochodniami.~Przy
28 III,1 | w sercu Karola, że przed kilkunastu miesiącami tak łatwo ten
29 III,1 | opuszczone domostwa, powieszono kilkunastu chłopów wziętych z bronią
30 III,3 | podjazd i nad ranem sprowadził kilkunastu języków. Ci potwierdzili,
31 III,3 | zbitych tłumów oderwało się kilkunastu jeźdźców. Wpół drogi pozasadzali
32 III,4 | koni i zmykać w las, lecz kilkunastu zaledwie to uczyniło, wiedzieli
33 III,4 | dzielny Sweno i skrzyknąwszy kilkunastu co najdzielniejszych rajtarów,
34 III,4 | jednym pędziło kilku lub kilkunastu, czasem pojedynczy za pojedynczym.
35 III,4 | samego Kanneberga, którego kilkunastu towarzystwa goniło, więc
36 III,6 | moment w kozły złożyć. Nieraz kilkunastu ludzi alarmowało całą armię.
37 III,6 | sztandaru zostało się tylko kilkunastu. Mrowie polskie pokryło
38 III,12| pusty majdan, za nim szło kilkunastu przedniejszych wojskowych
39 III,13| pusty majdan, za nim szło kilkunastu przedniejszych wojskowych
40 III,15| ratujcie!~Wrzaski zwabiły kilkunastu towarzystwa, którzy nie
41 III,16| pan miecznik rosieński i kilkunastu jego czeladzi. A czyż siły
42 III,27| dwie doby, przywiódłszy kilkunastu Prusaków i Szwedów, a pomiędzy
43 III,27| krzykiem skupić przy sobie choć kilkunastu ludzi. Nikt go nie słucha;
44 III,27| chorągwiach było zaledwie po kilkunastu towarzystwa, reszta zagnała
45 III,29| gdzieś zapadł w lasy i od kilkunastu dni żaden słuch o nim nie
46 III,29| nawet dość bezładnie i tylko kilkunastu dotarło piersiami końskimi
47 III,29| dzień pan Tomasz wysłał kilkunastu ludzi na zwiady.~Ci wrócili
48 III,30| krzyżem przydrożnym przeciw kilkunastu ordyńcom, którzy początkowo
|